(On)gelijkheid in een polyrelatie

In de veronderstellingen die ik al jaren zie in beginnende poly relaties is veronderstellen dat er een gelijkheid moet zijn.
Beginnende koppels gaan elkaar vergelijken terwijl de kracht van polyamorie juist hem schuilt dat andere partners andere eigenschappen hebben.

PolyToo schreef:

...de kracht van polyamorie juist hem schuilt dat andere partners andere eigenschappen hebben.

Vaststaand feit!

PolyToo schreef:

In de veronderstellingen die ik al jaren zie in beginnende poly relaties is veronderstellen dat er een gelijkheid moet zijn.
Beginnende koppels gaan elkaar vergelijken terwijl de kracht van polyamorie juist hem schuilt dat andere partners andere eigenschappen hebben.

Let op de formulering "beginnende polyrelaties"

Als je begint aan polyamorie, is alles nieuw. En iets nieuws vergelijk je altijd met het bekende, zo zit de mens nou eenmaal in elkaar. Daar komt dan nog bij dat "eerlijk delen" diep verankerd zit in onze cultuur.

Het kost even wat tijd om dat los te laten en je te realiseren dat het pas oneerlijk is als je het oneerlijk vindt. Het wordt pas vervelend op het moment dat je het gevoel hebt tekort te komen. Denk ik tenminste, want hier heb ik nog eigenlijk geen ervaring mee.

Ik lees hier tss de lijnen toch een paar gevaarlijke veronderstellingen.

Om te beginnen is gelijkheid is helemaal anders dan gelijkwaardigheid. OK dat lijkt mss muggenzifterij, maar gelijkheid heb je vgs mij NOOIT, en maar goed ook, het zou anders snel saai worden in polyland (en elders ).

En de kracht v PA ligt vgs mij helemaal niet in het feit dat andere partners andere eigenschappen hebben. Dat is nl 'gewoon' een basis voor de kracht van ALLE goeie relaties.
Bij PA is het nu net de kunst om NIET te vergelijken!!!! Dat levert immers alleen maar concurrentie op, keldert het zelfvertrouwen en voedt jaloezie.
Het is idd een klassieke fout bij veel PAbeginners om toch te gaan vgl.
1 gouden raad: stop daar zo snel mogelijk mee. Wees wie je bent en wees daar blij mee, en hou van de ander om wie hij/zij is, niet om een (paar) eigenschap(pen) waarin hij/zij 'beter' is. Leef zoveel mogelijk in het hier en nu. Wanneer je bij een partner bent, bestaat er even niemand anders op aarde die zo fijn is.

Nerdnight schreef:

Als je begint aan polyamorie, is alles nieuw. En iets nieuws vergelijk je altijd met het bekende, zo zit de mens nou eenmaal in elkaar. Daar komt dan nog bij dat "eerlijk delen" diep verankerd zit in onze cultuur.

Wel het is niet erg om te vergelijken. Zo lang je het niet als meetinstrument gebruikt om te zien dat iedereen evenveel heeft.
Maar ik als poly zal zeker mijn verschillende partners vergelijken. En het heeft geen zin om identiek dezelfde partner te hebben.
Wat wel zo is, is als je begint te freaken omdat je bang bent om te kort te komen of dat de ander beter zou zijn, dan moet je wel stoppen met dat vergelijken.

Nu "leef met de dag" is allemaal goed als je al dik in de shit zit en niet meer uit de problemen raak.
"Leef met de dag" werkt niet op langere termijn als je een polyrelatie in stand wil houden.
Je moet vooruit plannen en je moet eigenlijk meerdere agenda's hebben.
Natuurlijk als je enkel uit bent op kortstondige relaties, dan kan "Leef met de dag" een life style keus zijn.

PolyToo schreef:

Maar ik als poly zal zeker mijn verschillende partners vergelijken. En het heeft geen zin om identiek dezelfde partner te hebben.

Als je toch geen identieke partners wil, waarom zou je dan vergelijken?
Laat gewoon ieder zijn wie hij is.

PolyToo schreef:

In de veronderstellingen die ik al jaren zie in beginnende poly relaties is veronderstellen dat er een gelijkheid moet zijn.
Beginnende koppels gaan elkaar vergelijken terwijl de kracht van polyamorie juist hem schuilt dat andere partners andere eigenschappen hebben.

Iets wat mijn man gezegd zou kunnen hebben.
Ik ben er (in gedachten al verder mee).

Tinaa schreef:

Iets wat mijn man gezegd zou kunnen hebben.
Ik ben er (in gedachten al verder mee).

