hoeveel partners kan je aan? :)

Snoes schreef:

PolyToo schreef:

Dus Snoes, Linde en wie weet Snoeperke, moest ik een relatie hebben met jullie en ik vertel dat ik nog 5 ander partners nu heb en 5 in de laatse jaar gehad heb dan hebben jullie geen probleem mee dat ik een relatie met jullie heb. Jullie zouden staan te springen om mij erbij te hebben.

Iemand die al 5 partners heeft, heeft ook niet veel ruimte voor een nieuwe partner. Het spijt me PT maar ik zal je moeten laten gaan .

En 4?

Maar oneindig veel partners kan ik toch niet aan

Mijn hartje kan de huidige situatie net aan

PolyToo schreef:

Nee ik had het niet waar over gezegd werd, ik had het over een relatie start met iemand die veel partners heeft/gehad heeft.
Ik had het wel degelijk over feitelijk bewezen partners in mijn oorspronkelijke bericht.

Ok, dáár wel, maar in je post van 22.39 over allebei.
Genoeg erover

PolyToo schreef:

Ik wil gewoon het gevaar dat polyamory = oneindig veel partners aan de oppervlakte brengen.

Begrijp ik, ok.
Maar zo makkelijk is het toch niet om maar een eindeloze rij van mogelijke partners bij elkaar te vergaren? Als dat al lukt, dan kan je beter spreken van seksrelaties...
Of zijn er zoveel mensen die met zo veel anderen een klik op heel veel gebieden hebben?

voor mij speelt het geen rol hoeveel vriendjes of vriendinnetjes ze vroeger gehad hebben..

Hoeveel ze er hebben (of willen hebben) als ze een relatie starten met mij.. dàt is natuurlijk iets helemaal anders. Ik zou het bv niet kunnen verdragen moest snoeper met een andere vrouw iets beginnen, zou écht vééééééééél te jaloers zijn.

Zelf heb ik nog hééééél veel plaats in mijn hartje, maar ben niet van plan om dit om te zetten in de praktijk. Ik vind het goed zoals het nu is. Ik sluit niet uit dat ik ooit nog zou kunnen verliefd worden, maar ik ben dan wel niet van plan om er iets mee te doen.

PolyToo schreef:

Cool, wat actie.



Nu willem, jij rijdt soms rond met iemand die dat als werk doet. Zou jij er een relatie mee starten met zo iemand?

Ja, een goede vriendin met af en toe sex, maar hoeft niet. Ik denk dat zo'n dame na een hele dag van werken met sex wel iets anders aan haar hoofd wil hebben. Een goed gesprek of zo. Ik bekijk zowiezo een relatie nu heel anders als toen ik 20 was. Ik vind een relatie nogal egoistisch . Ik denk dat ik sowieso na Ingrid niet zo snel nog echt een relatie zal hebben. Vrienden met misschien sex, maar soms denk ik ook dat sex de zaken nogal gecompliceerd maakt. Dus, ach, laat ook maar zitten. Vrienden waarbij we sex niet uitsluiten, maar liever regel ik die zaak zelf en dan vrienden zonder sex. Waaom zouden we nu eigenlijk ook altijd sex hebben? Er zijn andere dingen in het leven.

willemII schreef:

Ja, een goede vriendin met af en toe sex, maar hoeft niet. Ik denk dat zo'n dame na een hele dag van werken met sex wel iets anders aan haar hoofd wil hebben. Een goed gesprek of zo. Ik bekijk zowiezo een relatie nu heel anders als toen ik 20 was. Ik vind een relatie nogal egoistisch . Ik denk dat ik sowieso na Ingrid niet zo snel nog echt een relatie zal hebben. Vrienden met misschien sex, maar soms denk ik ook dat sex de zaken nogal gecompliceerd maakt. Dus, ach, laat ook maar zitten. Vrienden waarbij we sex niet uitsluiten, maar liever regel ik die zaak zelf en dan vrienden zonder sex. Waaom zouden we nu eigenlijk ook altijd sex hebben? Er zijn andere dingen in het leven.

wel.. nooit gedacht dat ook ik nog zo ging denken.. maar inderdaad.. een relatie kan zo mooi, zo intens, zo... zijn zonder dat er sex aan te pas komt.. soms zijn die relaties nog mooier dan een relatie waar dit wel is... (mijn bescheiden mening )

Hoeveel partners een vrouw gehad heeft is voor mij ook absoluut van geen enkel belang. Het kan een boeiend gespreksonderwerp zijn, maar ik zal nooit iemand waar ik iets voor voel aan de kant schuiven op basis van haar verleden, partners of wat dan ook.

