Het leven zoals het is: Polyamory

PolyToo schreef:

Ik moet we zeggen dat ik vroeger veel meer flirtte op het werk. Maar in het werk dat ik nu doe is dat niet verstandig. Je moet een professionele werksfeer behouden en elk van de mensen, mannelijk of vrouwelijk kan ik terug tegen komen op andere plaatsen. Het laatste wat ik nodig heb is een jaloers vriendje waar ik mee moet samenwerken. De normale werkstress is al veel te hoog.

Plus ik vrees een beetje dat het negatief zou kunnen uitvallen voor haar als ik openlijk flirt. Het is nu eenmaal een mannenwereld waar ik in werk. Die uitzonderlijke vrouw moet men zeker waarderen.

Mijn vorige werklocatie zou ik waarschijnlijk gelyncht worden als op openlijk zou vertellen dat ik met een vrouwelijke collega flirt. Aan de verhalen te horen, hadden ze bijna een geheime aanbidder gelyncht omdat hij anoniem bloemen had laten leveren voor haar. Na al die karen zin die die mannen nog steeds op wraak op die gast met zijn bloemen.

Hoewel ik ook ICT'er ben, herken ik zulke toestanden niet hoor. In mijn ogen is een beetje flirten helemaal niet verkeerd. Het wordt vervelend als je je collega's voortdurend "met de ogen uitkleedt", maar dat valt bij mij niet onder flirten. En als die oud-collega's nog steeds uit zijn op wraak omdat iemand anoniem bloemen naar een ander stuurde, denk ik dat die mensen serieus hulp nodig hebben. Het is daar dan waarschijnlijk ook absoluut taboe om met Valentijnsdag een kaart te sturen..?

Wat ik wel herken, is dat de ICT een mannenwereld is. Er lopen bij ons op kantoor vier vrouwen rond, als ik het goed heb geteld. Als ik met eender welke zou flirten, zou ik hooguit van de dame in kwestie te horen kunnen krijgen dat ze dat niet op prijs stelt. Ieder ander zou ik waarschijnlijk uitlachen (als ik in een goeie bui ben) of vertellen dat-ie zich met z'n eigen zaken moet bemoeien. Flirten zit helaas totaal niet in mijn aard (daarin ben ik wel een echte nerd, geloof ik ), anders zou ik inmiddels wel contact hebben gelegd met een van deze vier.

Met flirten bedoel ik niet openlijk aan haar komen of complimentjes geven. Het is eerder bedoeld om aandacht te geven op een speelse en plagerige manier. Een goed gevoel.

Flirten zit echt in mijn natuur, ik moet echt op mij rem staan. Het absurde is dat ik bij een eerste contact verlegen ben.

Nu die vrouw waar ieder jaloers op was was wel een echte fotomodel. Well geen echte model maar ze zou het kunnen geweest zijn. Dus de hormonenlevel was heel hoog. :-) Dit is geen situatie die nu op mijn werk voorkomt, dat was een paar jaar geleden.

Mijn persoonlijke leven is een drastische wending aan het krijgen. Potentiële ruimte voor een bijkomende partner wordt plots mogelijk. Meer details kan ik nog niet vrijgeven. Er komen zeer interessante tijden aan met zeer complexe interacties tussen veel mensen. :-)

Nerdnight schreef:

In de basis is het probleem een beetje dat we ons allebei (nog?) niet helemaal gemakkelijk voelen bij de situatie. Extra complicatie is natuurlijk het feit dat Herman deze situatie helemaal niet ziet zitten en al een jaar bezig is om Jut voor zichzelf te winnen. Dat maakt het voor mij een stuk moeilijker om het idee van rivaliteit of concurrentie uit m'n hoofd te zetten: ik weet dat er "aan de andere kant" iemand zit die er vanaf het begin geen geheim van heeft gemaakt wat zijn uiteindelijke doel is en openlijk heeft verklaard dat hij de tijd gaat nemen om daar te komen.

En jij vindt het nog steeds goed dat zij daten?  Ik vind dat een behoorlijk ongezonde situatie!

kitten schreef:

En jij vindt het nog steeds goed dat zij daten?  Ik vind dat een behoorlijk ongezonde situatie!

