Polyamorie en trouw

Vrijdag vertelde ik nog aan iemand waarbij ik toegaf dat ik polyamore ben dat polyamorie geen synoniem is om te mogen vreemd gaan.
Ik vertelde haar ook dat in de polyamorie al de partners van elkaar weten en dat er ook wordt verwacht dat als je iets begint met een poly dat die dan ook verwacht dat je partner daarvan op de hoogte is. (Ik heb het wel over voor je een relatie start en niet achteraf de partner opzadelt met een voldongen feit).

Ik zie tegen haar dat polyamoren zelfs veel harder op ontrouw reageren dan in een monogame relatie. Vooral omdat je in ene polyamore relatie alles open en eerlijk naar elkaar toe vertelt, en als je dan nog de nood hebt aan te moeten liegen en bedriegen en halve waarheden te vertellen, daar wordt heel zwaar aan getild! In mijn geval stopt de relatie gewoon, mijn vertrouwen is dan gewoon weg.

Helemaal mee eens !!!

Door onze polyrelatie vallen er een heleboel aspecten van wantrouwen en bedrog gewoon weg.
Toen ik mijn oude liefde terug was tegengekomen en ik merkte dat mijn gevoelens voor hem nog heel diep zaten , zat ik met mezelf deftig in de knoop. Ik kon het niet geloven en ik snapte het niet want ik ben zo gelukkig met mijn man. We hebben een super goed huwelijk en we kunnen altijd alles tegen elkaar zeggen. En toch ...
Toen ik dan te horen kreeg van mijn oude liefde dat de liefde van hem ook nog zo diep zat voor mij hebben we meteen beslist om mijn man er van op de hoogte te brengen. Wees gerust het was niet gemakkelijk maar ik heb het wel gedaan. Ik ben altijd een open persoon geweest , ik bots met sommige mensen omdat ik altijd rechtuit ben dus
Toen onze polyrelatie nog maar net begonnen was waren er vrienden die mijn man zeiden " pas maar op voor je het weet liggen ze achter je rug te rollebollen" , wat ze niet snappen is dat we , door dat we een polyrelatie hebben het rollebolle helemaal niet achter de rug moeten doen , we doen het gewoon met 3 samen.
Ik ga er prat op dat ik nog nooit een partner bedrogen heb, mijn man is de eerste man waar ik van weet dat hij me niet zal bedriegen, waarom zou ik dan nu beginnen met bedriegen als we alles open en eerlijk kunnen en mogen doen?????
Mensen kijken nog te eenzijdig , en " elke vrouw is hetzelfde" tssssssssss zielig maar ja

Waar stranden de meeste mono-relatie's op ??? Op bedrog en wantrouwen , dat zijn dus al een aantal factoren die bij ons wegvallen. Mensen raken elkaar beu omdat ze naast elkaar beginnen leven , ze kunnen niet meer eerlijk zijn omdat ze niet meer praten met elkaar en denken dat de liefde voorbij is omdat ze gevoelens hebben voor een ander.
Ik twijfel er niet aan, moesten meer mensen kunnen toegeven of inzien dat je van meer dan 1 persoon kan en mag houden dat er veel minder huwelijken op de klippen zullen lopen en dat er veel minder gebroken harten zullen zijn , meer vreugde en minder ruzie.

Zoals ik me nu voel en we nu leven zie ik ons echt samen 100 jaar worden. Dat is dan ook mijn grootste wens , kinderen gelukkig en niks te kort en wij gelukkig samen tot onze laaste dag.

Ellie, je hebt volkomen gelijk

Dag Ellen, Polytoo en Darren,
Jullie verhaal klopt in zoverre je geen NJET krijgt van je partner. Ik heb al vijf jaar een tweede relatie en praat er al vijf jaar over met mijn vrouw, maar ze ziet het nog steeds niet zitten, hoewel ze het begrijpt. Houden van is Ok, maar seks met die andere betekent zonder meer het einde van onze 30-jarige relatie (zijn vijftigers). Vind het vreselijk met het botte mes te moeten kappen met een van beiden...