Hoeveel partners ze nu heeft, tja, op zich ook nt zo belangrijk, zo lang ik idd min of meer de aandacht krijg (en kan geven) waar ik naar verlang. Zoiets heeft wat tijd nodig natuurlijk, maar als ik merk (na een paar maanden bvb) dat zij veel minder (of meer) tijd met mij wil doorbrengen dan ik met haar, dan moeten we daarin bijsturen of anders blijft het nt duren. Maar ook hier kunnen er andere oorzaken zijn dan partners.

willemII schreef:

.... Ik vind een relatie nogal egoistisch . .....

Opmerkelijk waarom vind je dat?

willemII schreef:

Waaom zouden we nu eigenlijk ook altijd sex hebben? Er zijn andere dingen in het leven.

Jaaaaaa urenlang knuffelen!

Maar een relatie waar er nooit sex in voorkomt is geen relatie vind ik.

vrouwenfluisteraar schreef:

Hoeveel partners een vrouw gehad heeft is voor mij ook absoluut van geen enkel belang. Het kan een boeiend gespreksonderwerp zijn, maar ik zal nooit iemand waar ik iets voor voel aan de kant schuiven op basis van haar verleden, partners of wat dan ook.

Oh ben wel een stuk kieskeuriger. Ik ga niet zomaar een relatie of zelfs een vriendschap starten met gelijk wie.
Ik weet wat ik wil en ik weet wat ik niet wil, en als het iemand is met de kwaliteiten zoals snoes is heb ik geen twijfel om er bij te nemen.

PolyToo schreef:

vrouwenfluisteraar schreef:

Hoeveel partners een vrouw gehad heeft is voor mij ook absoluut van geen enkel belang. Het kan een boeiend gespreksonderwerp zijn, maar ik zal nooit iemand waar ik iets voor voel aan de kant schuiven op basis van haar verleden, partners of wat dan ook.

Oh ben wel een stuk kieskeuriger. Ik ga niet zomaar een relatie of zelfs een vriendschap starten met gelijk wie.
Ik weet wat ik wil en ik weet wat ik niet wil, en als het iemand is met de kwaliteiten zoals snoes is heb ik geen twijfel om er bij te nemen.

Ik heb nt gezegd dat ik een relatie start met gelijk wie.
Allen vind ik dat 'kwaliteiten' weinig of niks te maken hebben met iemands verleden.

vrouwenfluisteraar schreef:

PolyToo schreef:

vrouwenfluisteraar schreef:

Hoeveel partners een vrouw gehad heeft is voor mij ook absoluut van geen enkel belang. Het kan een boeiend gespreksonderwerp zijn, maar ik zal nooit iemand waar ik iets voor voel aan de kant schuiven op basis van haar verleden, partners of wat dan ook.

Oh ben wel een stuk kieskeuriger. Ik ga niet zomaar een relatie of zelfs een vriendschap starten met gelijk wie.
Ik weet wat ik wil en ik weet wat ik niet wil, en als het iemand is met de kwaliteiten zoals snoes is heb ik geen twijfel om er bij te nemen.

Ik heb nt gezegd dat ik een relatie start met gelijk wie.
Allen vind ik dat 'kwaliteiten' weinig of niks te maken hebben met iemands verleden.

Meer dan dat je denkt, wat van vrouwen die steeds op criminelen vallen?
Wat met vrouwen die steeds vallen op die mannen die hen mishandelen?
Wat met vrouwen die alcoholieker zijn of aan de drugs?
Wat met vrouwen die hun vorige partner al hebben leeggezogen?
Wat met vrouwen die steeds ziekelijk jaloers zijn geweest?
Wat met vrouwen die hun partners steeds hebben mishandeld?
Wat met vrouwen die al heel hun leven mensen beliegen?
Wat met vrouwen die steeds hysterich reageren als ze maar denken dat je eventueel eventjes naar een ander zou hebben kunnen kijken?
Wat met vrouwen die regelmatig in het gevangenis heeft gezeten?
Wat met vrouwen die steeds gaan lopen naar een ander partner als het wat moeilijker gaat?
Wat met vrouwen die steeds liegen tegen hun partner?

