kinderen

ook eventjes een nieuw onderwerp openen om jullie mening hierover te weten..

stel nu dat het gaat over een relatie van 1 vrouw en 2 mannen (zoals bij ons)
wat vinden jullie dan over het feit dat die vrouw van elke man 1 kindje zou hebben?

(ps heeft niets te maken met onze kinderwens, gaan er geen rekening mee houden wil gewoon eens andere meningen horen)

Ik moest aan het volgend gedicht denken:

Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde

Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde

Je kan gaan beredeneren en allerlei beren op de weg zien. De buitenwereld, die zijn idee van de situatie zal hebben. Maar dat heeft de buitenwereld nu ook al... En praktische dingen. Welke achternaam? Erkenning? Hoe gaat dat allemaal in z'n werk gaan? Maar uiteindelijk... Het is de liefde die beslist. Eenmaal op het pad van polyamorie is niets meer zomaar vanzelfsprekend... en net ook wel.

Veel geluk met jullie kinderwens!

Ik heb hier absoluut geen ervaring mee, ken zelfs zo geen situatie.
Intuïtief zou ik zeggen: PRACHTIG.
Maar ik ben het met Bronwyn eens dat het 'praktsich' heel erg moeilijk zou zijn.
En eerlijk gezegd heb ik er emotioneel ook geen al te best oog in, als ik bv zie hioe dat bij nieuw samengesteld gezinnen gaat, OK da's nt helemaal hetzelfde maar komt toch in de buurt.
Wie zal er in zo'n situatie bv in lukken om niet aan die kinderen te laten weten/voelen wie hun natuurlijke vader (niet) is? Of is dat nt de bedoeling????

vrouwenfluisteraar schreef:

En eerlijk gezegd heb ik er emotioneel ook geen al te best oog in, als ik bv zie hoe dat bij nieuw samengesteld gezinnen gaat,

Wat bedoel je daar precies mee VF? Als ik zie hoe het er (nog pril, maar kom...) bij Inge en L aan toe gaat met hun vijf meisjes in totaal... De meisjes van L zijn gek op haar en andersom, de meisjes van Inge kunnen het goed vinden met L en hij heeft hen ook graag.

Ik denk dat problemen binnen nieuw samengestelde gezinnen vaak ontstaan door de invloed van de ex-partner of door het feit dat kinderen het er moeilijk mee hebben dat hun ouders niet meer bij elkaar zijn en daardoor de nieuwe partner slecht kunnen accepteren. Dat lijkt me binnen een polyrelatie helemaal niet van toepassing.

vrouwenfluisteraar schreef:

Wie zal er in zo'n situatie bv in lukken om niet aan die kinderen te laten weten/voelen wie hun natuurlijke vader (niet) is? Of is dat nt de bedoeling????

Ik zie op zich niet meteen een probleem om het onderscheid te maken. Alleen ben ik wel benieuwd hoe de kinderen hun 'papa's' dan gaan noemen... Op één of andere manier lijkt het me wel goed dat ze allebei tegen allebei de papa's hetzelfde kunnen zeggen. Niet dat ze bijvoobeeld allebei papa zeggen tegen hun natuurlijke vader en de voornaam van de andere papa gebruiken.

Bronwyn schreef:

vrouwenfluisteraar schreef:

En eerlijk gezegd heb ik er emotioneel ook geen al te best oog in, als ik bv zie hoe dat bij nieuw samengesteld gezinnen gaat,

Wat bedoel je daar precies mee VF? Als ik zie hoe het er (nog pril, maar kom...) bij Inge en L aan toe gaat met hun vijf meisjes in totaal... De meisjes van L zijn gek op haar en andersom, de meisjes van Inge kunnen het goed vinden met L en hij heeft hen ook graag.

Ik denk dat problemen binnen nieuw samengestelde gezinnen vaak ontstaan door de invloed van de ex-partner of door het feit dat kinderen het er moeilijk mee hebben dat hun ouders niet meer bij elkaar zijn en daardoor de nieuwe partner slecht kunnen accepteren. Dat lijkt me binnen een polyrelatie helemaal niet van toepassing.

