Wat is voor jullie goede communicatie?

In de polyamory wordt steeds gepraat over communicatie, communicatie en nog eens communicatie, maar wat is eigenlijk goede poly-communicatie?

Goede communicatie begint met het luisteren naar de ander zonder oordelen. En dat is soms best moeilijk.

Inderdaad comunicatie begint met luisteren. Maar voor mij is comunicatie ook alles kunnen zeggen tegen je partner of partners.
Comunicatie is iets dat 2 richtingen uitgaat en hoort door alle partijen gevoerd te worden al kan de 1 beter luisteren en de ander beter babbelen.

Waarin onderscheidt zich communicatie van polycommunicatie? Hoe je ook leeft, goede communicatie is altijd de basis

corazon [m] schreef:

Waarin onderscheidt zich communicatie van polycommunicatie? Hoe je ook leeft, goede communicatie is altijd de basis

Het is niet alleen de woorden die belangrijk zijn maar ook de interactie in die communicatie.

Een van de zaken die bij mij verkeerd ging was dat ik over een aantal zaken bezorgd was en dat ze steeds een reactie gaf om gerust te stellen maar nooit eigenlijk moeite deed om te vragen waarom ik bezorgd was.

Hoi,


Voor mij is goede communicatie in de eerste plaats geweldloos communiceren. Daarmee bedoel ik dat je zo empathisch mogelijk probeert te zijn en open te staan voor de andere en tegelijkertijd jezelf niet te verliezen ( door ik-boodschap). Je probeert door de dingen positief te verwoorden erachter te komen wat wij ervaren, waar onze behoeften liggen en om samen een antwoord te vinden op vraagstukken en problemen die in een relatie voorkomen.
actief luisteren is voor mij een essentieel onderdeel van goede communicatie. Nagaan wat de andere echt bedoelt, niet blijven steken in veronderstellingen.
Enkel zo kan je open en eerlijk zijn en weet je ten alle tijde waar je als partner staat in je relatie.

Of dit nu onder de noemer "polycommunicatie" valt weet ik niet. Ik probeer het steeds toe te passen in alle menselijke contacten die ik heb. Maar ik ervaar wel dat mensen waar het goed mee klikt ook mensen zijn die open en geweldloos (proberen) te communiceren. Ik schrijf *proberen* omdat ik weet dat het niet altijd gemakkelijk is (ik heb ook valkuilen), maar ik apprecieer het enorm als je gesprekspartner duidelijk probeert om open te communiceren.

mvg,
Jutta

Ik vind ook dat communicatie PA overstijgt, in die zin dat het belangrijk is in elke relatie. Voor mij komt het altijd weer neer op wederzijds respect en eerlijkheid.

jutta schreef:

Hoi,


Voor mij is goede communicatie in de eerste plaats geweldloos communiceren. Daarmee bedoel ik dat je zo empathisch mogelijk probeert te zijn en open te staan voor de andere en tegelijkertijd jezelf niet te verliezen ( door ik-boodschap). Je probeert door de dingen positief te verwoorden erachter te komen wat wij ervaren, waar onze behoeften liggen en om samen een antwoord te vinden op vraagstukken en problemen die in een relatie voorkomen.
actief luisteren is voor mij een essentieel onderdeel van goede communicatie. Nagaan wat de andere echt bedoelt, niet blijven steken in veronderstellingen.
Enkel zo kan je open en eerlijk zijn en weet je ten alle tijde waar je als partner staat in je relatie.

Of dit nu onder de noemer "polycommunicatie" valt weet ik niet. Ik probeer het steeds toe te passen in alle menselijke contacten die ik heb. Maar ik ervaar wel dat mensen waar het goed mee klikt ook mensen zijn die open en geweldloos (proberen) te communiceren. Ik schrijf *proberen* omdat ik weet dat het niet altijd gemakkelijk is (ik heb ook valkuilen), maar ik apprecieer het enorm als je gesprekspartner duidelijk probeert om open te communiceren.

mvg,
Jutta

Wauw, jutta, zalig verwoord!



