Tips van ervaren monogamen die een polypartner hebben

De combinatie monogame-polyamore mensen werk wel degelijk alhoewel het eerder uitzonderingen zijn. Welke tips hebben die monogame partners aan de beginnende polyamoren hoe ze het best met hun eigen monogame partner om gaan?

Hallo, ik zal proberen om mijne vent nog eens over de streep te trekken, ik beloof niets omdat hij dat éénmaal willen doen heeft en me toen verzekerde dat het de laatste keer was.

Sinds een jaar blijkt mijn man polygaam te zijn, maar jammer genoeg voel ik me monogaam. Na de eerste "vuurwerkreactie" van zware ruzie tot buitengooien, kwamen we tot rust en tot gesprek. Hij en zij namen voor 6 weken afscheid van elkaar met de belofte dat mijn man en ik "er" aan gingen werken... Wij hebben bijna alle dagen gepraat, gehuild, geruzied,... Maar na 6 weken besliste ik er voor te gaan en het tenminste een kans te geven, dit dmv afspraken die uitgebreid zouden worden ngl de verwerking van de langzaamste (ik).
Zo begonnen we met 1 halve dag in week 1 hen alleen te laten. hoe ze die halve dag invullen, is aan hen.
In week 2 doen we samen (met drie) een "culturele" aangelegenheid. Dit opdat ik zo de kans krijg om ook haar te leren kennen.
Dit week 1-2 hebben we enige weken herhaald, tot het me als maar beter afging om de eenzame dag door te raken.
En zo werd die ene halve dag een hele dag, weer voor een bepaalde tijd. Om er vervolgens ook eens een nacht aan te breien.
Verder dan dit zijn we nog niet, maar naast het stappen-plan, blijft het gesprek het belangrijkste. Ik heb heel veel behoefte aan het gevoel van de "primaire" te zijn en me ahw de koningin te voelen. Als we met z'n drieën zijn, hebben we ook een "code" woordje dat ik ten alle tijden mag gebruiken als ze naar mijn mening en/of gevoel te ver gaan of als ik me verwaarloosd voel.
Ik denk in elk geval dat er een doel moet gemaakt worden en dat ngl het doel daar stapsgewijs naartoe moet gewerkt worden, dit op het tempo van de langzaamste.
Concreet hoopt mijn man uiteindelijk met zijn twee dames tegelijk in bed te belanden.... Maar zo zegt hij; "dat heeft al mijn tijd!"

Greetje schreef:

Concreet hoopt mijn man uiteindelijk met zijn twee dames tegelijk in bed te belanden.... Maar zo zegt hij; "dat heeft al mijn tijd!"

Mannen he?

Tof om je verhaal te lezen, en je hebt gelijk je hebt alle tijd van de wereld, het is geen wedstrijd.

Greetje schreef:

.....Verder dan dit zijn we nog niet, maar naast het stappen-plan, blijft het gesprek het belangrijkste. ....

Hallo Greetje, wat goed dat jij er toch 'voor gegaan bent'
Zelf had je het misschien liever anders gehad..., maar de situatie is nu zo zoals hij is, mensen evolueren.
En zo te zien lukt het je aardig goed om ermee te leven, je bent al een heel eind op weg!
Blijven communiceren is idd erg belangrijk.

Ik vind het tof om te zien dat jullie elkaar ook willen leren kennen en daartoe samen dingen ondernemen.
Zo gaat het niet altijd (en hóeft niet zo te gaan), maar als je toch dezelfde man leuk vindt,
waarom zou dat níet een band scheppen?!

