Duoblog

Zoals jullie wellicht al gemerkt hebben, heb ik een ongelukje gehad op onze blog-site. In het dagelijkse schoonhouden van de site (spam en valst account-verzoeken) heb ik verkeerd geklikt en alle blogs van Jut verwijderd...

Als ik weer wat tijd over heb, ga ik alles weer terugzetten. Daarbij zullen helaas wel de reacties op Juts laatste blogs vervallen, want die staan niet in de backup. Waarschijnlijk zet ik de complete site opnieuw op en voeg ik meteen dingen toe als een wiki, een forum, een FAQ en wat nog meer. Oh ja, en dan regel ik meteen een automatische, dagelijkse backup in voor het geval ik nog een keer dom doe

Je doet me er aan denken dat ik een backup moet maken. :-)

Het heeft even wat tijd gekost, maar Juts blogs staan er weer op. Ik zal jullie de details besparen, maar ik had m'n zaakjes technisch bijzonder slecht voor elkaar... Een backup bleek niet te bestaan  Enfin, Jut had al haar teksten zelf nog bewaard, dus na flink wat kopieerwerk staan ze er nu bijna allemaal weer op. Datums zullen niet overal kloppen, want die heb ik handmatig moeten invoeren. En de eerste blog mist nog, maar die zou thuis op haar laptop staan. Als dat zo is, staat die er vanavond ook weer op.

Dit weekend is er heel wat gebeurd. Ik laat Jut zelf aan het woord

Dankbaar, verdrietig en blij (http://www.jut-en-jul.eu/node/42)
Achtbaan (http://www.jut-en-jul.eu/node/43)
en
Nobody's wife (http://www.jut-en-jul.eu/node/44)

Veel leesplezier. Ik verwacht heel binnenkort zelf ook weer een nieuwe blog te plaatsen.

Nerdnight schreef:

Veel leesplezier. Ik verwacht heel binnenkort zelf ook weer een nieuwe blog te plaatsen.

Ik vind het wel fascinerend dat jullie er open over kunnen praten en de wereld er in deelt.

Ik weet dat kitten soms denkt dat jet het onderspit delft maar ik denk dat jullie een veel rijker relatie hebben dan dat je op het eerste gezicht zou vermoeden.

PolyToo schreef:

Ik vind het wel fascinerend dat jullie er open over kunnen praten en de wereld er in deelt.

Ik weet dat kitten soms denkt dat jet het onderspit delft maar ik denk dat jullie een veel rijker relatie hebben dan dat je op het eerste gezicht zou vermoeden.

Destijds waren wij erg blij met de verhalen die we online konden vinden. We hebben veel steun en inspiratie gevonden in de verhalen, blogs en artikelen die we lazen. Omdat we weten hoe belangrijk dat voor ons was, willen we graag anderen ook laten delen in die verhalen.

Wat Jut en ik hebben, is heel erg sterk. Hoewel we al jaren samen zijn, zijn we nog steeds twee individuen. We laten elkaar vrij en respecteren de eigen identiteit van de ander en daarbij de keuzes die de ander maakt. Met name dat laatste zie ik in mijn omgeving nergens. Alle koppels die ik ken en kende, proberen elkaar "bij te sturen". Zelfs mijn ouders proberen elkaar na ruim 40 jaar nog steeds "de juiste kant" op te vormen.

Jut en ik hebben dat niet, wij laten elkaar volledig vrij. Natuurlijk zijn we niet met iedere keuze van de ander blij, maar dat is echt aan de ander. Dat lijkt misschien wat ongeïnteresseerd of apathisch, maar dat is het niet. Wij voelen dat als volledige gelijkwaardigheid, de een staat niet boven de ander. De keuze van de een is niet beter dan die van de ander. We zijn twee verschillende mensen die op sommige punten verschillend tegen dingen aan kijken.

Nerdnight schreef:

Met name dat laatste zie ik in mijn omgeving nergens.

Toch wel! Ik en mijn partner.  

Een nieuwe blog, deze keer over een erg ingrijpende gebeurtenis... PolyToo had al "gewaarschuwd" voor een jojo-effect, hij had gelijk

Einde oefening (http://www.jut-en-jul.eu/node/68)

Nerdnight schreef:

Een nieuwe blog, deze keer over een erg ingrijpende gebeurtenis... PolyToo had al "gewaarschuwd" voor een jojo-effect, hij had gelijk

Een van de grootste voordelen maar ook een vloek is die rollercoaster.
De kans op verlies is groot maar de ervaring die je leert is echt goud waard.