Je zegt het zelf, bij Inge is het nog pril. De start is natuurlijk ook een delicaat moment maar het moet al heel erg zwaar tegenvallen wanneer het daar al fout zou lopen. Ook kinderen zijn gevoelig voor NRE.

In een polyrelatie zijn er toch wel gelijkaardige dingen hoor, bv
- de (ex)partner/ouder is mss nt poly en heeft het er moeilijk mee
- de kinderen hebben het zelf moeilijk met PA
- de invloed vd omgeving op de kinderen
- kinderen kunnen de 'derde' ouder uitspelen
- spanningen/concurrentie tss de kinderen omdat ze niet dezelfde vader hebben
- ...

Bronwyn schreef:

vrouwenfluisteraar schreef:

Wie zal er in zo'n situatie bv in lukken om niet aan die kinderen te laten weten/voelen wie hun natuurlijke vader (niet) is? Of is dat nt de bedoeling????

Ik zie op zich niet meteen een probleem om het onderscheid te maken. Alleen ben ik wel benieuwd hoe de kinderen hun 'papa's' dan gaan noemen... Op één of andere manier lijkt het me wel goed dat ze allebei tegen allebei de papa's hetzelfde kunnen zeggen. Niet dat ze bijvoobeeld allebei papa zeggen tegen hun natuurlijke vader en de voornaam van de andere papa gebruiken.

Wel ik bedoelde het een beetje zoals ik hierboven schrijf. Ik denk dat het voor veel kinderen toch een beetje zal zijn als in een samengesteld gezin: ik ben van de eerste papa en jij van de tweede (als zijn 1 & 2 bij PA natuurlijk relatiever). Kinderen hebben zo hun eigen manier om daar mee om te gaan maar dat hoeft natuurlijk niet per se een probleem te zijn.

Hihi... 'andere meningen'... tja ik weet niet of ik die héb
Het lijkt mij fantastisch, maar inderdaad moet je de praktische dingen gewoon ehh.. ja praktisch regelen


Mooi dat gedicht!!

.

Even gegoogled i.v.m. dat gedicht; interessante site op Wikipedia (in het engels)
ook heeft iemand een eigen site gemaakt, zie http://www.erichfried.de/Was%20es%20ist.htm met handgeschreven versie van het origineel!

Ik zou zeggen , ga er voor Evy!
Maar als ik het goed voor heb is het al zover of heb ik het mis

Er is niks zo mooi als een kind met iemand op de wereld zetten van iemand die oprechte liefde met je deelt. En of het nu van 1 man is of van 2 mannen is dat doet er niet toe, zolang iedereen er gelukkig en klaar voor is kan je je geen mooier geschenk wensen.

Bronwyn schreef:

Ik moest aan het volgend gedicht denken:

Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde

Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
!

Toevallig had ik dit gedicht gekozen bij mijn huwelijk twee jaar geleden. Vreemd dit hier nog eens tegen te komen


K zit ook een beetje met die vraag. zijn er mensen die dit effectief gedaan hebben? Een kind bij beide partners. Ook in een VMV-relatie? Bij MVM is het mss nog ietwat omzeilbaar als de derde geen problemen maakt van de niet-erkenning, maar bij VMV... Wie is de vader? Er is er maar één. Hoe gaat de buitenwereld daar mee om? Dat is één van de dingen die ik me afvraag voor "de toekomst"

Ik zou het geweldig vinden moest ik van mijn 2 partners een kind hebben.

Mijn man en ik hebben 4 kinderen, een geadopteerde zoon en een kleinzoon, onze partner heeft zelf ook 2 dochters dus kindjes genoeg in huis.
Maar ik denk , moest onze relatie 10 jaar geleden begonnen zijn is het best mogelijk dat ik van beide partners misschien een kind had. Ik weet het eigelijk niet goed want de optie is bij ons gewoon nooit opgekomen omdat onze kinderwens al vervuld is.

Ik zou het niet raar vinden moest iemand in onze relatie bij beide partners een kind verwekken.