Ik voel me zelf wel poly ondanks dat ik er nog geen echte gevolg aan gegeven heb. Ik flirt wel eens met een ander, maar verder komt het niet en dat hoeft op zich ook niet. Mijn partner is wel meer monogaam. Ze kan met mijn ideeen wel leven. Maar ik denk dat als ik het in praktijk zou omzetten dat het toch wel moeilijk voor haar zou zijn, maar ze zou het wel kunnen accepteren. Ik zou er dus niet zo direct aan beginnen. En eigenlijk hoeft het zo zeer ook niet. De fanntasie is meestal leuker dan de werkelijkheid. Ik heb inieder geval wel de weg bereid voor het geval dat door er over te praten. Ik ben daar al jaren geleden voorzichtig mee begonnen over te praten. Was eigenlijk naar aanleiding van een vrouw die zei dat als ze ziek zou zijn en ze niets meer met haar man zou kunnen doen van sex, ze hem niet zou kwalijk nemen als hij wel eens sex met een ander zou hebben. Toen vond ik het zelf ook vreemd, maar ik stond er wel voor open. Enkele jaren later heb ik dat voorbeeld wel eens besproken met mijn vrouw, die ook bij die uitspraak geweest was. En langzaam kwam dat onderwerp met tussenpozen eens aan aan bod, ook naar aanleiding van relaties die dan stuk liepen, en kwam ik zelf tot de conclusie dat een mens niet monogaam was. En heeft mijn vrouw ook ooit gezegd dat als zij niet meer in staat was tot sex, wat niet denkbeeldig is wegens haar ziekteverloop, dat ze het me niet kwalijk zou nemen als ik een ander nam voor affectie, en/of sex. Nu, ik kan nog sexen met haar af en toe en affectie krijg ik genoeg, . En meer heb ik op dit moment ook geen echte behoefte aan. Maar ik weet dat als die behoefte ooit komt, ik het toch kan doen. Maar ook weer op een rustige wijze. Want ik denk dat als ik ooit een 2e partner zou hebben dat ik Ingrid daar toch ook rustig aan het idee zou moeten laten wennen. Maar ik lig er verder niet wakker van.

Groentjes,
Willem

Vind het schoon wat Greetje schrijft. Ben erg benieuwd of jullie tot een consensus komen. Wij hebben ook al tal van stappenplannen, miljoenen gesprekken, tranen en experimenten achter de rug. Mijn eerste partner met wie ik drie kinderen en een hypotheek heb, is 100% monogaam en mijn secundaire (getrouwd en 3 kinderen) ook. Voilà. Erg moeilijk allemaal. Vandaag ziet het ernaar uit dat er drastische beslissingen zullen worden genomen om een einde te maken aan een situatie die voor beide vrouwen uiteindelijk niet vol te houden is (jaloezie, "geen perspectief", onzekerheid). En omdat ik weiger te kiezen voor haar of voor haar, zullen het opnieuw de vrouwen zijn die beslissen. Mij is het overigens niet te doen om met tweeën in bed te belanden. Heb mijn hart en mijn handen vol aan één tegelijk en bovendien weet ik dat het voor beiden onbespreekbaar is.
Groeten!
Wolfje

Dat is een lastige situatie Wolfje...
onzekerheid en geen perspectief... tja. Als we allemaal de zekerheid hebben dat we over de 80 worden dan is daar een punt.
Maar ik vind de toekomst onzeker genoeg hoor, geniet vooral van het NU!

Laat je ons nog weten hoe het verhaal verder gaat?
Sterkte!

@ Wolfje; herken je situatie volkomen, maar dan als vrouw in de primaire relatie. Mijn man heeft sinds enkele maanden een secundaire relatie. Voordien 'swingden' we allebei, maar dit gaat voor mij op het moment iets te ver en te vlug. Ook bioj ons is de kans groot dat er drastische beslissingen genomen zullen worden. Terwijl we het beide niet willen maar er gewoon niet uitkomen, de idealen verschillen wel erg veel. Als monogame partner is het dan ook moeilijk te plaatsen dat de secundaire relatie niet opgegeven wil worden om de primaire relatie te redden. Kan jij mij hier helderheid over geven?

Swingen en polyamory is niet hetzelfde.
Dat is al vaker gebleken.
Je kunt ook je licht eens opsteken op www.polyamory.nl voor meer informatie.
En in forum-huiskamer (daar) kun je ook je probleem eens nader uitleggen.
Hier kan natuurlijk ook.
Echter, voor Liefde hoef je geen angst te hebben, neem dat alvast eens als voorschot...
En, ken je de andere vrouw/partner in spé?