Er is wel één, ding die ik heb bereikt seder ik polyamory ken.
Ik heb de angst om te verliezen verloren. Ik ben niet bang om alleen te komen staan want ik weet dat ik nog andere relaties zal tegen komen die minstens even interessant zijn. En het absurde onintuitive hiervan is dat het de relatie van de persoon die je dreigt te verliezen juist sterker maakt en de kansen op verlies enorm reduceert. Verlies is altijd mogelijk en heel realistisch, maar je pusht de persoon niet weg door verstikkend jaloers te zijn.

Nerdnight, ik heb geen enkel idee wat de outcome zal zijn voor jullie.
Maar wat ik wel weet uit je posts is dat je de moeite bent om een hoge kwaliteitsrelatie mee te hebben.

Ik steun beide jouw en Jut voor haar keus en verg geen oordeel in wat ze kiest.

PolyToo schreef:

Een van de grootste voordelen maar ook een vloek is die rollercoaster.
De kans op verlies is groot maar de ervaring die je leert is echt goud waard.

Ik heb de angst om te verliezen verloren. Ik ben niet bang om alleen te komen staan want ik weet dat ik nog andere relaties zal tegen komen die minstens even interessant zijn. En het absurde onintuitive hiervan is dat het de relatie van de persoon die je dreigt te verliezen juist sterker maakt en de kansen op verlies enorm reduceert. Verlies is altijd mogelijk en heel realistisch, maar je pusht de persoon niet weg door verstikkend jaloers te zijn.

De angst om te verliezen heb ik regelmatig gevoeld de afgelopen 15 maanden. Maar ik heb me die afgelopen periode ook ontwikkeld, een hoop ervaring opgedaan, zoals je zegt. Daar ben ik erg gelukkig mee, het maakt me volwassener en sterker.

Nu het dan inderdaad zover gekomen is dat ik haar verlies, ben ik er ook beter tegen bestand. Natuurlijk, het doet momenteel ontzettend veel pijn om te weten dat ik haar in feite kwijt ben, in ieder geval voor de nabije toekomst. Maar ik ben ook genoeg gegroeid om het te kunnen accepteren. Ik moet wel, want het is nou eenmaal zo en daar verander ik niets aan. Het is zo, en het is goed. Ik hoop oprecht dat ze met Herman het leven krijgt dat ze wil, dat ze gelukkig zijn.

PolyToo schreef:

Nerdnight, ik heb geen enkel idee wat de outcome zal zijn voor jullie.
Maar wat ik wel weet uit je posts is dat je de moeite bent om een hoge kwaliteitsrelatie mee te hebben.

Ik steun beide jouw en Jut voor haar keus en verg geen oordeel in wat ze kiest.

Dank je  

Ik hoop dat haar omgeving niet te hard oordeelt, daar heeft ze wel angst voor. Tot nu toe heeft ze geen negatieve reacties gehad van de paar mensen die ze het verteld heeft, maar ze is bang voor wat mensen "van mijn kant" ervan kunnen zeggen. Ik had ik in een blog al geschreven hoe ze zat met de opmerking van mijn vriend, met diezelfde vriend hebben we volgend weekend nog een uitje staan. Ze is bang dat hij wel zal oordelen en haar zal willen vertellen dat ze hier verkeerd aan doet.

Ik heb er nog maar eens een blogje tegenaan gegooid. Niet echt een samenhangend verhaal, maar ik moet even wat dingen van me af schrijven

Onthechting  (http://www.jut-en-jul.eu/node/69)

Slim gespeeld van Herman. Ik ben niet verbaasd... Sorry, ik vind dat je het hebt laten gebeuren, Herman heeft zijn zin gekregen. Niet verrassend.

Nerdnight schreef:

Ik hoop dat haar omgeving niet te hard oordeelt, daar heeft ze wel angst voor.

Ik oordeel haar niet.
Maar het belangrijke in polyamory is openheid en eerlijkheid.
Die openheid en eerlijkheid zal ze compleet verliezen want Herman is al duidelijk niet eerlijk in de echte reden waarom hij met haar wil trouwen: Angst en bezit.

De situatie zou compleet anders zijn indien Herman haar ten huwelijk zou vragen op momenten dat de relaties tussen jullie drie in balans zijn.
Deze situatie start vanuit liefde en romantiek.