...
Mensen kunnen inderdaad veranderen, maar niet iedereen is in staat om dat daadwerkelijk te doen.
Ik schat dat er maar 1 op de 100 in staat is om hun verleden om te buigen in iets positiefs, en zo lang ze die wil van binnenuit niet hebben dat ze daadwerkelijk willen veranderen heeft het niet veel zin om er een relatie mee te starten omdat je nu al weet dat het verkeerd zal gaan. Geloof me ik heb 20 jaar van mijn leven heel veel energie gestoken in vrouwen te helpen uit die put te komen, en momenteel is 0% procent uit die put. Korte momenten ja, maar uiteindelijk kiezen ze steeds uit zichzelf voor die put en doe je niets anders dan de shit opkuisen als ze weer eens zichzelf in de problemen hebben gestoken. Eigenlijk zoeken ze de problemen op omdat ze heel goed beseffen dat jij als vangnet hen weer zal gaan helpen.

Ik ken maar een paar uitzonderingen, een daarvan is Snoes, zij is een prachtvoorbeeld van iemand die het in haar heeft om wat ook het verleden is, om te buigen naar iets positiefs en is passioneel genoeg om te groeien naar nog betere relatie en leven.

Een stom voorbeeld, je bent een vrouw en leert iemand kennen die vroeger pedofiel was. Ga jij een relatie met zo iemand starten terwijl je kinderen hebt?
Of je leert als vrouw iemand kennen die vroeger pooier was en drugs dealde. Hij beweert clean te zijn. Maar ga jij een relatie met zo iemand starten terwijl je een 16 jargige dochter hebt?

Aan de andere kant. Je kan wel naar het verleden van iemand kijken, maar misschien staat er in het hier en nu een heel ander persoon voor je. Iemand moet ook de kans krijgen om zich te 'bewijzen' vind ik.

Wat met vrouwen die steeds vallen op die mannen die hen mishandelen?
Wat met vrouwen die alcoholieker zijn of aan de drugs?
Wat met vrouwen die hun vorige partner al hebben leeggezogen?
Wat met vrouwen die steeds ziekelijk jaloers zijn geweest?
Wat met vrouwen die hun partners steeds hebben mishandeld?
Wat met vrouwen die al heel hun leven mensen beliegen?
Wat met vrouwen die steeds hysterich reageren als ze maar denken dat je eventueel eventjes naar een ander zou hebben kunnen kijken?
Wat met vrouwen die regelmatig in het gevangenis heeft gezeten?
Wat met vrouwen die steeds gaan lopen naar een ander partner als het wat moeilijker gaat?
Wat met vrouwen die steeds liegen tegen hun partner?


Of iemand ziekelijk jaloers is, liegt, bedriegt, hysterisch reageren, vreemd gaan dat weet je nooit van te voren. Daarom komt bij liefde ook een heel groot stuk vertrouwen kijken. En soms kan je daar een misser in maken.

PolyToo schreef:

Mensen kunnen inderdaad veranderen, maar niet iedereen is in staat om dat daadwerkelijk te doen.
Ik schat dat er maar 1 op de 100 in staat is om hun verleden om te buigen in iets positiefs, en zo lang ze die wil van binnenuit niet hebben dat ze daadwerkelijk willen veranderen heeft het niet veel zin om er een relatie mee te starten omdat je nu al weet dat het verkeerd zal gaan. Geloof me ik heb 20 jaar van mijn leven heel veel energie gestoken in vrouwen te helpen uit die put te komen, en momenteel is 0% procent uit die put. Korte momenten ja, maar uiteindelijk kiezen ze steeds uit zichzelf voor die put en doe je niets anders dan de shit opkuisen als ze weer eens zichzelf in de problemen hebben gestoken. Eigenlijk zoeken ze de problemen op omdat ze heel goed beseffen dat jij als vangnet hen weer zal gaan helpen.