Zo zie ik het dus ook: open, geweldloze communicatie draagt bij tot iedere vorm van relaties, of dat nu een vriendschapsrelatie, een liefdesrelatie, monogaam of poly is denk ik...


prrrr,

vrouwenfluisteraar schreef:

Ik vind ook dat communicatie PA overstijgt, in die zin dat het belangrijk is in elke relatie. Voor mij komt het altijd weer neer op wederzijds respect en eerlijkheid.

Dit is nogal vaag VF, bedoel je hiermee dat je naar elke polyrelatie open en eerlijk bent inclusief je eigen vrouw? Voor mij eerlijkheid betekent dat al mijn partners van elkaar weten en en als ze vragen hebben of elkaar willen ontmoeten dan vertel ik gewoon alles wat ze willen weten open en eerlijkheid. Zelfs als ik getrouwd zou zijn zou ik dat ook aan mijn eigen vrouw vertellen bij wie ik zit en alle contacten geven zodat ze elkaar persoonlijk kunnen contacteren als ze dat willen.

Helaas de laatste tijd duiken er polyamoren op die beweren dat ze polyamore zijn maar als je dan eens goed doorvraagt dan ontdek je snel dat het een of ander getrouwde man is waarvan de eigen vrouw van niets weet. Ik heb nu al een paar vriendinnen die al zich verbrand hebben aan zo een pseudo-poly.

Hoi PolyToo

PolyToo schreef:

Helaas de laatste tijd duiken er polyamoren op die beweren dat ze polyamore zijn maar als je dan eens goed doorvraagt dan ontdek je snel dat het een of ander getrouwde man is waarvan de eigen vrouw van niets weet. Ik heb nu al een paar vriendinnen die al zich verbrand hebben aan zo een pseudo-poly.

Wel, in mijn ogen zijn deze mensen, die je hierboven beschrijft, niet met liefde bezig. Eerlijkheid en respect zijn toch grondbeginselen als je PA bent?
Ik kan wel begrijpen dat het niet altijd gemakkelijk is je primaire partner op de hoogte te brengen van een eventuele nieuwe liefde. Maar als je als koppel al veel gepraat hebt dan vind je wel de juiste manier om het aan te brengen, volgens mij.
En ik kan ook begrijpen dat het niet van de eerste keer helemaal juist zit. Dat je wel wil communiceren met je primaire partner, maar uit liefde voor haar of hem gewoon niet durft te vertellen wat er nog gaande is in je hart. Al doende leert men dus...

Dus er bestaan volgens mij zeker pseudo's (geen Poly's dus) ener bestaan ook gewoon beginnelingen met beginnersfouten.

groetjes,
Jutta

jutta schreef:

Dus er bestaan volgens mij zeker pseudo's (geen Poly's dus) ener bestaan ook gewoon beginnelingen met beginnersfouten.

Dat is zeker, maar als die al een half jaar weet heeft van polyamory dan moet er ergens een belletje rinkelen. Als zijn vrouw dat nog niet weet. Een echte polyamore start geen nieuwe relatie zonder medeweten van de parter(s) vind ik.

Citaat :

Dit is nogal vaag VF, bedoel je hiermee dat je naar elke polyrelatie open en eerlijk bent inclusief je eigen vrouw? Voor mij eerlijkheid betekent dat al mijn partners van elkaar weten en en als ze vragen hebben of elkaar willen ontmoeten dan vertel ik gewoon alles wat ze willen weten open en eerlijkheid. Zelfs als ik getrouwd zou zijn zou ik dat ook aan mijn eigen vrouw vertellen bij wie ik zit en alle contacten geven zodat ze elkaar persoonlijk kunnen contacteren als ze dat willen.

