Jaloezie voor beginners.

Een vraag aan jullie.
Ik ben van nature uit niet jaloers en normaal laat ik jaloerse mensen link liggen als partner.

Wat me verrast is dat er polies zijn die oorspronkelijk jaloers waren.
En wat me nog meer verrast is dat die polies helemaal niet jaloers willen zijn.

Ik dacht altijd dat dat iets was die nooit kon veranderen.

ooo, jawel hoor, heel zeker kan dat veranderen! Vroeger was ik vaak jaloers, sinds de poly-relatie ben ik daar heel erg in gegroeid. Gewoon een kwestie van "durven" delen, en geen angst hebben om te verliezen, wederzijds vertrouwen opbouwen. Ik kan wel zeggen...dat ging niet van vandaag op morgen, daar is een tijdje over gegaan, maar ben wel blij dat ik die stap heb kunnen zetten en de jaloezie voor een heel groot stuk achter mij kan laten.

Maar hoe begin je er aan? Of heb je hulp van iemand anders? Of de combinatie?

ik ben er niet bewust aan begonnen, het is gewoon zo gegroeid, door veel te lezen over polyamorie ben ik minder en minder aan die jaloersheid gaan toegeven. Tja, kan het moeilijk uitleggen, maar het kan dus echt wel veranderen.

Tja hier kan ik niet echt in meespreken...
Ik heb soms ook wel eens last van jaloezie, al is die hevigere periode al lang achter de rug.
Ik ben gewoon uit mezelf, qua karakter, niet heel jaloers aangelegd.
Een pluspuntje voor mensen die poly willen worden/zijn.
Dat maakt het toch al iets gemakkelijker

Jaloersheid is bijna altijd een uiting van iets wat dieper ligt: laag zelfbeeld, verlatingsangst, weinig zelfvertrouwen....

Vgs mij is het dus een kwestie van die gevoelens bij jezlef te (h)erkennen en daar aan te werken. De jaloersheid verdwijnt dan (na een tijdje).

Inmiddels kan ik uit eigen ervaring melden dat jaloezie wel degelijk kan verdwijnen. Ok, ok, het is nog te kort om zeker te weten dat het definitief is, maar het lijkt weg te zijn.

Tot niet lang geleden voelde het ongemakkelijk voor mij als mijn vriendin naar haar "nieuwe vriend" ging. Ik heb dat gevoel de afgelopen tijd minder voelen worden (mede dank zij wat inzichten van alegria, waarvoor dank).

Dit weekend ging ze weer met 'm weg en we waren het erover eens dat de tijd was gekomen om niet langer moeilijk te doen over seks: die grens zou dit weekend sneuvelen, mocht de gelegenheid zich voordoen. Ik was bang dat ik daar emotioneel wel eens heftig op zou kunnen reageren, maar daar bleek ik me in te vergissen. Verrassend genoeg voelde ik geen jaloezie, ook niet toen ze na thuiskomst vertelde dat het er inderdaad van was gekomen.

Het ontbreken van die jaloezie voelt nog wat onwennig, maar wel "vrij".

Het leven is een stuk aangenamer zonder die jaloezie.

ik kan met momenten best jaloers zijn terwijl ik het ook helemaal niet wil
en kan dan zelfs moeilijk zeggen op wat juist... want ik hun het mijn partner wel, en ben blij als hij een leuke tijd gehad heeft...
is vooral in periodes waarin ik me onzeker voel, dus ligt dan echt bij mezelf en helemaal niet bij mijn partner of wat hij gedaan heeft
met dat ik dit beseft heb, is het ook makkelijker er iets aan te doen

sekhmet schreef:

ik kan met momenten best jaloers zijn terwijl ik het ook helemaal niet wil
en kan dan zelfs moeilijk zeggen op wat juist...

Dat klinkt heel tegenstrijdig en toch heb ik al verschillende keren gezien dat dat juist een opwinding kan veroorzaken juist door de rollercoaster ride.

is het ook hoor...
tegenstrijdig...
ik ben wel blij voor de partner dat hij of zij een leuke tijd gehad heeft en wil ook helemaal niet voor een domper zorgen...
probeer het soms ook te verbergen omdat ik weet dat het gewoon irrationeel is... en gewoon weer overgaat

Zou je dat missen als er die rollercoaster ze niet zou zijn?
Bvb dat je nooit jaloers zou zijn?

goh nee
want in mijn langdurige triade was die jaloezie er na een tijd niet meer
en dan was het gewoon genieten
natuurlijk nog dagdagelijkse discussies over dingen, maar de jaloezie was weg

en de jaloezie is er ook niet elke keer...
het hangt echt af van mijn gemoedstoestand...
de keren dat het er niet is, is echt wel aangenamer

Heel interessant.
Hoe los je het jaloezie probleem eigenlijk in jouw geval op? Heb je er speciale truken voor?