Je hangt hier wel een erg pessimistisch mensbeeld op PT!
Ik moet zeggen dat ik zelf ook geen hoge pet opheb van veel mensen, maar om nu te stellen dat slechts 1% in staat is om het verleden om te buigen in iets positief vind ik wel zwaar overdreven.
Vgs mij worden we meestal juist sterker van onze fouten en misstappen. OK, nt altijd even snel of makkelijk maar het is toch uit ervaring dat je het meeste leert.
Je geeft natuurlijk wel vrij extreme vbn: drugs, alcohol, mishandeling, ziekelijk jaloers... uiteraard ga je dan wat meer opletten. Dat zijn zowiezo mensen die professionele hulp nodig hebben.

Maar daarnaast is het juist de liefde die hen weer kracht kan geven en geloof in zichzelf om van hun leven iets beters te maken.
daarom moet je er natuurlijk nt per se een relatie mee aangaan.
Ik geloof nl nt dat die mensen zelf voor die put kiezen.
En ik geloof ook nt in jouw 0% 'genezingen'. Ik heb er zelf gelukkig een paar mogen meemaken.

Liefde is idd vertrouwen zoals SN ook schrijft. In jezelf, in je partner, en in de sterren.

PolyToo schreef:

Een stom voorbeeld, je bent een vrouw en leert iemand kennen die vroeger pedofiel was. Ga jij een relatie met zo iemand starten terwijl je kinderen hebt?
Of je leert als vrouw iemand kennen die vroeger pooier was en drugs dealde. Hij beweert clean te zijn. Maar ga jij een relatie met zo iemand starten terwijl je een 16 jargige dochter hebt?

Wij hebben ooit een jonge crimineel uit een ontwricht gezin in huis willen halen die stal en drugs dealde. Omdat we geloven in de genezende kracht van de liefde. Met alle risico's van dien voor one eigen kinderen die toen pubers waren. Het is ons uiteindelijk nt gelukt om juridische redenen, en daar hebben we nog altijd spijt van.

Linde schreef:

willemII schreef:

.... Ik vind een relatie nogal egoistisch . .....

Opmerkelijk waarom vind je dat?

Bijna iedere relatie die ik ken is op een of ander wijze een ruil. Ik doe vriendelijk als jij ook vriendelijk doet. Jij mag met mij sexen, als je maar veel cadeaus geeft.Ik zorg voor kinderen en huishouden, maar alleen als je me je creditcard geeft. Ik zorg voor geld, maar jij legt je benen wijd als ik daar zin in heb. Ik zorg voor geld, maar je gehoorzaamt me compleet (en dat is dan niet alleen de kant van de man, als de vrouw geld heeft gaat het ook andersom).Niet altijd bewust, maar het idé zit er wel achter.Ik ken maar heel weinig relaties die echte liefde zijn. Eigenlijk maar 1. De mijne . Ik heb ook eens en dame gehoord die al 20 jaar samen was met haar man. Gaat hij vreemd. Zij koopt sexie ondergoed, hij gaat met haar, maar toch ook weer een keer vreemd. Ze gooit hem er uit, want ze wil hem alleen, niet delen. En dat zie ik in bijna iedere relatie. Er is er ook altijd een van de partners die meer inlevert dan de andere, en dat zou je eventueel soms echte liefde kunnen noemen van de partner die het meest inlevert. Maar vaak is het ook hier weer;" Wat moet ik gaan doen als ik alleen ben? Dat kan ik niet dus lever ik maar in". Ik hou wel niet van hem of haar,maar ik kan niet alleen zijn. UIteindelijk gaat ook dat kapot natuurlijk, want het kan niet bijven duren dat je altijd inlevert. Daarom lopen bijna alle relaties stuk, en daarom is het ook bijna altijd vechtscheiding. Meestal denk je dat dat niet zo is, dat er wel liefde is en dat die overgaat of zo, maar mensen verwarren het euforie gevoel van het begin als je een relatie hebt met liefde. Dat is slechts verliefdheid, of hormonen. En ook dan is het egoistisch, want je wilt je lekker voelen, en je voelt je lekker bij die partner. Meer is dat niet. Ik heb niet veel relaties gezien waar echte vriendschap volgt op de verliefdheid. Ofwel gaan ze uit elkaar, ofwel leven ze langs elkaar heen. Delen ze de kosten, want alleen is zo duur. Af en toe sex, ach ja, ik zal maar vriendelijk zijn anders is hij/zij niet vriendelijk. Kan ik niet goedkoop blijven wonen. Ik zie dat echt heel veel. Meestal bij oudere (nieuwe) koppels is dat anders. Maar vanaf jong tot een jaar of 40-50, daar zie je niet echt veel echte liefde bij. Maar ja, dat is mijn ervaring. Ik kan het verkeerd zien natuurlijk.