Maar aan de andere kant, een leven met zekerheden zou zeer eentonig zijn.
En het is juist de breuk met mijn vorige partner die de ruimte heeft gecreëerd voor mijn huidige partner.
Relaties in polyamory zijn zeer dynamisch.

Maar de overgang waar je door moet is echt niet leuk.

Nerdnight schreef:

Ik heb er nog maar eens een blogje tegenaan gegooid. Niet echt een samenhangend verhaal, maar ik moet even wat dingen van me af schrijven

Het is geen leuke tijd voor jullie maar de informatie is voor mij zeer interessant.
En het geeft een uiterst realistische poly situatie weer waar mensen hopelijk uit kunnen leren.

13 jaar geleden zat ik in een gelijkaardige situatie. Toen kende ik geen polyamory.
Mijn partner was veel jonger en ze had last met wat de omgeving dacht. We zijn eigenlijk 2 keer uit elkaar gegaan.
De eerste keer dat ze het vroeg, de tweede keer heb ik het moeten verbreken want we zaten in een jojo en ze kon me niet los laten.

Het zijn de 3 verschrikkelijkste periodes van mijn even geweest, je geeft iemand weg waar je stapel verliefd op bent zodat ze gelukkig kon zijn.
Ze leert iemand kennen en ik was blij voor haar. Maar al snel stopte het contact en 3 jaar geleden is het finaal gestopt.
Ik ben nu nog steeds verlief op haar, maar ga verhuizen. Ik ben aan het overwegen of ik haar mijn adres zal doorgeven of het niet doen.
Aan de ene kant weet ik dat ik haar zal opvangen als ze me nodig heeft, maar aan de ander kant we zijn te ver uit elkaar gegroeid om nog een betekenisvolle relatie te hebben.

6 jaar geleden (ben de tel kwijt) is er ook een breuk ontstaan met min secundaire. Waar ik last mee had was dat ze wel met anderen iets wou maar ik was een opvangnet. Ik heb geweigerd een opvangnet te zijn. Ik heb al zoveel keer een opvangnet geweest en is steeds dikke miserie en dan gaan ze terug waar die miserie van komt.

Ik zal waarschijnlijk mijn veranderd adres niet door geven. Als ze me nodig heeft zal ze moeite moeten doen om mij te vinden. Het is een soort filter. Want als ik energie steek in een vroeger lief om die op te vangen heb ik geen energie meer over om die te steken in mensen zoals mijn primaire en toekomstige lieven.

kitten schreef:

Slim gespeeld van Herman. Ik ben niet verbaasd... Sorry, ik vind dat je het hebt laten gebeuren, Herman heeft zijn zin gekregen. Niet verrassend.

Wat is precies je probleem bij het "laten gebeuren"? Had jij in deze situatie hemel en aarde willen bewegen om te voorkomen dat je partner er vandoor gaat met de liefde van zijn/haar leven?

Gisteravond weer eens wat gedachten op blog gezet. De tranen zijn vannacht eindelijk gekomen, vandaag verschijnen ze regelmatig zomaar vanuit het niets.

Overpijnzingen  (http://www.jut-en-jul.eu/node/70)

Nerdnight schreef:

Wat is precies je probleem bij het "laten gebeuren"? Had jij in deze situatie hemel en aarde willen bewegen om te voorkomen dat je partner er vandoor gaat met de liefde van zijn/haar leven?

A: ik geloof niet in "de liefde van zijn/haar leven.". Dat is een ontzettend monogame gedachtegang.

B: Ja. Ik zou er absoluut meer moeite voor hebben gedaan, ja. En ook véél eerder. Nu is het te laat. En het lijkt je het helemaal niks te kunnen schelen. Op het moment dat leonietje openlijk aangeeft dat ze wil dat Heerscher mij verlaat en alleen met haar verder gaat, dan is dat per direct het moment dat ik aan de rem trek! Zo iemand wil ik niet in een poly situatie. Ik zou Heerscher dan inderdaad een veto geven en niet nog een jaar wachten tot ze echt hecht zijn en er niet meer tussen te komen valt. Herman is in ieder geval eerlijk geweest en je hebt er niks aan gedaan om dit te voorkomen.

Tsja. Blijkbaar zien we zaken met andere ogen. Ik vind niet dat ik haar keuzes moet maken, of haar bij het maken daarvan zelfs maar moet beïnvloeden.