sekhmet schreef:

ik kan met momenten best jaloers zijn terwijl ik het ook helemaal niet wil
en kan dan zelfs moeilijk zeggen op wat juist... want ik hun het mijn partner wel, en ben blij als hij een leuke tijd gehad heeft...
is vooral in periodes waarin ik me onzeker voel, dus ligt dan echt bij mezelf en helemaal niet bij mijn partner of wat hij gedaan heeft
met dat ik dit beseft heb, is het ook makkelijker er iets aan te doen

Zoals ik al vaker zei is jaloezie bijna altijd een uiting van diepere neg gevoelens (verlatingsangst, onzekerheid, minderwaardigheidsgevoel....). Je ziet dan bij een ander (de concurrent) een heleboel dingen (die er soms niet eens zijn) die die neg gevoelens idd 'bewijzen'. En het is vrij logisch dat dat vooral bovenkomt op momenten dat je je onzeker voelt. De grote kunst is om die onderliggende dingen te (h)erkennen bij jezelf en daar iets mee te doen.

goh manieren om het tegen te gaan...
niet echt, maar het al herkennen en weten vanwaar het komt doet al veel
en dan proberen rationeel te denken... niet toegeven aan de negatieve gedachten
een knuffel gaan vragen en me lekker veilig voelen in zijn armen

sekhmet schreef:

een knuffel gaan vragen en me lekker veilig voelen in zijn armen

Cool veel knuffels.

Ik denk dat je partner al veel kan doen.
bvb je partner belonen dat je met de andere partner mag weg gaan.

Eind deze maand heb ik een soort van dat. Wel geen echte date maar wel met een hele mooie vrouw. :-)
En ik beloon nu al mijn partner dat ik dat mag doen. :-)
Dat ze me vrij laat en tijd mag investeren in iets wat ik echt graag doe.

ja dat is echt wel een groot iets voor mij...
tot voor deze relatie was ik helemaal geen knuffelaar..
partners moesten altijd een knuffel vragen aan mij...
ben nu echt veel opener ook, misschien door de leeftijd?
en door gewoon te zeggen wat er is en er niet uren/dagen/weken over te piekeren is alles minder erg
ook de jaloezie ;-)

en dat is zo lief!

sekhmet schreef:

ja dat is echt wel een groot iets voor mij...
tot voor deze relatie was ik helemaal geen knuffelaar..
partners moesten altijd een knuffel vragen aan mij...

Let op, binnenkort ben je een rasechte knuffelaarster.
Dat kan heem verslavend zijn. Ik kan er van mee spreken.

sekhmet schreef:

ben nu echt veel opener ook, misschien door de leeftijd?

32 is nu niet direct oud hé?

sekhmet schreef:

en door gewoon te zeggen wat er is en er niet uren/dagen/weken over te piekeren is alles minder erg
ook de jaloezie ;-)

Dat is zo typisch vrouwelijk. Dat piekeren.
Een van de meest verrassende ontdekkingen voor mij is dat zelfs bloedmooie fotomodellen piekeren of ze er wel goed uit zien.

oh dat weet ik...
nu is het echt toekomen bij hem en in zijn armen vliegen...
als ik mij comfy in zijn armen leg om tv te kijken ofzo, 5 minuten en ik ben zo relaxed dat ik in slaap val!

en 32 is idd nog niet zo oud maar vorige relaties waren allemaal vroege 20 jaren... dus toch wel een verschil van mentaliteit denk ik
en ook die langdurige triade heeft best wel bijgedragen aan beter leren praten en opener zijn...

ja! dat is best leuk om horen! dat zij zich even goed zorgen maken dat ze wel goed op foto staan, of niet willen dat hun buik er op komt ofzo...

Je komt nogal serieus over, logisch. Is dat zo?
Als dat zo is, is polyamory dan een logisch gevolg van het leven?
Of is het iets die van binnenuit komt en iets compleet onlogisch. Het gebeurt?

goh ben er laatste tijd gewoon iets bewuster over aan het denken weer...
maar ik had mij niet voorgenomen om terug een poly relatie te hebben
want ik kan best monogaam zijn binnen geslacht...
met de triade's die ik gehad heb, was het alleen die triade en niet meer...
maar toen kwam deze relatie en zolang we allebei gelukkig zijn, en genieten zie ik niet in om iets te veranderen
dus het is deels een logisch gevolg van voorbije relatie's en deels onlogisch dat gewoon gebeurd

Dus als ik het goed begrijp: Volgende relatie.... surprise me.

zoiets ja
al ben ik vrij open naar mensen toe dus mensen in mijn omgeving weten wel van het poly zijn af...
dus of ik zo heel snel iemand ga tegenkomen die mono is en een relatie met mij wil...
das nog af te wachten natuurlijk :p

En is er al vooruitgang? ;-)