PolyToo schreef:

willemII schreef:

Waaom zouden we nu eigenlijk ook altijd sex hebben? Er zijn andere dingen in het leven.

Jaaaaaa urenlang knuffelen!

Maar een relatie waar er nooit sex in voorkomt is geen relatie vind ik.

Het is daarmee dat ik zeg, een relatie hoeft niet altijd. Aan de andere kant, vriendschap is ook een relatie. Het woord relatie heeft niet alleen de betekenis van sex. Je hebt verschillende soorten relaties, zakelijk, via vereniging, vriendschap, liefde, maar dan is de vraag, wat is liefde? Zie vorige.

willemII schreef:

Ik ken maar heel weinig relaties die echte liefde zijn. Eigenlijk maar 1. De mijne .

wowowo, je vergeet Snoes en mij!
Je kent er dus al twee!

Maar voor de rest van je uitleg Willem, klopt alles perfect met wat ik observeer.

Het zou heel mooi zijn als mensen een relatie starten met iemand waarbij het verleden geen rol speelt, maar dat is iets dat in de werkelijkheid niet gebeurt.
Zeg tegen iemand dat je iemand kent waarvan de man geen relatie wilt met een vrouw die in de laatste jaar al 5 verschillende vriendjes heeft gehad, en dan springt die mijnheer op zijn paard dat dat schande is en dat bij een relatie de je je niet mag laten beinvloeden door het verleden blablabla... Maar als je dan aan die mijnheer op zijn paard vraagt of hij dan geen relatie wilt hebben met haar, dan ga je ze heel snel zien terugkrabbelen.
Op dit vlak komt polyamorie en monogamie heel dicht in elkaars buurt. Het verschil zit hem in dat mijn de monogamie er maximaal 1 partner kan zijn terwijl er in de polyamorie er een paar bijkomende kunnen zijn, maar dat getal is beperkt (1-2 bijkomende) en zeker niet ondeindig aantal partners.
Ik vind als je partner meer dan 2 bijkomende partners heeft dan moet je jezelf afvragen of je nog wel in een polyamore liefdesrelatie zit. Of dat er iets meer aan de gang is.
Bij vrouwen zou dat waarschijnlijk het gemis aan aandacht zijn en onzekerheid en willen ze zo met veel partners compenseren zodat er altijd wel iemand in de buurt is die aandacht wil geven. Bij mannen zou dit waarschijnlijk de mid-life crisis kunnen zijn waarbij het aantal partners bewijs zou zijn van hun mannelijkheid.

Het is inderdaad zo, veel koppels denken dat ze bij elkaar zijn uit liefde maar in werkelijkheid heeft liefde daar niets mee te maken als de verliefdheid weg valt. Veelal zijn die relaties gebaseerd op macht, angst voor verlies of gebruiken van die ander om bvb een familie op te bouwen. Je ziet dat duidelijk omdat alle aandacht naar de kinderen gaat maar de partners ondeling is er geen enkel ander passionele reactie meer dan gewoon werkcollega's die aan hetzelfde poject werken. Ze slapen al lang niet meer bij elkaar maar houden de schijn hoog van ideaal koppel omdat anders de mensen wat gaan denken.