Tsja, wat heet gezond..? Het is zeker geen ideale situatie, maar dit is de situatie waar we in zitten.

Er is in het leven geen weg terug; je kunt alleen verder. Terug naar de situatie waarin Jut en ik een (min of meer) traditionele relatie hadden, kan niet. Dat was "vroeger" en vroeger komt niet meer: alleen "later" komt nog. Er is het afgelopen jaar van alles gebeurd en Jut en ik hebben allebei een flinke persoonlijke groei (?) doorgemaakt: we zijn niet meer dezelfde mensen als een jaar geleden. Ons leven weer inrichten zoals het destijds was, is een illusie. Het wordt nooit meer hetzelfde. Panta rhei, zoals de oude Grieken al zeiden, alles is voortdurend in beweging.

Verder dus. Jut en ik willen nog steeds bij elkaar blijven en waar een wil is, is een weg. Die weg is een stuk lastiger geworden, maar daar hebben we tegenover gezet dat we op een hoger niveau met elkaar kunnen praten. We kennen elkaar door en door, we voelen elkaar (bijna) altijd blind aan en we realiseren ons dat we tussen de moeilijkere stukjes door nog steeds heel gelukkig met elkaar zijn.

Is dit een ongezonde situatie? Ik weet het niet. Wat is gezond? Zou het gezond zijn als ik haar vertelde dat ze alleen nog iets mag hebben met polyamoristen? Of alleen met mij? Nah. Herman is op haar pad gekomen en we reizen nu dus een poosje met z'n drieën. Als ik bij haar zou aandringen om Herman aan de kant te zetten, denk ik dat ze dat zou doen. Maar waarom zou ik dat van haar verlangen? Ik zou niet terug willen naar de situatie waarin we binnen onze relatie een exclusief recht op elkaar hebben. Maakt het leven overzichtelijker hoor, zeker, maar de geest is uit de fles en die gaat er niet meer terug in.

Overigens, suggesties om het leven wat makkelijker te maken, zijn van harte welkom. Ik vond het geweldig om te lezen hoe laatst jouw maandagochtend eruit zag. Lijkt me geweldig, ik hoop dat het hier ook ooit nog eens zo soepel gaat lopen.

Het alternatief voor dit accepteren is natuurlijk niet per se terug naar monogamie. Je kunt ook werken aan het gezond krijgen van deze poly situatie. Ik vind zijn insteek ronduit onbeschoft en dat zij ermee akkoord gaat, vind ik bijzonder zorgwekkend. En ik snap het ook niet helemaal. Ik zou horendol worden als mijn ene vriendje er bewust aan werkt het andere vriendje kwijt te raken en een wig tussen ons te drijven!

Dat dit al zolang stand houdt joh...

kitten schreef:

Ik zou horendol worden als mijn ene vriendje er bewust aan werkt het andere vriendje kwijt te raken en een wig tussen ons te drijven!

Dat is wat gebeurd is bij mijn huidige partner en haar ex.
Hij ontdekte poly, hij overtuigt haar om een andere partner te hebben, en de andere forceert hem uiteindelijk om monogaam met haar te worden en compleet te breken.

Er is we een happy end, het verlies van haar vorige partner zorgde ervoor dat ze de beste partner ter wereld heeft ooit nu.    
Ik ga niet teveel stoefen.  Maar ik kan wel zeggen dat zijn verlies, is mijn winst.  

kitten schreef:

Het alternatief voor dit accepteren is natuurlijk niet per se terug naar monogamie. Je kunt ook werken aan het gezond krijgen van deze poly situatie. Ik vind zijn insteek ronduit onbeschoft en dat zij ermee akkoord gaat, vind ik bijzonder zorgwekkend. En ik snap het ook niet helemaal. Ik zou horendol worden als mijn ene vriendje er bewust aan werkt het andere vriendje kwijt te raken en een wig tussen ons te drijven!

Dat dit al zolang stand houdt joh...

