Het leven zoals het is: Polyamory

Ok een kleine toevoeging. Ik heb pas nu blog gelezen.

Herman is niet poly, en hij zal ook geen poly zijn met zijn andere vriendin.
En zelfs als Herman zou proberen poly te zijn dan nog zal de andere jaloers zijn en hem verplichten om te kiezen.

Keus voor Herman betekent voor Jut zeker opgeven van haar vrijheid. En ik heb een sterk vermoeden dat Herman haar nog zal extra controleren om zeker te zijn dat er geen concurrenten meer zijn die haar zullen afpakken (controleren van telefoon, email,...) . Trouwen met hem betekent ook dat dat de aangename tijdjes zullen wegvallen want hij moet geen moeite meer doen om haar aan zich te binden. Ze is getrouwd en dus zijn bezit en kan niet meer weg. Het zal snel terug vallen naar sleur zonder dat ze vrijheid meer heeft om anderen te zien.

Ik oordeel niet over Jut. Ze is volwassen en moet zelf haar weg volgen en ook de gevolgen van haar keus. De hamvraag is: Is ze bereid om haar vrijheid op te geven voor iets dat zal uitdraaien in een dagelijkse sleur na een paar maand?

Tsja, wat Herman op langere termijn wel of niet gaat doen, moet gaan blijken. Maar ik vind het wel straf dat je hier in twee berichten exact het zelfde zegt wat ik haar ook al heb gezegd. Ze dacht zelfs dat het mijn tekst was

Ze zal zeker vrijheid moeten gaan opgeven. In hoeverre ze dat gaat accepteren, zal de tijd uitwijzen. Voorlopig loopt ze met haar hoofd in de wolken en vertelt ze ineens dingen over hem die lijnrecht staan tegenover wat ze tot een week of twee terug vertelde. Zo is hij sinds vanavond ineens "ruimdenkend", terwijl hij tot voor kort "bekrompen" was. Zal de nieuwe roze bril zijn, denk ik. Sommigen zullen nu vast willen suggereren dat ze al die tijd niet eerlijk tegen me is geweest, maar dat is ze wel.

Enfin, we gaan dit netjes afhandelen, zoals we altijd netjes met elkaar zijn omgegaan. Het moet wel heel raar gaan lopen willen we ruzie krijgen, of met ellende uit elkaar gaan. Vanavond zijn we in ieder geval nog uit eten geweest en daarna naar het theater. De band die we hebben, is er nog steeds, al gaat die natuurlijk wel veranderen.

Ik denk wel dat ze wat naïef is als ze zegt dat we ook in de toekomst nog "leuke dingen kunnen gaan doen". Natuurlijk, op zich kan dat, maar zoals ik haar ook al heb gezegd, heeft Herman na de bruiloft natuurlijk wel een duidelijke ketting om haar mee vast te ketenen. Ze erkent wel dat hij het "niet leuk" zou vinden als ze nog met een andere man naar bed zou gaan, maar ik denk dat hij die grens al een heel stuk eerder gaat trekken.

Ik had ons juist vorige week nog aangemeld voor alegria's café in Mechelen, maar ik ben er niet zeker van dat we daar samen naartoe gaan.

Ik denk dat hij die kettingen al voor de trouwerij gaat aantrekken. En ik denk ook dat jij en PolyToo gelijk zullen krijgen, dat hij veel minder leuk zal worden als ze eenmaal getrouwd zijn, want dan heeft hij haar en hoeft het allemaal zoveel moeite niet meer te kosten. Maar dat is een les die ze zelf zal moeten leren...

Ik wil helemaal geen gelijk hebben in dit soort situaties. Maar ze is volwassen en zelf verantwoordelijk voor haar eigen keus.

Citaat :

Voorlopig loopt ze met haar hoofd in de wolken en vertelt ze ineens dingen over hem die lijnrecht staan tegenover wat ze tot een week of twee terug vertelde. Zo is hij sinds vanavond ineens "ruimdenkend", terwijl hij tot voor kort "bekrompen" was.

Hoe je het draait of keert. Als je vanuit een angstgevoel het woord "trouwen" gebruikt om die persoon aan je te bindend dat heeft dat totaal niets meer te maken met liefde, romantiek en ruimdenkend. Het is een start van een relatie waarbij je zal opgesloten worden.

Ik spreek hier uit ervaring met de ex van mijn partner. Hij wou vrijheid, is getrouwd en heeft alle contacten verbroken met mijn partner en leeft nu in een compleet opgesloten wereld.
Maar de story heeft een happy end. Hij geeft mij de meest fantastische partner gegeven dat ik ooit in mijn leven gehad heb die mij compleet vrij laat en me niet probeert te veranderen.