Wel ik zal proberen iets duidelijker te zijn.
Mijn vrouw en kinderen weten idd dat ik PA ben en daar ook naar leef.
Ook aan andere partners heb ik altijd gezegd hoe ik wat dat betreft in het leven sta, en dat mijn primaire relatie de belangrijkste blijft.
Aan elke partner vertellen met wie ik verder nog een speciale band heb is voor mij idd een brug te ver. Ik heb daar verschillende redenen voor die ik hier nu nt allemaal wil opsommen. De 2 belangrijkste zijn dat ik elke relatie als een 1 op 1 beleef en zelden de behoefte voel om dat met anderen te delen, rationeel, emotioneel, fysiek noch spiritueel. Daarnaast heb ik al heel vaak ervaren dat een partner dat ook zelf helemaal niet wil.
Soms praat je er toch over natuurlijk, vrouwen hebben op dit gebied vaak ook een zesde zintuig dat hen al veel vertelt, en ontkennen is een verkrachting van elke relatie, zeker bij PA. Dus als er allerlei vragen zijn wil ik die zo eerlijk mogelijk beantwoorden, met respect voor de 'grenzen' van de andere partner waar het dan over gaat, en met respect voor mijn eigen aanvoelen (wat ik heel moeilijk vind) van de grens tussen een gezonde 'interesse-in-je-partner' en een ongezonde 'ik-wil-zoveel-mogelijk-weten-van-mijn-partner-zijn-partners'.
Als een partner de behoefte heeft om onze relatie toch open te trekken naar anderen respecteer ik die keuze.

Dat is natuurlijk mijn persoonlijke visie op PA en door op die manier relaties aan te gaan probeer ik trouw te blijven aan mezelf, en open en eerlijk naar anderen.
Dat dit nt helemaal (helemaal nt?) overeenkomt met jouw visie PT, lijkt me al lang duidelijk (wat dat betreft wil ik ook nog even reageren op je andere post over vragen die je zou moet stellen aan je polypartners).
Ik heb overigens ook absoluut nt de behoefte om te beweren dat mijn visie beter of juister is dan een andere.
Ik weet alleen dat ik er ruim 35 jaar mee heb geworsteld en dat het slechts de laatste jaren voor mijzelf een beetje duidelijker is geworden. Dat beetje duidelijkheid probeer ik met iedereen te delen die mijn persoontje boeiend genoeg vindt om er meer over te weten. Zo ben ik eerlijk & respectvol tgo hen en mezelf denk ik. Groeit daar dan een relatie uit, fijn, indien niet, dan niet.

Voor de rest hoop ik dat elke poly zijn/haar liefde kan beleven op een manier waar hij/zij zelf en alle partners alleen maar liefdevol door groeien. En daar zijn vele paden voor.

vrouwenfluisteraar schreef:

Dat is natuurlijk mijn persoonlijke visie op PA en door op die manier relaties aan te gaan probeer ik trouw te blijven aan mezelf, en open en eerlijk naar anderen.

Hmmm, ik denk dat ik het toch niet begrijp. Hoe kan je nu open en eerlijk zijn naar de anderen als je partners niet van elkaar afweten behalve als ze het per toevallig ontdekken dat er nog anderen zijn buiten hen?

En sommigen ontdekken het, maar wat precies bedoel je met "sommigen"? 1? 2?

Wat ook vaag blijft is dat je vrouw en kinderen het weten dat je PA bent, maar je vertelt niet hoe ze dit ervaren. Zijn er er blij mee? Of is het de normaalste zaak voor hen?

Ik moet wel zeggen dat het de eerste keer is dat je uitgebreid schrijft over jezelf. Heel interesant.

Ik vertel idd nt veel over mezelf en schrijven nog veel minder.
In mijn ervaring zoeken de meeste mensen meer (f)luisteraars dan praters.
Maar zoals ik al zei, vragen staat vrij en een waardevolle gedachtenuitwisseling zal ik nt snel afwijzen.
Al krijg ik nu wel het onaangename gevoel dat het hier een beetje veel over mij begint te gaan.