Dat horendol worden is een beetje wat ik nu heb opgemerkt. Ik denk dat ik wat te makkelijk over dat onrustige gevoel heen ben gestapt. Overigens geloof ik niet dat hij nou echt actief een wig tussen ons probeert te drijven. Ik kan natuurlijk alleen maar afgaan op wat Jut me vertelt over hem, maar ik heb niet de indruk dat hij haar tegen mij probeert op te zetten. Hij doet alleen z'n uiterste best om haar zo vaak en dicht mogelijk bij zich te hebben. Steeds meer, tot ik uiteindelijk nog maar een kleine rol speel. Misschien probeert hij haar eerst dicht genoeg bij zich te krijgen, om haar vervolgens voor het blok te zetten en haar te laten kiezen tussen hem en mij.

Maar wat bedoel je met "dat zij ermee akkoord gaat" dan? Zij kan moeilijk wel of niet akkoord gaan met zijn opvattingen. Hij wil uiteindelijk een andere richting op dan zij, maar dat betekent niet dat ze dan een punt achter moet zetten achter wat ze nu hebben, toch? Hij wil x, zij wil y. Ze houdt hem regelmatig voor dat er niet meer in zit dan wat er nu is, hij zal het daarmee moeten doen. En het staat hem natuurlijk vrij om daar zo z'n eigen ideeën over te hebben.

Natuurlijk, het leven zou een stuk makkelijker zijn als we er alledrie (nagenoeg) dezelfde ideeën op nahielden. Maar dat is nou eenmaal niet zo. We zullen van de huidige situatie iets moeten maken. En dat lukt tot nu toe nog steeds. Wat hier op lange termijn uit gaat komen, weet je natuurlijk nooit. Nu hebben ze het leuk, maar mocht het verschil in opvattingen uiteindelijk leiden tot problemen, dan kan er altijd nog een knoop worden doorgehakt. Komt tijd, komt raad.

Afgelopen week hebben we het onderwerp weer eens doorgesproken. Ik geloof dat ik niet helemaal eerlijk tegenover mezelf ben geweest. Ik heb mezelf lange tijd teveel wijs gemaakt dat ik het allemaal prima vond zoals het ging, terwijl ik eigenlijk wel wist dat het me af en toe niet lekker zat. Dat is natuurlijk onhandig voor mezelf, maar ook voor haar. Het was nu ook voor haar niet duidelijk dat het meer aan me vrat dan ik zei.

Volgens mij hebben we onze horloges nu weer goed synchroon lopen. We hebben het beeld bijgesteld van wat dit met mij doet. Ik ga dat ongemakkelijke gevoel actiever benaderen, in plaats van het te verloochenen/verstoppen. Dat werkte destijds met het gevoel van jaloezie ook goed.

Citaat :

Hij wil uiteindelijk een andere richting op dan zij, maar dat betekent niet dat ze dan een punt achter moet zetten achter wat ze nu hebben, toch?

Eh... jawel. Zij houdt van jou en toch gaat ze akkoord met een relatie met iemand die duidelijk aangeeft dat hij jou wil lozen. Sorry, maar ik vind het zowel van jou als van haar bijzonder stom dat dat geaccepteerd gedrag is.

Citaat :

Nu hebben ze het leuk, maar mocht het verschil in opvattingen uiteindelijk leiden tot problemen, dan kan er altijd nog een knoop worden doorgehakt.

Ja en ik vrees dat jij dan het onderspit delft.

Citaat :

Volgens mij hebben we onze horloges nu weer goed synchroon lopen. We hebben het beeld bijgesteld van wat dit met mij doet. Ik ga dat ongemakkelijke gevoel actiever benaderen, in plaats van het te verloochenen/verstoppen. Dat werkte destijds met het gevoel van jaloezie ook goed.

En wat gaat zij doen om de situatie voor jou te verbeteren? En wat gaat hij doen? Of is het "jouw probleem, los jij het ook maar op dan"?

Ik voel me echt boos worden. Op hun vanwege wat ze doen en op jou omdat je het nog laat gebeuren ook. "Want ja, wat moeten ze anders?" Althans, zo komt het op mij over! Het staat hem helemaal niet vrij om daar zo zijn ideeën over te hebben! Hij is akkoord gegaan met een relatie binnen een poly. Daar horen dingen bij, zoals respect en acceptatie van de andere partner! En dat ontbreekt, heel duidelijk!