Ik heb wat moeite met de toon van je berichten, maar dat is aan jou. Het voelt alsof je mij de huidige situatie verwijt, en dat je het stom vindt dat ik me niet zo heb opgesteld als jij zou hebben gedaan. Jij vergelijkt onze situatie met de jouwe, terwijl al duidelijk was dat die situaties fundamenteel anders zijn.

Jullie hebben een vorm gevonden waarin je uitstekend met z'n drieën functioneert, wij zijn nooit op dat punt gekomen. Als je eenmaal hebt vastgesteld dat het zo niet werkt, moet je gaan zoeken naar wat dan wel werkt. En als het met drie niet werkt, is de volgende stap natuurlijk twee.

Het feit dat jij niet gelooft in de liefde van je leven, wil niet zeggen dat anderen dat niet doen. Jut geloofde er ook nooit in, maar voelt nu dat dit 'm toch is. Dat kan, zij is de enige die dat kan beoordelen. Wie ben ik dan om haar ervan te weerhouden zich daar volledig aan over te geven?

Ik ben blij voor Jut, ze heeft een beslissing genomen waarvan ze denkt dat die voor haar de beste is. Ze kan zich nu volledig richten op één man, dat gaat haar nou eenmaal veel beter af. Dat er daarmee geen plaats meer voor mij is, vind ik vreselijk en ik ben ervan overtuigd dat ik niet de enige ben. Maar het is goed. Voor het oude komt het nieuwe in de plaats.

Ik denk, kitten, dat je mijn berustende houding interpreteert als onverschillig. Ik heb er vrede mee, het is goed zo. Maar vergis je niet, dit doet ontzettend veel pijn. De afgelopen dagen heb ik veel gehuild, en ik weet dat dat voorlopig nog niet klaar zal zijn. Maar het is goed, dat hoort bij afscheid nemen van dierbaren.

Ik heb dezelfde instelling als NerdNight.

Er is niets wat hij zou hebben kunnen doen. Hij zou inderdaad een veto kunnen stellen, maar dan zal zij partner dat dan achter zijn gat doen en beginnen liegen en bedriegen. Het ging niet beletten dat dit zou gebeuren, je zou het enkel een paar mand of een jaar uitstellen.

Maar de rollercoaster is zeker nog niet voorbij.
Herman heeft de huwelijksaanzoek gedaan vanuit angst voor verlies en niet uit romantiek en liefde.
Nu dat hij gewonnen heeft, in hoeverre zal hij nog moeite blijven doen?

PolyToo schreef:

Ik heb dezelfde instelling als NerdNight.

Er is niets wat hij zou hebben kunnen doen. Hij zou inderdaad een veto kunnen stellen, maar dan zal zij partner dat dan achter zijn gat doen en beginnen liegen en bedriegen. Het ging niet beletten dat dit zou gebeuren, je zou het enkel een paar mand of een jaar uitstellen.

Liegen en bedriegen zie ik niet zo snel gebeuren, daar houden we allebei niet van. Als ik inderdaad een veto had gesteld, denk ik dat Jut serieus had overwogen om hem los te laten. Maar dat wilde ik niet, die keuze is niet mijn verantwoordelijkheid. Ik zou kiezen vanuit mijn wereld, waarin het ondenkbaar is dat ze niet meer bij me is. Zij kiest vanuit haar wereld. En ironisch genoeg heeft ze dat juist van/door mij geleerd.

Ik ben daar eigenlijk wel een beetje trots op zelfs. Ze heeft nu de kracht om voor zichzelf te kiezen en dat was altijd een zwakke plek van haar geweest.

PolyToo schreef:

Maar de rollercoaster is zeker nog niet voorbij.
Herman heeft de huwelijksaanzoek gedaan vanuit angst voor verlies en niet uit romantiek en liefde.
Nu dat hij gewonnen heeft, in hoeverre zal hij nog moeite blijven doen?

Dat denk ik wel, voortdurend moeite willen doen lijkt in zijn aard te zitten. Ik vraag me wel af in hoeverre de relatie Jut-Herman gaat veranderen nu ze vrij plotseling samenwonen en gaan trouwen. Toen wij destijds gingen samenwonen, is onze relatie ook aardig verschoven. Niet minder leuk, maar wel minder "spannend", het bijzondere van samen zijn werd wat verdund.