En heeft je vrouw zich al eens verdiept in polyamory?

Dat heeft ze. Ze vindt het een vorm van gulzigheid. Ze zegt: waarom dan ook geen drie partners of vier? Of zeven? Ten eerste vindt ze sex ondeelbaar (de meeste mensen trouwens). Ze wordt echt fysiek misselijk bij de gedachte dat ik mijn lief zou aanraken. Ze weet wel dat het voor een stuk niet klopt, maar het is sterker dan haarzelf. Vergelijk het met claustrofobie. Je weet dat die angst niet in verhouding staat tot het werkelijke gevaar, maar je hebt er geen vat op. En ze beseft ook: de huwelijksmoraal (annex seksuele moraal) is sinds de mens eigendommen heeft de manier om mensen te socialiseren. Wat ook betekent: uitgesloten worden van het vruchtgebruik van iemand anders' eigendommen. Een mechanisme waarvan kerk en staat al gauw wisten dat een gekwetst gevoel van eigenwaarde er de brandstof voor is. Dat de mens in beginsel verdorven is (de vrouwen al wat meer dan de mannen uiteraard) en dus gered moet worden, door de ridder op het witte paard en later door God natuurlijk. Met andere woorden: seksuele trouw is er om een gat in de eigenwaarde te dichten. Tel daarbij op dat de cultuur in regel seks met liefde verwart, en je hebt een hutsepot waar geen kat aan uit kan. Dat alles weet ze zo goed als ik. We hebben erover gepraat, gediscussieerd met vrienden, we hebben er boeken over gelezen. Maar dat alles helpt geen zier. Seks met een ander noemt zij dus ook ontrouw (terwijl ik vind dat er veel ergere vormen van (dagelijkse) ontrouw zijn) en ervaart ze als bijzonder kwetsend, wat haar ratio er ook over denkt. En dan zijn er nog een paar argumenten die de deur volledig dicht doen: (1) het is niet hygiënisch en (2) de tijd die je aan haar besteedt, gaat ten koste van de primaire relatie.
Ik ben ermee gestopt te proberen haar te overtuigen van PA. Het druist gewoon radicaal tegen haar wezen in en daar moet ik respect voor hebben. Het feit dat we nog samen zijn getuigt niet alleen van de onverwoestbare liefde tussen ons, maar ook - en nu komt de angel - van het feit dat mijn 'ontrouw' taboe geworden is. Ze weet dat het gebeurt, maar zwijgt erover, een paar uitbarstingen per jaar niet te na gesproken.
En tenslotte is er nog 'de overkant'. Van bij het begin van onze seksuele relatie, kreeg mijn lief het moeilijk met seks thuis, hoewel dat vroeger hoegenaamd niet het geval was, integendeel. Mijn lijf wil niet meer, zegt ze. Mijn lijf wil alleen nog met jou. Uiteraard heeft het te maken met het feit dat de erotiek die tussen minnaars per definitie sterker is dan tussen mensen die hun zilveren huwelijksjubileum gepasseerd zijn. We zijn volwassen genoeg om die onbalans niet toe te schrijven aan de kwaliteit van de relatie, maar het blijft ontzettend moeilijk helder te blijven denken en oordelen wanneer je twee bedden vergelijkt, zeker als minnaars aan elkaar verslingerd zijn.
Het ziet ernaar uit dat beide huwelijken in de richting van een scheiding evolueren omdat geen van beide partners een buitenechtelijke relatie kan tolereren. En dan kan alles van vooraf aan herbeginnen...
Mvg, Wolfje

Je verhaal is heel herkenbaar Wolf, zowel vanuit mezelf als in de context van zovele verhalen die hier en elders al verteld zijn.
Maar daar schiet je natuurlijk geen zier mee op.

2 dingen die me in eerste instantie bijblijven uit je verhaal, omdat ik er valkuilen in zie.