Het is een quote dat ik heb gehoord op andere bronnen.
Maar het is een uitstekende manier om duidelijk te maken dat polyamorie helemaal niet gaat om 50/50 of dat de andere persoon dezelfde eigenschappen moeten hebben (bvb even goed in bed, even rijk, even sportief).

In werkelijkheid zal je ergens een mix hebben van overeenkomsten en verschillen.

Nerdnight schreef:

......... Het wordt pas vervelend op het moment dat je het gevoel hebt tekort te komen. Denk ik tenminste, want hier heb ik nog eigenlijk geen ervaring mee.

Klopt Volgens mij zijn hier juist alle dingen van liefde, jaloezie etc op terug te voeren.
In mijn optiek is het zo dat je alles aan kan, zolang de meeste van je verlangens worden vervuld. Wel in reële zin uiteraard, als (1 van) je partner(s) echt gekke dingen uithaalt dan is het logisch dat je daar moeite mee hebt. (En reëel ook dat je zelf niet extreem veeleisend bent bv).

Ik heb al opgemerkt dat sommige poly's op zoek zijn naar secundaire partners. Ik heb daar een raar gevoel bij, alsof het "op de tweede plaats komen" al in de benaming vervat zit. "Secundair" wordt in Van Dale ook verklaard met "de tweede plaats innemend"... Wat denken jullie daarover?

Het woord secundaire is in de meeste polyrelaties gewoon een woord. Niets anders dan een woord en heeft niets te maken met de diepgang van de relatie die eigenlijk evenwaardig is als de primaire.

Het geeft gewoon aan dat je minder tijd en energie spendeert in die secundaire (Ik gebruik het woord  secundaire, niet het woord tweede) dan bij de primaire.

Als je het woord tweede partner vertel je niets over de intensiteit en de hoeveelheid tijd die je doorbrengt. Maar als je het woord secundaire gebruikt dan kan je er automatisch uit afleiden dat het een tweede partner is maar je spendeert er minder tijd in.

Je kan bvb ook twee primaires. Je hebt dan evenveel tijd en energie voor beide.

Iedereen denkt dat het woord secundaire een minderwaardige betekenis hoeft te zijn maar dat is helemaal niet waar.
Ik sta open voor een tweede partner, maar ik hoef zelf helemaal geen primaire te zijn.
Zelfs als ik geen partner zou hebben zou ik perfect OK vinden als ik 2 secundaire zou hebben en geen primaire.

Bij polyamory heb je een enorme configuratie van partners mogelijk, de enige basis voorwaarde is dat het draait om liefde en openheid en toestemming van al je partners.

Voor mij betekent 'secundair' eigenlijk voornamelijk dat ik met deze partner geen huishouden deel. We wonen op andere plaatsen en kunnen dus meer bezig zijn met gezellige uitjes, samen in de zetel hangen e.d. terwijl ik met mijn 'primaire' partner (aka mijn levensgezel) wel een huis heb gekocht en dus ook een hoop zaken moet afspreken rond hoe we dit huishouden runnen.
Het wil voor mij zeker niet zeggen dat ik meer liefde heb voor de één of de ander, o.i.d. Op zeer praktisch vlak heeft het natuurlijk wel een effect: als het er echt op aankomt dat mijn twee partners me op hetzelfde moment nodig hebben (wat gelukkig nog niet is voorgekomen) zal ik voorrang geven aan mijn primaire partner.

v'tje schreef:

als het er echt op aankomt dat mijn twee partners me op hetzelfde moment nodig hebben (wat gelukkig nog niet is voorgekomen) zal ik voorrang geven aan mijn primaire partner.

In de tijd dat ik nog niet wist van polyamory, was contact met mijn ex-lieven enorm belangrijk.
Ik wou geen relatie starten met iemand die niet overeen kwam met mijn ex.
Nu zoveel jaren later besefte ik dat dit polyamory is. Maar ik kon het toen nooit uitleggen.

In die tijd had ik een date met een vrouw. En ik vertelde van mijn ex-lieven. (Over je ex praten terwijl je een nieuwe date hebt.  )
En zij stelde me de vraag. Als je partner in het ziekenhuis ligt en je ex wil je zien. Hoe los je dat op.
Mijn antwoord was: Ik vraag aan mijn ex of ze mee kan gaan naar het ziekenhuis om mijn partner te steunen.
Dat was een antwoord dat ze totaal niet had verwacht.

PolyToo schreef:

En zij stelde me de vraag. Als je partner in het ziekenhuis ligt en je ex wil je zien. Hoe los je dat op.
Mijn antwoord was: Ik vraag aan mijn ex of ze mee kan gaan naar het ziekenhuis om mijn partner te steunen.
Dat was een antwoord dat ze totaal niet had verwacht.

Jep, geslaagd antwoord  ...

Maar het was niet wat ze wou horen.