Weet je, gisteren hebben ik en Snoes zitten praten. We zijn nu precies 5 jaar bij elkaar. En wat merkwaardig is is dat eigenlijk is er niets die ons bindt en is er eigenlijk niets die ervoor zorgt dat we bij elkaar moeten blijven. Er is geen angst om alleen te zijn, er is geen angst van wat de mensen zouden zeggen, er is geen afhankelijkheid van elkaar op financieel of alle vlakken, en er is geen enkel problem dat wij beide in een korte tijd terug iemand zouden vinden. De vraag is waarom we dan nog bij elkaar zijn? Wel dat is simpel, het is omdat ik kies om bij haar te zijn. Ze is het waard om er bij te blijven, ik voel me goed als ze bij mij is en er is heel duidelijk liefde in het spel. (Ik word regelmatig opnieuw verliefd op haar )

PolyToo schreef:

willemII schreef:

Ik ken maar heel weinig relaties die echte liefde zijn. Eigenlijk maar 1. De mijne .

Ze slapen al lang niet meer bij elkaar maar houden de schijn hoog van ideaal koppel omdat anders de mensen wat gaan denken.

Nou die tijd zijn we al voorbij. Ik denk dat dat niet meer waar is, dat ze dat doen om wat de mensen denken. Dat was in de jaren 60mss zo, en nu slechts in een enkel geval. Ook voor de kinderen bij elkaar blijven doen ze niet echt veel meer. Maar echt uit eigen belang, zonder daar overigens echt bij na te denken. Dat is niet bewust, maar meer onbewust. Meestal denkt men niet;"Ik blijf er maar bij want anders ben ik alleen;" Maar is meer een gevoel zonder dat ze dat in woorden of denken verklaren. Ze houden niet meer van die partner, maar blijven er maar bij, omdat ze bang zijn voor eenzaamheid, of dat ze het alleen niet redden, want de kosten en zo, en hoe moet het met mijn leven, moet ik klein gaan wonen, uit het huis waar ik 15 jaar gewoond heb, met weinig geld toekomen, of dergelijke. De grootste drijfveer van veel relaties, dan bedoel ik ook zakelijk, bestaat uit angst. En mensen zijn vooral bang om met zichzelf geconfronteerd te worden. Want dat heb je wel als je alleen bent, dan ben je ook met jezelf. Dan heb je geen afleiding. Zelfs negatieve afleiding door ruzies of zo is afleiding van jezelf. Vaak nog altijd beter dan met jezelf leven vindt men in het algemeen. En daarom hebben we dan een relatie. Meestal. Soms groeit er iets wat je liefde en /of vriendschap kunt noemen. Het begint met de euforie, en dan groeit er iets uit. Maar meestal is het geen liefde, maar gewoonte en/of angst voor de eenzaamheid. Of bezitterigheid. Dat is toch mijn ervaring. En dat is niet persé negatief, het is ook wel interessant om je aan te passen, en dan iets te leren. Het leven is niet leuk, we kunnen het soms leuk hebben, maar overwegend zijn we wel hier om iets te leren. En dat kunnen we alleen als we daartoe op een of andere wijze gedwongen zijn door onze angst. Als het leven altijd leuk is, dan is het uiteindelijk ook maar een hol vat van vermaak. En wat heb je daar aan? Uiteindelijk bevredigt dat ook niet. Dan zak je ook maar weg in een roes. En net zoals drank uiteindelijk ook geen roes meer maakt en je steeds meer nodig hebt, zo is dat ook de euforie van verliefdheid of het kopen van iets. Af en toe eens wakker geschud en tegen gewerkt worden kan het leven wel interessant maken.

Groentjes,
Willem

Wel Willem ik ben hier volledig mee eens, perfect hoe ik het ook observeer.

willemII schreef:

Linde schreef:

willemII schreef:

.... Ik vind een relatie nogal egoistisch . .....

Opmerkelijk waarom vind je dat?

Bijna iedere relatie die ik ken is op een of ander wijze een ruil. .........

.......Maar ja, dat is mijn ervaring. Ik kan het verkeerd zien natuurlijk.

Oke, ik begrijp wat je bedoelt.