1. Je verhaal over de huwelijksmoraal en eigendommen houdt vgs mij gn steek. Niet enkel omdat er nogal wat culturen zijn/waren met een heel andere moraal. Uiteraard vooral omdat we nooit elkaars eigendom zijn, in gedachten noch daden, en nog minder in het lichaam.
2. Bij relaties in het alg en PA in het bijzonder is vgl uit den boze. Zeker bedden. Je komt dan uit bij beter & best, goed & minder goed, noden, behoeften en tekorten. Komt nooit goed. Elk individu is uniek, elke relatie nog veel meer.

Maar als je vrouw echt een fobie heeft zoals je beschrijft, zijn de mogelijkheden idd zeer beperkt...

@Wolf
Zou je echtgenote haar kant van het verhaal hier willen schrijven?

wolf schreef:

Seks met een ander noemt zij dus ook ontrouw (terwijl ik vind dat er veel ergere vormen van (dagelijkse) ontrouw zijn) en ervaart ze als bijzonder kwetsend, wat haar ratio er ook over denkt. En dan zijn er nog een paar argumenten die de deur volledig dicht doen: (1) het is niet hygiënisch en (2) de tijd die je aan haar besteedt, gaat ten koste van de primaire relatie.

Ik ben ermee gestopt te proberen haar te overtuigen van PA. Het druist gewoon radicaal tegen haar wezen in en daar moet ik respect voor hebben.

Het is inderdaad duidelijk dat alles in haar zich verzet tegen het delen van jou met een ander.
Hoewel (1) natuurlijk iets puur gevoelsmatigs is en (2) ook niet per definitie waar hoeft te zijn.
Zij heeft zelf ook genoeg momenten die ze niet aan jou besteedt maar aan andere dingen/mensen.
Maar dat doet niks aan haar gevoel af....

Ik denk dat voor veel mensen het woord sex nog altijd een dubbele betekenis heeft.
Sex om van de spanning even vanaf te zijn en sex als in liefde bedrijven is een groot verschil in mijn ogen.

Veel mensen vinden sex als ontlading iets wat kan "maar ze zelf nooit zouden doen" lol yeah right!! en liefde bedrijven is iets wat je doet onder partners die elkaar dan ook lief hebben en daar knelt nu net het schoentje bij polyamorie.
De liefde bedrijven is idd iets dat je doet met je partner en in ons geval partners die diep in je hart zitten. Soms is het dan ook moeilijk als monogame partner van een polyamoreus iemand om die persoon "te delen".
Wij hebben die gesprekken ook gehad , maar wat bleek na de eerste keer dat het allemaal wel mee valt en dat niemand minder krijgt dan voorheen.
Soms is het gewoon die eerste stap zetten die het moeilijkste is.

Hopelijk komen jullie er samen uit en genieten jullie nog minstens 30 jaar samen van een zalig leven, welke relatie het dan ook mag zijn

Geachten

De berichten die ik hier lees zijn echt hartverwarmend. Polyamorie wordt niet langer als een marginaal
gegeven bekeken maar als een alledaags aspect dat besproken kan worden. Dit kan niet beter.

Dat brengt mij ook tot mijn vraag.

Ik werk aan een eindwerk rond dit onderwerp. Hiervoor zou ik niet liever hebben, dan dat ik enorm veel
mensen hiervoor zou kunnen interviewen. Daarom ben ik ook nog op zoek naar een aantal getuigenissen.

Laat u alsjeblieft niet misleiden door het woord 'interview'. Dit kan - indien u dit wenst - volledig anoniem gebeuren
(onder een schuilnaam) en per briefwisseling. Alles hangt af van de manier waarop u zich het comfortabelst voelt.

Ik hoop zoveel mogelijk reacties te krijgen, het zou mij erg verder helpen ook JULLIE verhalen te kunnen
opnemen in mijn onderzoek.

Jullie kunnen me contacteren op het volgende mailadres: anouk_heylen@hotmail.com

Hopend op erg erg veel reacties!

Anouk