Toch nog een paar verduidelijkingen, want misverstanden zijn zo vlug geboren, ook blijkbaar nu weer.

Ik schreef

Citaat :

Ook aan andere partners heb ik altijd gezegd hoe ik wat dat betreft in het leven sta, en dat mijn primaire relatie de belangrijkste blijft.

, me dunkt dat ze dus nt toevallig ontdekken dat er nog anderen zijn.

Als ik zeg dat ik er soms over praat bedoel ik dus nt dat ik in bepaalde gevallen zou verzwijgen dat ik poly ben en dus meerdere partners heb of ontmoet. Alleen geef ik daar meestal weinig 'details' over, ik ervaar elke relatie (en voor alle duidelijkheid: ook relaties zonder seks) als een intieme band tss 2 mensen waar anderen in principe niets mee te maken hebben. Maar soms wil een partner toch meer weten, en dan vertel ik dat ook, binnen de grenzen die ik al beschreven heb.

En om concreet te antwoorden op jouw vraag: neen mijn vrouw en kinderen vinden PA nt de normaalste zaak van de wereld, jammer genoeg, en ze zijn dus nt blij met mijn levensvisie, maar dat is hun keuze uiteraard. Ik wil hen daarin nt sturen maar ik ga ook niet (meer) mezelf verloochenen. Dit is dus stof tot veel discussies en pijnlijke situaties.

Nu dat ik er over nadenk, ik denk dat vrouwenfluisteraar en mijn secundaire goed bij elkaar zouden passen want dat was de richting die ze ook aan het nemen was juist voor de breuk.

Ik kan nu begrijpen hoe vrouwenfluisteraar er in slaagt om zoveel relaties op te bouwen. Er is weinig interactie tussen de partners in omdat velen het gewoonweg niet weten van elkaar. En zelfs als ze het ontdekken wordt er minimaal aan informatie over de anderen gegeven, en relaties worden gewoon gestart zonder interactie met je andere partners. Die scheiding zorgt ervoor dat er geen onderlijke conflicten ontstaan zoals jaloezie.

Dit is precies hetzelfde wat mijn secundaire aan het doen was. Ik wist heel weinig van de andere partners, toen ik vroeg om email adressen en telefoonnummers kreeg ik een antwoord de dat primaire het zeker had en ze gaf me het niet. Per toeval moest ik ontdekken dat ze een weer nieuwe partner bij had. Toen ik mijn bezorgdheid uitsprak kreeg ik in plaats van een goede communicatie en de vraag waarom ik me zorgen maakte en moeite te doen om af te komen en er over te praten want er gaat iets verkeerd, kreeg ik sussende woorden dat alles wel vanzelf balanceren en alles komt in orde. Het probleem raakt natuurlijk niet opgelost. Ze schreef minder en minder over wat ze deed en waar ze zat en met wie ze een afspraak had, dus begon mijn fantasie ideeen te creeren die waarschijnlijk erger waren dan de werkelijkheid. Ik was bezorgd om haar want ze was niet goed op dat moment maar begon me meer en meer buiten te sluiten. De relatie zakte van volwaardige relatie naar iets meer dan gewone vriendschap en kreeg niet genoeg interactie meer met haar dus had heel veel moeite om mijn passie in stand te houden naar haar toe. Ze had een voorkeur voor kwaliteitstijd in plaats van veel te zien, maar soms had ik de indruk dat ze nog kwam gewon om de vriendschap in stand te houden want regelmatig kwam een SMS binnen en dan ging ze die direct typen, terwijl ze er niet over vertelde wat ze in het begin wel deed. Ik kreeg gewoon het gevoel dat ze bepaalde zaken verzweeg, niet open en eerlijk meer was en werd nog meer ambetant. Tot op dat moment dacht ik nog dat ik een volxaardige relatie had met haar! Nu ik ben positief ingesteld en ga altijd het positieve zoeken in wat mensen doen, maar toen ik plots een SMS kreeg dat ze niet meer op die dinsdag kon afkomen en dat we een ander dag zouden moeten zoeken maar dat het dan maar om de twee weken ging zijn wa voor mij een duidelijk teken dat ik in de vriendschapszone geklasseerd was en dat betekent bij mij automatisch stoppen met de relatie.