Zal er, na het optrekken van de stofwolken, genoeg Herman overblijven om het plaatje goed te houden? Of gaat het galante gedrag op een gegeven moment tegenstaan? Is het genoeg om te compenseren voor de mindere kanten die ze ongetwijfeld nog van hem gaat ontdekken? En hij van haar...

Jongste stiefdochter vroeg me gisteren of ik Jut zou terugnemen als het met Herman niet zou werken. Ik zag niet in waarom niet. We houden nog steeds van elkaar, en als er ooit een nieuwe situatie ontstaat waarin we weer samen kunnen zijn, waarom niet? Vond ze lastig, ze voelde meer dat klaar ook echt klaar zou moeten zijn. "Terug" vond ze maar niks.

Nerdnight schreef:

Ik ben daar eigenlijk wel een beetje trots op zelfs. Ze heeft nu de kracht om voor zichzelf te kiezen en dat was altijd een zwakke plek van haar geweest.

Op dat vlak zijn we identiek. En met wat ik nu weet van jouw, als mijn partner voor jouw zou kiezen dan krijgt ze carte blanche.
De reden is dat jij niet mijn partner zal opeisen,  maar haar los laten als ze dat vraagt ook al doet het bij jezlf enorm pijn, toch zal ik haar los laten. En mijn huidige primaire heeft diezelfde instelling. Ik weet dat ze me zou los laten als ik het haar vraag. Het is die juiste vrijheid die ze me heeft die me zo sterk aan haar bindt.

Ik begrijp wel wat kitten denkt (ze heeft geen slechte bedoeling in haar uitspraak), maar haar waardesysteem is anders dat die van jouw en mijn. Voor sommigen is extra moeite doen om de partner toch nog overtuigen bij je te houden belangrijk, maar bij mensen zoals ons is het juist belangrijk om de partner los te laten en haar helpen in haar keus. Wij ervaren dat niet als verlies maar juist als trots want je weet dat je de volgende partner ook zo vrij zal laten.

Nerdnight schreef:

Jongste stiefdochter vroeg me gisteren of ik Jut zou terugnemen als het met Herman niet zou werken. Ik zag niet in waarom niet. We houden nog steeds van elkaar, en als er ooit een nieuwe situatie ontstaat waarin we weer samen kunnen zijn, waarom niet? Vond ze lastig, ze voelde meer dat klaar ook echt klaar zou moeten zijn. "Terug" vond ze maar niks.

Met "Klaar" bedoelen Nederlanders "volledig gedaan" dacht ik.

Ik heb 3 ex-lieven en 1 ex-secundaire.
Van de 3 ex-lieven zou ik er 2 zeker een nieuwe relatie mee starten.
Ik ben er nog steeds verliefd op.

Maar met een nieuwe relatie starten bedoel ik niet terug nemen.
Ik weiger een opvangnet te zijn als de ander minder goed is want de volgende keer verlaten ze me opnieuw en ik ga geen energie in iemand steken die mij maar als opvang ziet. Als je mij verlaat moet je goed beseffen dat ik niet ga wachten en ik misschien niet meer vrij zal zijn als je terug komt.

Maar mijn concept van relaties is anders dan de meeste mensen denken. Voor mij is dat geen doel op zich maar een rit die je samen maakt.
Soms reis je tezamen, soms neem je een andere weg en wie weet zit je terug op dezelfde trein in de toekomst, of zit je op de trein er juist naast. Iemand los laten is nooit plezant maar aan de ander kant er komt ook ruimte vrij voor nieuwe mensen.

PolyToo schreef:

Nerdnight schreef:

Ik ben daar eigenlijk wel een beetje trots op zelfs. Ze heeft nu de kracht om voor zichzelf te kiezen en dat was altijd een zwakke plek van haar geweest.

Op dat vlak zijn we identiek. En met wat ik nu weet van jouw, als mijn partner voor jouw zou kiezen dan krijgt ze carte blanche.
De reden is dat jij niet mijn partner zal opeisen,  maar haar los laten als ze dat vraagt ook al doet het bij jezlf enorm pijn, toch zal ik haar los laten. En mijn huidige primaire heeft diezelfde instelling. Ik weet dat ze me zou los laten als ik het haar vraag. Het is die juiste vrijheid die ze me heeft die me zo sterk aan haar bindt.

Wij hebben inderdaad wel zo'n beetje dezelfde ideeën, geloof ik. Mijn partner krijgt inderdaad carte blanche, zoals iedereen. Iedereen stippelt z'n eigen route uit door het leven, vormt z'n eigen oordelen en neemt z'n eigen beslissingen.