Om te beginnen heb ik geen enkele invloed op hoe hij denkt of wat hij wil. Hij wil Jut en dat begrijp ik. Het heeft geen enkele zin om me in te beelden dat ik daar iets aan kan veranderen. Ik kan me erover opwinden en boos maken, maar daarmee verandert er niets. Verder heb ik ook niet veel invloed op wat Jut denkt of wil. Zij wil mij noch hem verliezen, en ook dat begrijp ik.

Er zit wel wat in je formulering dat ik "het nog laat gebeuren ook". Ik heb niet de illusie dat ik veel kan veranderen aan andere mensen. En al zou ik het kunnen, dan zou ik het waarschijnlijk niet eens willen. Dingen lopen zoals ze lopen. Ik kies er heel bewust voor om het "probleem", zoals je het noemt, bij mezelf te zoeken en voor mezelf op te lossen.

Als het moment ooit komt dat Herman haar voor het blok zet en ze voor hem kiest, dan is dat haar keuze. Ik wil haar daar niet in sturen. Natuurlijk zou het vervelend voor me zijn als ze voor hem zou kiezen en daarmee, zoals PolyToo al beschrijft, min of meer gedwongen wordt weer monogaam te gaan leven, want dat zou het einde betekenen van onze relatie in de huidige vorm. Maar als dat is wat zij wil, dan zij het zo.

Overigens denk ik niet dat het snel die kant op zal gaan. Met name omdat hij een beperktere horizon heeft dan Jut en ik, zal ze niet snel besluiten om zich aan hem te binden. Hij wil dat wel, en werkt ook wel naartoe, maar daarmee is het nog niet zo hè. Jut is daar zelf altijd nog bij.

Ik heb dezelfde instelling als jouw Nerdnight.
"I am a lover not a fighter."

Ik snap er ook niks van Nerdnight. Zo vaak wordt herhaald dat één van de grote gevaren van polyamorie is dat een derde persoon enkel doet alsof ie poly is enkel met de bedoeling die partner van je af te pakken.

En dan komt ie daar nog zwart op wit voor uit ook en jij blijft daar zo rustig onder? Dat zou ik niet kunnen.

Donnadonny schreef:

Ik snap er ook niks van Nerdnight. Zo vaak wordt herhaald dat één van de grote gevaren van polyamorie is dat een derde persoon enkel doet alsof ie poly is enkel met de bedoeling die partner van je af te pakken.

De waarschuwing zijn vooral bedoeld voor mensen die aan polyamory beginnen en denken dat het allemaal wel perfect zullen gaan.
Kwestie dat ze twee keer nadenken eer ze er aan beginnen.

Nerdnight zit nu eenmaal in een situatie die er op "lijkt".
Enkel Nerdnigth kan het inschatten of het zo'n situatie is of niet.
Het gevaar is nu dat we hetzelfde gaan doen zoals monogaam ingestelde mensen en proberen Nerdnight te corrigeren.

We moeten vertrouwen hebben in Nerdnight en zijn partner dat ze er wel uit zullen raken. (Ook al lijkt dit op het eerste gezicht niet zo)
Maar onze feedback geven is interessant naar nerdnigth toe en geeft ook zeer interessante discussies naar iedereen die hier meeleest.

Donnadonny schreef:

Ik snap er ook niks van Nerdnight. Zo vaak wordt herhaald dat één van de grote gevaren van polyamorie is dat een derde persoon enkel doet alsof ie poly is enkel met de bedoeling die partner van je af te pakken.

En dan komt ie daar nog zwart op wit voor uit ook en jij blijft daar zo rustig onder? Dat zou ik niet kunnen.

Nou, dat rustig blijven is heel relatief hoor :-D Soms gaat dat prima, en soms zit het me vreselijk dwars.

Hij doet niet alsof hij poly is hoor, hij is heel traditioneel mono en gaat mee in de situatie omdat hij anders met lege handen staat. Jut zet mij niet aan de kant voor hem, dus het is voor hem kiezen of delen. Of nee, kiezen om te delen Maar goed, dat delen doet hij dus met frisse tegenzin, zoals elke mono dat zou doen.

PolyToo schreef:

Nerdnight zit nu eenmaal in een situatie die er op "lijkt".
Enkel Nerdnigth kan het inschatten of het zo'n situatie is of niet.
Het gevaar is nu dat we hetzelfde gaan doen zoals monogaam ingestelde mensen en proberen Nerdnight te corrigeren.