Verkeerd zien? nou als jij die ervaringen hebt dan heb je die.
Ik ken zelf niet voldoende mensen (waar ik ook hun relatieverhouding van ken) van -40 om
die beoordeling te kunnen maken.
Het is wel triest dat er blijkbaar (iig in jouw omgeving dan) zoveel 'ongelijke' relaties zijn...

willemII schreef:

Ik ken maar heel weinig relaties die echte liefde zijn. Eigenlijk maar 1. De mijne

Hihi

PolyToo schreef:

.....Weet je, gisteren hebben ik en Snoes zitten praten. We zijn nu precies 5 jaar bij elkaar.

Gefeliciteerd!!

PolyToo schreef:

En wat merkwaardig is is dat eigenlijk is er niets die ons bindt en is er eigenlijk niets die ervoor zorgt dat we bij elkaar moeten blijven. Er is geen angst om alleen te zijn, er is geen angst van wat de mensen zouden zeggen, er is geen afhankelijkheid van elkaar op financieel of alle vlakken, en er is geen enkel problem dat wij beide in een korte tijd terug iemand zouden vinden. De vraag is waarom we dan nog bij elkaar zijn? Wel dat is simpel, het is omdat ik kies om bij haar te zijn. Ze is het waard om er bij te blijven, ik voel me goed als ze bij mij is en er is heel duidelijk liefde in het spel. (Ik word regelmatig opnieuw verliefd op haar )

Hey, wat mooi om te horen lezen!

willemII schreef:

..... Dat is niet bewust, maar meer onbewust. Meestal denkt men niet;"Ik blijf er maar bij want anders ben ik alleen;" Maar is meer een gevoel zonder dat ze dat in woorden of denken verklaren. Ze houden niet meer van die partner, maar blijven er maar bij, omdat ze bang zijn voor eenzaamheid, of dat ze het alleen niet redden, want de kosten en zo, en hoe moet het met mijn leven, moet ik klein gaan wonen, uit het huis waar ik 15 jaar gewoond heb, met weinig geld toekomen, of dergelijke. De grootste drijfveer van veel relaties, dan bedoel ik ook zakelijk, bestaat uit angst. En mensen zijn vooral bang om met zichzelf geconfronteerd te worden.

Klopt. Angst voor het onbekende, onzekerheid hoe het leven er daarna uit gaat zien,
geen stappen durven zetten.
Nu weten ze wat ze hebben, ook al is het niet leuk (genoeg) meer, straks is alles onzeker.
Dus blijf je maar zitten in die situatie en de tijd gaat voort.

Maar er komt ook bij: wanneer is de maat vol? Mensen willen niet meteen opgeven, willen wat
van hun relatie proberen te maken. Proberen zo lang mogelijk er toch nog een betere wending
aan te geven.
Op welk moment zeg je: 'en nu is het afgelopen, ik gooi het roer om' ?
Dat is een groot dilemma. Meestal weten ze al heel lang dat er iets 'wringt'.

willemII schreef:

......En net zoals drank uiteindelijk ook geen roes meer maakt en je steeds meer nodig hebt, zo is dat ook de euforie van verliefdheid of het kopen van iets. Af en toe eens wakker geschud en tegen gewerkt worden kan het leven wel interessant maken.

Mee eens, kan nuttig zijn en soms makkelijk en soms moeilijk zijn, maar je leert er wel van.
(en wát, is op dat moment zelf ook nog niet even duidelijk... soms komt dat later pas... )

Linde schreef:

willemII schreef:

Linde schreef:

willemII schreef:

.... Ik vind een relatie nogal egoistisch . .....

Opmerkelijk waarom vind je dat?

Bijna iedere relatie die ik ken is op een of ander wijze een ruil. .........

.......Maar ja, dat is mijn ervaring. Ik kan het verkeerd zien natuurlijk.

Oke, ik begrijp wat je bedoelt.

Verkeerd zien? nou als jij die ervaringen hebt dan heb je die.
Ik ken zelf niet voldoende mensen (waar ik ook hun relatieverhouding van ken) van -40 om
die beoordeling te kunnen maken.
Het is wel triest dat er blijkbaar (iig in jouw omgeving dan) zoveel 'ongelijke' relaties zijn...