Nerdnight, ik moet je wel zeggen.
Jij lijkt versterkt inspiratie gevonden te hebben in je polyavonturen.

PolyToo schreef:

Nerdnight, ik moet je wel zeggen.
Jij lijkt versterkt inspiratie gevonden te hebben in je polyavonturen.

Klopt, dat is zo. Ik heb een stuk ontwikkeling doorgemaakt en mijzelf beter leren kennen. Mijn blik op de wereld is verbreed. Ik zie dat als winst, ik voel me sterker.

Wat is het meest verrassende die je hebt ontdekt in polyamory?
Wat zal je de volgende keer nooit meer of zeker wel weer doen?
En hoever komt jouw polyamory overeen met wat je online hebt gelezen?

PolyToo schreef:

Wat is het meest verrassende die je hebt ontdekt in polyamory?

De laatste nieuwe is in ieder geval dat ik niet voor angst of pijn hoef weg te lopen. Ik kan veel meer dragen dan ik me ooit gerealiseerd heb, als ik weet/voel dat het goed is. Dat iets pijn doet of moeilijk is, is geen reden het uit de weg te gaan.

Dit heb ik eigenlijk pas de laatste twee, drie dagen door. De echte pijn van Juts vertrek lijkt weg te zijn. Het is nog wat onwennig, maar dat is niet raar natuurlijk, na 3 jaar te hebben samengewoond. Maar de pijn is weg, de tranen zijn verdwenen. En dat verbaast me, ik had verwacht daar nog weken of maanden last van te hebben.

Verrassend is het natuurlijk niet, maar de absolute noodzaak van communicatie is goed binnengekomen. Praten, over alles. Ook de moeilijke dingetjes, ook de kleine dingetjes, praat overal over met elkaar. Deel alles wat er in je omgaat, alleen dan kan je elkaar echt leren kennen.

Het gaat zo vaak mis in de communicatie. Het is zo gemakkelijk om uit te gaan van dingen die je van de ander "weet", terwijl je daar soms compleet naast zit. Soms denk je te weten wat iemand wel en niet wil, maar dan blijk je er naast te zitten en loopt een situatie compleet de verkeerde kant op door een misverstand. Je zit chic op een terras te eten, omdat je dacht dat zij dat leuk zou vinden. Zij vond het lief van je, dus ging ze mee. Terwijl je eigenlijk allebei heimelijk meer zin had in een pizzaatje op de bank met de TV aan. Maar zo kan het op heel andere niveaus ook mislopen, met soms grote gevolgen.

In eerste instantie zou het heel ongemakkelijk voelen als je op "ik nodig je uit voor een etentje" als antwoord krijgt "ik heb meer zin in pizza". Dat klinkt ondankbaar. Maar als je daar zelf ook meer zin in had, maar haar uitnodigde "voor haar", moet het kwartje wel vallen: praten helpt. Leer dat, word open in je communicatie, en je zit vrijwel voortdurend op hetzelfde spoor.

Tenslotte wil ik de bredere blik noemen. Of ik mijn blik verruimd heb door mijn kennismaking met polyamorie, of andersom, weet ik niet. Maar ik realiseerde me aan het begin dat ik in mijn opvattingen over liefde en relaties altijd uit ging van de geldende normen en waarden. Niet dat daar iets mis mee is, maar ik had nooit echt nagedacht of dit wel mijn eigen normen en waarden waren.

Ik had mezelf altijd een vrijdenker gevonden, maar moest toen concluderen dat ik goeddeels binnen de kaders van onze cultuur dacht. De geldende normen en waarden waren als "default" mijn normen en waarden, grotendeels toch.

Toen Jut het bommetje dropte dat ze verliefd was geworden, zaten we met een probleem. Het probleem was dat ze zou moeten gaan kiezen tussen Herman en mij. Beide keuzes zouden "verkeerd" zijn. Pas toen we elke keer vastliepen in het zoeken naar een oplossing, begonnen we ons af te vragen wat het eigenlijke probleem was. Moest die keuze wel gemaakt worden? Waarom moet er altijd gekozen worden? Waarom niet en-en, in plaats van of-of? Waarom is dat?

Pas op dat punt zag ik de onbewuste grenzen waar mijn gedachten binnen bleven. De vraag "waarom kiezen" kon ik niet beantwoorden. Ik bleef hangen bij "anders doet het pijn". Maar was mijn jaloezie dan reden voor haar om deze verliefdheid te negeren? Dat was een heel andere vraag dan "waarom moet ze kiezen"... Deze vraag kon ik wel beantwoorden. Haar geluk is haar verantwoordelijkheid, mijn geluk de mijne.