Nu tot op dat moment, kon het nog opgelost worden, door communicatie, en toen ik een mail verstuurde met het feit dat ik niet in de vriendschapszone wil zijn binnen een relatie, kreeg ik een reactie die totaal on-poly Was! Ze vond het ok op de relatie te stoppen, ze wilde niet weten hoe en waarom ik zo reageerde, ze wou me ook niet zien. Ok ze was ziek, en op dat moment is het moeilijk om af te komen, maar ik kon afkomen. Maar dat wou ze niet, ze wou de gemakkelijke weg kiezen en gaf mij gewoon op! Geen enkel moeite om de relatie te redden of zo, gewoon opgegeven alsof je redeneert: ik heb nog andere, alternatieven genoeg. Ik ben dan ook enorm ontchoocheld in haar, en vraag me af of ik haar ooit nog een kans moet geven want als ze me zo snel kan los laten, dan vraag ik me af of er ooit liefde was aan haar kant naar mij toe.

Nu laten we duidelijk, ik beklaag me totaal niet die maanden dat we tesamen waren het waren stuk voor stuk echte mooie momenten en heb er enorm van genoten. Maar ik voel me gewoon gebruikt nu, dat ze me zo snel laat vallen en gewoonweg niet meer communiceert. Ik wiml blijven geloven dat ze hele goede redens heeft en hele goede bedoelingen, maar het word moeilijker en moeilijker om dat ook nog te blijven geloven. Ik ben waarschijnlijk de laatste die haar nog eigenlijk verdedigt.

Het is juist dit dat ik bedoelde met roofbouw, teveel partners en alhoewel het heel plezant is voor diegene die zoveel partners heeft, creeer je ook roofbouw want je vernietigt heel diepgaande relaties met ooit nog een kans om een tweede kans te krijgen. En de roofbouw is exponentieel want naarmate meer en meer mensen je kennen krijgen ze minder en minder interesse in jouw omdat ze al weten dat er geen diepgaande relatie mogelijk is. Op een bepaalde moment trek je enkel nog die mensen aan die een one-night stand willen met jouw. Ik heb totaal geen enkel zin om een polyrelatie te beginnen met iemand die de weg van polyamory volgt zoals mijn secundaire deed.

Dit is het positieve van de relatie met mijn secundaire. Nu weet ik wat ik wil als polyrelatie.
Nu als ik aan mezelf vraag of ik nu nog steeds van haar hou, dan is het antwoord ja. Maar of ik nog een relatie met haar zou willen weet ik totaal niet. Ze heeft een weg gekozen die ik niet kan volgen. Ik kan haar enkel maar success wensen op haar weg.

De uitleg van vrouwenfluisteraar heeft alles nu heel duidelijk gemaakt.

Komisch we hebben op hetzelfde moment gepost.

Sorry PT, jij plaatst mijn eerlijke en goedbedoelde posts in een heel persoonlijke en gekleurde context.

Ik voel me serieus gemanipuleerd en hierbij houdt wat mij betreft de hele communicatie dan ook op. Jouw interpretaties van wat mensen zeggen/schrijven gaan mij soms wel heel erg ver, probeer de zaken mss eens wat neutraler te bekijken.

Het ga je goed.

polytoo zou je kunnen proberen je ex en mensen op dit forum niet als zelfde te bestempelen

Ik weet dat je een nare ervaring hebt gehad en dat vaak daarop volgd dat je makkelijk dingen verbind maar het is niet echt leuk voor vrouwenfluisteraar om gekoppeld te worden aan de slechte herinneringen die jij van jou ex hebt.

Zo ver ik kan bekijken is er niets mis met Prive zolang alle partners daar ook daadwerkelijk mee kunnen leven.