Goh, Sun, als je zoveel houdt van twee mensen tegelijk, dan kan je meestal je 'primaire' en 'secundaire' partner eigenlijk alleen maar zo noemen omdat het in de praktijk gaat om een 'eerste' en 'tweede' relatie omdat ze ofwel in de tijd als eerste en tweede ontstaan zijn of om dat er door omstandigheden meer tijd is voor de 'eerste' dan de 'tweede', of omdat je met de 'eerste' getrouwd bent en de 'tweede' niet. Maar het gevoel van liefde, dat is voor allebei zo groot dat je geen van de twee kan missen.

En het is heel menselijk, denk ik, om je af te vragen: van wie houdt hij meer? Van mij of van haar? Maar eigenlijk is het niet nodig om dat te weten.
Ik heb het zelf (als poly vrouw met een mono man) heel moeilijk gehad met die vraag voor mezelf. Ik wilde de vraag niet voorgeschoteld krijgen wie ik het liefste zag: mijn man of mijn vriendin. Omdat die twee gevoelens niet te vergelijken zijn. De liefde voor mijn vriendin was zo pril, zo nieuw, zij daagt graag uit, plaagt graag, ze bracht een enorme energie bij me teweeg. Die energie was er ook toen ik mijn man pas kende, maar dat is intussen tien jaar geleden. Nu is hij voor mij stabiliteit, zekerheid, vader van mijn kinderen, met hem heb ik zoveel opgebouwd, met hem leef ik samen... Ik zou niet zonder mijn vriendin kunnen (heb het verschrikkelijk moeilijk gehad om haar een tijd geleden voor een groot stuk los te laten), maar ook niet zonder mijn man.

Stel dat je twee kinderen hebt. Zou je dan ooit de keuze willen krijgen: één mag je houden, de andere moet je wegdoen? Als je twee mensen zo graag ziet, dan wil je alles doen om allebei te kunnen liefhebben.

@ Ingres: ja ik ken de dame in kwestie nu ook al. Doe heel veel moeite om haar beter te leren kennen. Kan best wel opschieten met haar maar merk toch dat ik haar niet helemaal vertrouw. Haar relatie loopt niet van een leie dakje en stel me soms vragen bij haar bedoelingen. Weet ook dat mijn man daar diegene is die afbakent maar heb dan telkens problemen als ik merk dat zij buiten de afspraken , vraagt aan mijn man om haar nog extra te zien. Wat het voor hem natuurlijk ook moeilijk maakt, kiezen tussen de 2 op zo'n moment.
Dan geeft je dat zo'n gevoel dat je een aan het touwtrekken bent :-) En dat is volgens mij niet echt de bedoeling.
We praten er wel heel veel over en dat schept wel duidelijkheid. KAn het wel allemaal begrijpen maar blijf het er emotioneel heel moeilijk mee hebben.
Zou graag ook ev. in therapievorm erover willen praten (mijn man wil ook wel meegaan) om ons hierin te begeleiden. Maar dan wel met iemand die een open kijk heeft of ervaringen met polyamorie. Als iemand een aanrader heeft in België laat het dan gerust weten, in Nederland vind je dit blijkbaar makkelijker.
Ondertussen blijven we ons focussen op de liefde die we voor elkaar voelen en de intensiteit tussen ons. Dat geeft ons een sterkere ruggegraat om ermee om te gaan.

Welke mogelijkheden er in België zijn weet ik niet, qua therapie of iets dergelijks.
Je kunt wel eens kijken op www.polyamorie.nl voor informatie op dat gebied in Nederland.
Jullie zouden eens wel wandelcoachsessie kunnen overwegen.
Maar goed, dat is iets waar jullie dan zelf eens wat meer info over moeten zien binnen te krijgen en kijken of dat wellicht iets voor jullie is.
Maar dan heb je in ieder geval een aanknopingspunt.
In het menu daar kun je ook "hulpverlening" aanklikken.

Bedankt voor de info, had die wandelsessie ook al gevonden, leek ons interessant. Zijn nu op zoek naar zulke initiatieven in België.