PolyToo schreef:

Wat zal je de volgende keer nooit meer of zeker wel weer doen?

Zeg nooit nooit  Wat ik zeker wel weer zou doen, is praten. Soms word je er moe van, maar het moet gewoon.

PolyToo schreef:

En hoever komt jouw polyamory overeen met wat je online hebt gelezen?

In eerste instantie niet ver. Punt is dat ik online vooral lees over polies die meerdere relaties tegelijk hebben, ik heb dat nooit gehad.  "Technisch" ben ik dus eigenlijk niet eens poly.

De belangrijkste thema's die ik steeds tegenkom, zijn het omgaan met jaloezie en het verdelen van tijd en aandacht. Die herken ik.

Nerdnight schreef:

In eerste instantie niet ver. Punt is dat ik online vooral lees over polies die meerdere relaties tegelijk hebben, ik heb dat nooit gehad.  "Technisch" ben ik dus eigenlijk niet eens poly.

Toch niet, dat is een van de grootste misverstanden in de polyamory.
Het aantal partners hebben bepaalt niet of je een poly ben tof niet wel je instelling.

Er zijn 4 kenmerken die bepaalt of je poly bent:
1. Liefde is de drijven de kracht, de rest is optioneel.
2. Je hebt de eigenschap om verliefd te kunnen worden op meerdere partners tegelijkertijd.
3. Je geeft je partner de vrijheid om ook verliefd te zijn op anderen.
4. Al je partners weten van elkaar en geven toestemming om er ene relatie mee te hebben na een goed gesprek.

Op deze 4 kenmerken komt niet voor hoeveel partners je hebt. Dat kan perfect 0 zijn.
Poly singles bestaan ook.

Het is echt een misvatting van veel mensen om te veronderstellen dat je alleen maar poly kan zijn als je minstens 2 partners hebt.

Nerdnight schreef:

Dit heb ik eigenlijk pas de laatste twee, drie dagen door. De echte pijn van Juts vertrek lijkt weg te zijn. Het is nog wat onwennig, maar dat is niet raar natuurlijk, na 3 jaar te hebben samengewoond. Maar de pijn is weg, de tranen zijn verdwenen. En dat verbaast me, ik had verwacht daar nog weken of maanden last van te hebben.

Voor mij is dat 3 maand.
Al mijn vorige relaties zijn eigenlijk heel vlot geweest toen we uit elkaar gingen. Met Isa waren we zelfs grappen aan het vertellen hoe we het gingen faken naar haar vrienden toe alsof we met ruzie uit elkaar gingen. En toen wist ik nog niet wat polyamory was. Bij elk van hen zou ik ene relatie kunnen terug opstarten. Enkel bij mijn eerste is het niet zo verstandig, duur in onderhoud.

Met mijn secundaire die poly was is het zeer zwaar verkeerd gegaan. Er vielen veel lijken uit de kast en ze wou geen communicatie. De stress naar mijn primaire toe werd zodanig hoog dat ik verplicht ben om een soort noodstop uit te voeren van volle verliefdheid naar haar toe naar niets meer voelen. Dit is een relatie die onherstelbaar is beschadigd en nooit meer zal heropstarten.

Er gebeurt niet veel in polyland?

Er gebeurt van alles, maar ik wil niet alles delen Ik ga momenteel door een moeilijke periode met pieken en dalen.

Nerdnight schreef:

Er gebeurt van alles, maar ik wil niet alles delen  Ik ga momenteel door een moeilijke periode met pieken en dalen.

Je moet zeker niet alles delen.
Ik heb 3 maand nodig gehad om me aan te passen maar het is gestabiliseerd.

Mijn grootste frustratie momenteel is de waardeloze communicatie... We zien elkaar nog maar heel weinig en communiceren via Skype (tekst, dus geen video/geluid) gaat niet. Zoiets werkt uitstekend als je de ander wilt zeggen nog een extra pak melk mee te nemen van de supermarkt, maar voor zware onderwerpen moet je er vooral van afblijven...

Je kunt daar pas over communiceren als je elkaar kan zien en horen. C'est le ton qui fait la musique, maar die toon mis je via Skype met als gevolg misverstand op misverstand. Onhandige woordkeuzes die je niet zomaar meer kan corrigeren, verkeerde interpretatie van woorden en ga zo maar door... We konden altijd geweldig praten, maar op deze manier gaat 't mis en gaat er ineens heel snel veel stuk. En dat doet zo ontzettend veel pijn...

Ja tekst misverstanden.