Ik denk dat iedereen voor zichzelf PA moet invullen op de manier die hij het beste vindt en waar alle betrokken partijen zich goed bij voelen. Ik zou persoonlijk niet echt de behoefte hebben om contact te hebben met de secundaire van mijn partner en omgekeerd zou ik dat van mij partner ook niet vragen. Zoals in elke relatie zijn er niet echt geschreven regels, zolang iedereen zich goed voelt in de relatie is het toch goed, of niet?

Polytoo: Ik snap dat je een wat bittere nasmaak hebt nu de relatie met je secundaire er niet meer is, maar je kan toch moeilijk je ex en VF over dezelfde kam gaan scheren zonder dat je beide partijen voldoende kent. Het zal wel jouw manier geweest zijn om een uitlaatklep voor je gevoelens te zoeken.

floortje schreef:

Polytoo: Ik snap dat je een wat bittere nasmaak hebt nu de relatie met je secundaire er niet meer is, maar je kan toch moeilijk je ex en VF over dezelfde kam gaan scheren zonder dat je beide partijen voldoende kent. Het zal wel jouw manier geweest zijn om een uitlaatklep voor je gevoelens te zoeken.

Ik heb inderdaad heel veel last met het feit dat er geen communicatie is tussen ons. Daardoor loop ik ambetant rondt. Je begin redenen en patronen te zoeken om er gewoon een verklaring aan te geven. Het is niet gemakkelijk om van 100% verliefdheid over te schakelen naar gewoon los laten.

Dikke knuffel!!

PolyToo schreef:

Ik heb inderdaad heel veel last met het feit dat er geen communicatie is tussen ons. Daardoor loop ik ambetant rondt. Je begin redenen en patronen te zoeken om er gewoon een verklaring aan te geven. Het is niet gemakkelijk om van 100% verliefdheid over te schakelen naar gewoon los laten.

Ik lees dat je het moeilijk heb met de manier waarop de breuk zich heeft voorgedaan...
Ik kan er helemaal inkomen dat je ambetant wordt van geen enkele communicatie en het is niet respectvol van haar om je in het ongewisse te laten over bepaalde zaken.

Kan je haar geen mail sturen waarin je *al* je gevoelens kwijt kan? Dan heb je je het van je af geschreven. Stel open vragen, zodat je haar uitnodigt om bepaalde zaken te verduidelijken.

Veel sterkte!

groetjes,
Jutta

Dank jullie,

Ze weet eigenlijk wat ze moet weten, al heel lang, en ik begrijp ook wel dat ze nu ook onafhankelijk van mij in een extreem moeilijke periode zit, maar ze kiest de gemakkelijker weg en dat is totaal niet polyamore. Daarom dat ik ook zo nerveus word van de tendens van zoveel mogelijk partners verzamelen in de polyamory die nu aan het gebeuren is. Dit is geen polyamory meer, als men een partner beu is vervangt men die toch gewoon, of als het wat moeilijk gaat, nemen ze gewoon een ander. Ik vraag me dan af waar is die liefde naar toe? Als dat de richting van de polyamory is, dan is dat een richting die ik niet wil volgen.

Sorry dat ik vandaag extra ambetant doen, zopas vernomen dat mijn grootmoeder is gestorven, en ik ben eigenlijk bij haar opgegroeid. Geen gemakkelijke periode deze week.

Polytoo, maar jij maakt toch voor jezelf uit wat jij wil, hoe jij je relaties wil beleven, hoeveel relaties jij wil, .... Dan maakt het toch niks uit wat anderen onder PA verstaan of hoe zij PA willen beleven? Je hebt nu één minder positieve ervaring gehad, maar dat wil toch niet zeggen dat je iedereen over dezelfde kam moet scheren?? Ik ben er zeker van dat er nog genoeg pollies rondlopen die er net zo over denken als jij ...

Innige deelneming en veel sterkte bij het overlijden van je grootmoeder.

Dikke knuffel!!