Ik kan dat op korte termijn inschatten. Voor de korte termijn zie ik Jut nog niet bij mij weggaan omdat ze met hem verder wil en bereid is mij daarvoor te verlaten. Maar wat er op lange termijn gaat gebeuren, is niet te voorzien. Maar daarin is het niets anders dan welke relatie dan ook. Hoeveel mensen trouwen niet, zeggen dan officieel "alleen jij, en voor altijd" om er na 20 jaar (of soms zelf minder dan 1 jaar) achter te komen dat de wereld er in tussentijd heel anders is gaan uitzien?

Zowel Jut als ik zijn het afgelopen jaar veranderd. We kijken anders tegen het leven aan, voelen ons anders en gaan anders met elkaar om. Dat proces zal nooit stoppen (denk ik), maar welke kant we op groeien valt niet te voorzien.

PolyToo schreef:

We moeten vertrouwen hebben in Nerdnight en zijn partner dat ze er wel uit zullen raken. (Ook al lijkt dit op het eerste gezicht niet zo)
Maar onze feedback geven is interessant naar nerdnigth toe en geeft ook zeer interessante discussies naar iedereen die hier meeleest.

Feedback is welkom. En ik hoop inderdaad dat deze discussies ook buiten de paar actieve posters worden gelezen

Nerdnight schreef:

Jut zet mij niet aan de kant voor hem, dus het is voor hem kiezen of delen. Of nee, kiezen om te delen  

Ik heb mijn partner al verschillende keren duidelijk gemaakt. Diegene die mij verplicht mij te kiezen verliest mij.
Het interessante is dat mijn partner me de complete vrijheid geeft om haar te verlaten. Het is juist die vrijheid die ze me geeft die me sterker aan haar doet binden. Ze laat me mezelf zijn en er laat me om zelf voor haar te kiezen en niet onder druk zetten.

Nu bij mijn secundaire partner had ze wel heftige reacties als het er op aan kwam. Ze had niet door dat we al veel verder waren dan ze dacht. Ze dacht nog dat we aan de handjes vasthouden fase waren terwijl ik al veel verder was.   Het absurde was dat ik heel hard mijn best deed om niet te snel gaan en ik haar regelmatig op de hoogte hield om echt zeker te zijn dat ik niet te snel ging. Het ging zo traag dat mijn secundaire begon te twijfelen als de relatie nog goed was want er was nog geen seks geweest. Maar ik wou pas seks als ik zeker wist dat mijn primaire het aan kon. Het absurde was dat secundaire de relatie ontplofte toen ik klaar was voor seks en meer. Ze had anderen leren kennen waarvan ik het bestaan niet wist.

Te traag gaan zou voor mij ook veel onzekerheid geven en een negatieve invloed hebben op het ontwikkelen van de prille relatie. Maar ik hou dan ook niet van de tweederangs zitplaats. Hiërarchie in poly is aan mij niet besteed.

Ik snap best dat mijn date met persoon X samenwoont en haar niet wil verlaten, maar daar voortdurend op gewezen worden is voor mij een enorme afknapper. Ik wil voelen dat hij ook verliefd is! En verliefdheid is een roze bril en een focus op degene waar je verliefd op bent geworden. Dat wil ik van hem ook voelen. Niet in de vorm van "ik zou haar voor je verlaten", absoluut niet! Maar wel "ik kan niet ophouden aan jou te denken." En dat klinkt dan heel stom, maar "ik wacht op haar goedkeuring om sex met je te hebben" zou mij veel moeite kosten. Ik wil me belangrijker voelen dan dat.

Het woord primaire secundaire is relatief. Het geeft gewoon aan bij mij met wie ik de meeste tijd doorbreng. En je kan ook het woord primaire en secundaire gebruiken om aan te geven hoeveel tijd je vrij kan maken voor iemand. Ik heb gewoon geen tijd om een primaire te zijn voor iemand anders. Maar als secundaire heb ik er geen probleem mee.

Een poly kan perfect 2 primaires hebben.

Voor mij heeft het woord primaire, en secundaire zelf geen echte betekenis.