Toen ik met Isa was was er geen echte Skype, enkel MSN en keer op keer kregen we ruzie.
Maar toen we elkaar belde was het misverstand in seconden opgelost.

Om eerlijk te zijn ik heb geen enkel idee hoe je hier mee moet omgaan. Emoties zijn niet logisch en er zijn geen logische stappen die je kan nemen om het op te lossen.

Ja, voor MSN opging in Skype gebruikten wij ook MSN. Zelfde idee, zelfde probleem. Ik heb het nu eenzijdig opgelost door Skype gewoon niet meer open te zetten. Vond ze heel vervelend, maar ik kon niet anders: ik wilde niet nog meer schade oplopen. Gistermiddag (eergisteren alweer, het is stiekem snel laat geworden) hebben we elkaar nog even gezien, dat verhelderde wel weer heel veel. Zo is het altijd geweest: zodra we even de tijd haddeen met z'n tweeën, kwamen we overal weer uit.

Emoties zijn vaak inderdaad niet logisch. Hoeft ook niet. Maar heftige emoties die veroorzaakt worden door miscommunicatie zijn wel heel vervelend.

Toen ik let Isa brak had ik aan Isa moeten vragen om het contact te verbreken. Totdat ik emotionele er door was en het terug aan kon. De situatie was dat ik alleen achter bleef en zij natuurlijk enorm graag over die fantastisch nieuw vriend schreef. Ik wist toen niet dat ik poly was, maar was wel echt blij voor haar. Maar aan de ander kant had ik de stress om alleen te zijn. Ik had niemand om op terug te vallen, zij wel.

Later is het contact terug verbeterd na een complete stilstand. Een ander ex-lief kwam terug en de stress was stukken minder en ik kon mijn verhaal delen.

Dienstmededeling aan "gast".
Je hebt je geregistreerd en je wou hier een bericht posten maar kan niet.
Er is geen enkel registratie doorgekomen, ik stel voor om opnieuw te registreren.

Je vriendje laten weten dat hij zijn andere vriendinnetje moet waarschuwen dat het voetbal is... En de bus dus niet stopt aan de normale halte... Of dat het extra druk is als ze met de auto komt...
Beiden waren zeer dankbaar :-)

PolyToo schreef:

Dienstmededeling aan "gast".
Je hebt je geregistreerd en je wou hier een bericht posten maar kan niet.
Er is geen enkel registratie doorgekomen, ik stel voor om opnieuw te registreren.

Danku, ik ben er geraakt  

Deze nacht slecht geslapen, er waren wat wrijvingen tussen mijn vriend en mij, naar aanleiding van een moeilijk gesprek eerder deze week... Het ging zo moeizaam om positief/constructief te blijven dat we afgesproken hebben om later op de week het gesprek weer op te pikken, als we allebei wat tot rust konden komen...

Maar ook: Geliefde die zondagavond blijft slapen (in het logeerbed), na een gezellige avond met z'n drieën in de zetel ga ik nog even mee naar boven om 'slaapwel' te zeggen (en wat te knuffelen uiteraard), daarna terug naar beneden om samen met vriend te gaan slapen. Vriendlief blijft graag lang liggen, we hebben allemaal verlof maandag, dus sta ik iets vroeger op om samen met geliefde nog koffie te drinken en van de ochtend te genieten en kan ik een tijdje later goedgezind mijn vriend wakker maken .

Tja, soms voelt het geweldig, soms miserabel... Gelukkig veelal geweldig  . 

v'tje schreef:

PolyToo schreef:

Dienstmededeling aan "gast".
Je hebt je geregistreerd en je wou hier een bericht posten maar kan niet.
Er is geen enkel registratie doorgekomen, ik stel voor om opnieuw te registreren.

Danku, ik ben er geraakt  

Ik zou zeggen welkom :-)

v'tje schreef:

Danku, ik ben er geraakt  

Welkom. Zelfde v'tje als die deze week reageerde op mijn blog ?

Nerdnight schreef:

v'tje schreef:

Danku, ik ben er geraakt  

Welkom. Zelfde v'tje als die deze week reageerde op mijn blog ?

Indeed, Nerdnight, exact dezelfde :-). Ik heb trouwens nog serieus getwijfeld om naar het PA-café in Mechelen te komen, je blogs werkten eigenlijk wat drempelverlagend, maar het zou toch in mijn eentje zijn ('mijn venten' moeten zo niet hebben van babbelen om te babbelen  ) en dan is het moeilijk om ook echt te komen merk ik... Ik hoop dat het wel deugd deed voor je?

Tof andere mensen die veel posten :-)