PolyToo schreef:

Ik begrijp wel wat kitten denkt (ze heeft geen slechte bedoeling in haar uitspraak), maar haar waardesysteem is anders dat die van jouw en mijn.  Voor sommigen is extra moeite doen om de partner toch nog overtuigen bij je te houden belangrijk, maar bij mensen zoals ons is het juist belangrijk om de partner los te laten en haar helpen in haar keus. Wij ervaren dat niet als verlies maar juist als trots want je weet dat je de volgende partner ook zo vrij zal laten.

Ik geloof ook niet in slechte bedoelingen, de ondertoon klopt alleen niet met hoe ik het voel. Niemand heeft iets verkeerds gedaan, of iets doms. Dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen. Ik heb geen invloed aangewend om dingen in mijn voordeel te laten lopen, omdat ik dat zie als het stelen van andermans keuzevrijheid. In zoverre heeft kitten gelijk dat ik het "heb laten gebeuren". En hoewel het momenteel erg veel pijn doet, zou ik het een volgende keer weer precies zo aanpakken.

PolyToo schreef:

Nerdnight schreef:

Jongste stiefdochter vroeg me gisteren of ik Jut zou terugnemen als het met Herman niet zou werken. Ik zag niet in waarom niet. We houden nog steeds van elkaar, en als er ooit een nieuwe situatie ontstaat waarin we weer samen kunnen zijn, waarom niet? Vond ze lastig, ze voelde meer dat klaar ook echt klaar zou moeten zijn. "Terug" vond ze maar niks.

Met "Klaar" bedoelen Nederlanders "volledig gedaan" dacht ik.

Ik heb 3 ex-lieven en 1 ex-secundaire.
Van de 3 ex-lieven zou ik er 2 zeker een nieuwe relatie mee starten.
Ik ben er nog steeds verliefd op.

Maar met een nieuwe relatie starten bedoel ik niet terug nemen.
Ik weiger een opvangnet te zijn als de ander minder goed is want de volgende keer verlaten ze me opnieuw en ik ga geen energie in iemand steken die mij maar als opvang ziet. Als je mij verlaat moet je goed beseffen dat ik niet ga wachten en ik misschien niet meer vrij zal zijn als je terug komt.

Maar mijn concept van relaties is anders dan de meeste mensen denken. Voor mij is dat geen doel op zich maar een rit die je samen maakt.
Soms reis je tezamen, soms neem je een andere weg en wie weet zit je terug op dezelfde trein in de toekomst, of zit je op de trein er juist naast. Iemand los laten is nooit plezant maar aan de ander kant er komt ook ruimte vrij voor nieuwe mensen.

Correct, "klaar" betekent over, afgelopen of volledig gedaan ;)Ik denk dat stiefdochter en ik daar een iets ander beeld bij hadden, realiseer ik me door je formulering. Met "terug" of "terugnemen" bedoel ik ook niet het proberen om een vroegere situatie te herstellen, maar het opnieuw een kans geven. Zoiets zal vrijwel altijd een andere vorm aannemen dan ervoor. Waarschijnlijk denkt zij bij "terug"  inderdaad aan het herstellen van een oude situatie.

Deze episode van Pedestrian Polyamory is eigenlijk zeer chaotisch maar ook zeer interessant.
Ze praten over het uit elkaar gaan als koppel en toch blijft de band aanwezig.


Gavin and Shira are back for the 50th episode of Pedestrian Polyamory (don’t worry about the 49th episode). Gavin and Shira discuss how to have a smooth transition out of a long-term relationship.

http://www.lifeontheswingset.com/16598/pedestrian-polyamory-50-katching-katz-ii-aka-dont-worry-49/

Nerdnight schreef:

In zoverre heeft kitten gelijk dat ik het "heb laten gebeuren". En hoewel het momenteel erg veel pijn doet, zou ik het een volgende keer weer precies zo aanpakken.

Ik heb het ook laten gebeuren met mijn ex Isa.
Toen wist ik niets van polyamory af, maar ik zag dat ze hunkerde naar een mongaam relatie die aanvaard werd door haar omgeving.
De keus om haar los te laten was mijn keus. En het heeft 3 maand verschrikkelijk pijn gedaan. Uiteindelijk heeft ze contact gebroken aan haar kant. Dat vond ik toen niet fair. Ik laat haar vrij en dan sloot ze me af. Maar aan de ander kant ieder keer als ze bij mij kwam dan ontstond die aantrekkingskracht. Ik denk niet dat ze in staat zou zijn geweest om een monogame relatie aan te gaan als ik in de buurt zou geweest zijn.