Ik ken heel veel mensen, en ik heb een open blik. Ik observeer mensen. Ik vind dat interessant. Iedereen heeft weer andere dingen waar hij/zij zich in het leven mee bezig houdt.Ik heb ook al gezegd dat het niet persé negatief is. En in "mijn omgeving", ik heb in Alphen aan den Rijn gewoond, Groningen, Breda, Leiderdorp, Lelystad, Ravels, Turnhout, Beerse, Antwerpen. Overal heb ik wel een paar 10tallen mensen gekend. Dus wat bedoel je juist met mijn omgeving? Mijn wereld is groot, omvat alle mensen. Ik kom overal hetzelfde tegen. Het is gewoon hetgeen er is. Ik ben een optimist, maar ook een realist. Ik zie het falen van de mens, maar ik veroordeel dat niet. Er is niets triest aan. We leren er weer van. Is dat allemaal zo erg dan? Het spijt me als ik romantische ideeen in rook heb doen opgaan. Trek het je niet aan. Ondanks het feit dat er geen sprookjes bestaan is het leven ook mooi. Je kunt binnen het leven je eigen sprookje maken, maar verlies ook de realiteit niet uit het oog. Als je naief bent draai je altijd in rondjes, en iedere keer ben je teleurgesteld. Als je realsitisch bent, ben je wat sterker, en kan je toch iets moois opbouwen. Wat is daar voor triest aan? Leren leven met de realiteit? Geen probleem toch?

Oh ja hoor, daar heb je helemaal gelijk in. Ik ben het met je eens.
Waarschijnlijk heb ik me niet helemaal goed uitgedrukt. Ik bedoelde eerder een figuurlijke dan letterlijke omgeving:
jij en wat jij om je heen signaleert. En inderdaad, het is niet altijd negatief, het is zoals het is, en mensen zullen zelf hun eigen keuzes moeten maken. Zij en wij leren daar weer van.
Toch klonk die opsomming in je oorspronkelijke bericht over 'relatie is een ruil' niet erg positief,
zoals kennelijk bij veel mensen het geval is -zoals jij observeert- . Vandaar dat ik dat triest vind.
Ikzelf zie dat anders, ben niet zo op sprookjes gericht, hou me ook liever bezig met het realistische. Want dat is echt.

Linde schreef:

Oh ja hoor, daar heb je helemaal gelijk in. Ik ben het met je eens.
Waarschijnlijk heb ik me niet helemaal goed uitgedrukt. Ik bedoelde eerder een figuurlijke dan letterlijke omgeving:
jij en wat jij om je heen signaleert. En inderdaad, het is niet altijd negatief, het is zoals het is, en mensen zullen zelf hun eigen keuzes moeten maken. Zij en wij leren daar weer van.
Toch klonk die opsomming in je oorspronkelijke bericht over 'relatie is een ruil' niet erg positief,
zoals kennelijk bij veel mensen het geval is -zoals jij observeert- . Vandaar dat ik dat triest vind.
Ikzelf zie dat anders, ben niet zo op sprookjes gericht, hou me ook liever bezig met het realistische. Want dat is echt.

Goh, als die mensen daar een tijd gelukkig mee zijn is dat ook goed. Zoals ik al zei, ik veroordeel dat niet. Het probleem is niet hoe ik het zie, maar hoe de buitenwereld dat bekijkt. Dan komen we weer aan veroordelen, met woorden zoals hoer en zo. De meeste mensen handelen gewoon volgens natuurlijk instinkt. Ruil van bescherming voor pleziertjes en zo. Ik vind daar niks mis mee. Ik heb geobserveerd, ik heb vroeger ook wel geoordeeld, heel vroeger toen ik nog kind was. Maar sinds die tijd ben ik wat ouder geworden en heb daar begrip voor. Zodra er een andere fase aanbreekt, voor de een wat later als voor de andere gebruiken we al die ervaringen om ons leven te verijken. Als je romantisch van aard bent, tja, dan zul je mijn conclusies niet aardig vinden. Maar ik heb nooit gezegd dat echte liefde niet bestaat, alleen dat het niet veel voorkomt. Niet bij jongeren, dat is pas als ze ouder worden komt dat. Tja, we kunnen toch niet volwassen zijn zonder ook kind geweest te zijn? Als kind en jongere volg je gewoon meer je instinkten en hormonen. Geen probleem hoor. Als we in één keer perfect waren was er geen lol meer aan Toch?