Wachten op de goedkeuring van een partner om seks te hebben is mijn keus. En het was ook de eerste keer dat er een bijkomende partner was. Maar ik wil wel vertellen dat seks bij mij geen primaire behoefte is. Maar je krijgt wel een enorm fysieke aandacht zoals een pas verliefd koppeltje.  

Toen ik mijn secundaire had kreeg ik een gevoel dat ik niet verwacht had.

Aan de ene kant verliet ik mijn geliefde en voelde ik verdriet want ik wou niet weg, maar aan de ander kant ging ik naar een geliefde en dat was heel opwindend. Beide emoties op hetzelfde moment, dat was een grote verassing voor mij.

Wat ik me wel heel goed herinner is dat ik enorm hou dat mijn partner vertelt over haar ander partner. Niet de pittige details. Details over een ander man wil ik niet weten.  Het gevoel dat je partner uitstraalt als die verliefd is op iemand anders. (Ik heb niet de situatie waarbij ze verborgen partners had en de oorzaak van de breuk --> Het wegsteken.)

Nou, onverwachte wending: Herman kon het niet meer aan, stortte z'n hart uit bij een vriendin, zij troost hem en de vonk springt over. In het topic Duoblog de links naar de drie nieuwe blogs die Jut vandaag heeft geplaatst.

Nerdnight schreef:

Nou, onverwachte wending: Herman kon het niet meer aan, stortte z'n hart uit bij een vriendin, zij troost hem en de vonk springt over. In het topic Duoblog de links naar de drie nieuwe blogs die Jut vandaag heeft geplaatst.

Link: http://www.jut-en-jul.eu/duoblog

Ze is in een rouwproces en je bent er voor haar.  
Mijn partner was er ook voor mij toen ik in mijn rouwproces kwam de liefde tussen ons is er enkel maar sterker uit geworden.

PolyToo schreef:

Ze is in een rouwproces en je bent er voor haar.  
Mijn partner was er ook voor mij toen ik in mijn rouwproces kwam de liefde tussen ons is er enkel maar sterker uit geworden.

Dat lijkt bij ons nu ook te gebeuren, ja   Het voelt nu veel hechter tussen ons dan de afgelopen tijd.

Ik ben blij dat ik haar kan opvangen en steunen, ze heeft het er idd wel moeilijk mee.

Ik denk dat dat rouwproces beschrijven op het internet veel polies kan helpen naar de toekomst toe.
Aan de ene kant toont het de hele rauwe kant van polyamory dat het totaal verkeerd kan lopen, zelfs risico op verlies van je partner. Een waarschuwing dat polyamory niet lichtjes moet opgevat worden.

Maar aan de ander kant het toont ook de kant van polaymory dat de relatie een enorm diepe verbondenheid heeft en in plaats van kwaad te zijn op je partner ga je juist mee rouwen om haar verlies.

Nerdnight, geef je partner maar een dikke knuffel van mij.  

Nu ik vermoed dat er nog een jo-jo beweging zal volgen. de rollercoaster is nog niet voorbij. Ik had dat 3 maand toen mijn relatie brak.

Het jojo-effect was er inderdaad. Vanaf vandaag ligt alles plotseling overhoop. Wat ik al maanden als mogelijk scenario zag, heeft zich gisteravond voltrokken: Herman heeft Jut ten huwelijk gevraagd. Wat ik niet had verwacht, was dat ze ook direct "ja" zou zeggen.

Het was al een tijdje geleden dat ik had geblogd, maar zojuist heb ik er weer een neergezet:

Einde oefening, http://www.jut-en-jul.eu/node/68

De komende tijd zal moeilijk worden...

Ik was nieuwsgierig hoe het met jullie was maar ik wou niets posten want dit zijn zaken dat je op het moment zelf privé afhandelt.

Maar een ten huwelijk vragen is iets wat ik niet verwacht had.
Nu ik ga mijn meningen niet vertellen hier, het is tussen jullie en het enige wat we als buitenstaanders kunnen teweegbrengen is nog meer twijfel en verwarring. Behalve als je er zelf om vraagt.

Wat je wel aan jut kan vertellen is dat trouwen zorgt voor een situatie waar Herman haar kan verplichten om jouw niet meer te zien. Is dat wat Jut wil? Ze verliest haar vrijheid en waarschijnlijk nog ander geliefden als ze die stap zet.