En toch is mijn liefde naar haar nog steeds even sterk. Moest ze aan mijn deur staan dan is de vonk terug vertrokken zoals vroeger. Maar nu als poly de bonus dat ik ook mijn huidige partner even graag zie. Ik weet gewoon als ik die twee tezamen breng dat die het heel goed samen zullen hebben.

Maar in Pedestrian Polyamory 50, spreekt Shira over een ex-lover die eigenlijk monogaam is en monogaam wou zijn. Zij heeft gebroken met hem zodat hij zichzelf kon zijn, monogaam. En als ik nu terug denk aan Isa, dan is het niet verstandig om contact met haar op te zoeken, want het ondermijnt haar monogame levenskeuze. Ik ben er nog niet aan uit als ik haar mijn nieuw adres zal doorgeven of gewoon het laat zodat ze rustig haar eigen leven kan volgen.

Nu moest ik mijn leven herdoen dan zou ik identiek hetzelfde doen met Isa. Haar los laten.
En door haar los te laten heb ik ruimte gecreëerd voor een aantal nieuwe mensen die mijn leven een enorm diepe dimensie hebben gegeven.
Verlies is niet altijd slecht op langere termijn.

Nerdnight schreef:

Ik denk dat stiefdochter en ik daar een iets ander beeld bij hadden, realiseer ik me door je formulering. Met "terug" of "terugnemen" bedoel ik ook niet het proberen om een vroegere situatie te herstellen, maar het opnieuw een kans geven. Zoiets zal vrijwel altijd een andere vorm aannemen dan ervoor. Waarschijnlijk denkt zij bij "terug"  inderdaad aan het herstellen van een oude situatie.

Ik gebruik ook het woord terug nemen, maar eigenlijk bedoel ik een nieuwe rit maken.
Nu ikzelf heb geen concept van start en stop in een relatie. De relatie start vanaf het moment als toen we elkaar stopten met zien.
Als er issues waren toen, moeten die eerst opgelost worden eer we verder kunnen. Voor mij lijkt het alsof al die jaren dat we uit elkaar waren niet bestaan. Mijn eerste lief An zak ik twee jaar niet, we botsen tegen elkaar en de klik was alsof die 2 jaar nooit geweest was. Hetzelfde met Tania. Verschillende keren herstart en al die tijd lijkt het 1 continue periode te zijn.

En zoals jij al zij, in de relatie zijn er geen fouten gemaakt. Er zijn geen schuldige. het is gewoon een reeks van omstandigheden en onafhankelijke groei die een relatie doet stoppen.

Ik herinner me in de tijd dat ik single was dat mensen me vertelden of ik geen ene kon afpakken van iemand.
Ik heb me daar nooit bij goed gevoel, iemand afpakken. Waarom zou ik dat doen? (Ik wist toen niet dat polyamoy bestond)
Voor mij is het belangrijk dat zij voor mij kiest, zonder dat ik haar moet overtuigen. En mijn huidige partner kiest voor mij.
En dat is wat onze band zo sterk maakt.  

Ik had net een blog geschreven, "een nieuw begin" (http://www.jut-en-jul.eu/node/71), toen ik dit las:

PolyToo schreef:

Ik gebruik ook het woord terug nemen, maar eigenlijk bedoel ik een nieuwe rit maken.
Nu ikzelf heb geen concept van start en stop in een relatie. De relatie start vanaf het moment als toen we elkaar stopten met zien.
Als er issues waren toen, moeten die eerst opgelost worden eer we verder kunnen. Voor mij lijkt het alsof al die jaren dat we uit elkaar waren niet bestaan. Mijn eerste lief An zak ik twee jaar niet, we botsen tegen elkaar en de klik was alsof die 2 jaar nooit geweest was. Hetzelfde met Tania. Verschillende keren herstart en al die tijd lijkt het 1 continue periode te zijn.

En zoals jij al zij, in de relatie zijn er geen fouten gemaakt. Er zijn geen schuldige. het is gewoon een reeks van omstandigheden en onafhankelijke groei die een relatie doet stoppen.

Het zou goed kunnen dat we elkaar in de toekomst weer tegen het lijf lopen en "een nieuwe rit maken". Een mooie gedachte.