Van ontrouw naar polyamory

Ik denk dat veel mensen die voor het eerst in contact komen met polyamorie beginnen met een of ander vorm van ontrouw, dan gaan ze zoeken op het internet omdat ze er zich niet goed bij voelen, en ontdekken ze polyamorie.

Het probleem zit hem nu dat je al maanden niets hebt verteld aan je partner dat je een minnaar hebt, je hebt gelogen en bedrogen en wil nu polyamore zijn.
Wat moet je doen, hoe los je dat op?

Ik denk zelf dat als je al maanden een partner erbij hebt, zonder je primaire partner dat te vertellen, je het fout hebt aangepakt. Dat zou betekenen dat je bij jezelf een aantal maanden terug al gemerkt had dat je gevoelens voor een ander hebt. Ik ben zelf van mening dat dat ook het moment is dat je met je partner moet praten. Vertellen hoe je je voelt enz enz.
Veel mensen vinden dit denk erg lastig, maar ik heb in mijn relatie gemerkt dat met elkaar praten erg belangrijk is.

Stel, mijn partner zou me na een paar maanden vertellen dat ie al die tijd een ander heeft gehad dan is het over tussen ons.

Ik heb wel de situatie dat ik verliefd wordt op iemand zonder te beseffen dat ik op dat moment verliefd ben. Maar meestal heeft mijn partner dat al lang in de gaten. :-)

Nu als ik naar mezelf kijk, in het begin heb je wel de reflex om het juist niet te zeggen. Je wilt je partner niet kwetsen, maar uit ervaring heb ik ook heel duidelijk gezien dat het juist heel belangrijk is om zo vroeg mogelijk te vertellen. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt en hoe heftiger de spanning oploopt als je het uiteindelijk wel vertelt.

Nu binnen een monogame relatie waarbij je dus een verborgen minaares hebt kan ik me wel inbeelden dat je het net vertelt aan je partner. Maar dat is omdat je geen alternatief hebt. Maar als je een polyamore lifestyle op nahoudt en beweert polyamore te zijn, dan vind ik dat extreem erg dat men dus liegt en bedriegt. Juist omdat je dan juist niet hoeft te liegen maar het juist wel bewust zal doen.

Ik vraag me af waarom het voor iemand met een polyamore leefstijl het erger is om bedrogen te worden dan voor iemand met een monogame leefstijl?

Bedrog blijft bedrog, toch?

Een persoon bedriegt zijn partner(s) door er een minnaar (minnares) op na te houden. Ik vind dat diegene daaruit geen respect toont naar zijn partner(s) of de relatie zij zij samen hebben. En of die persoon een polyamore of monogame leefstijl er op na houd lijkt me niet van belang.

Wel, stel je voor dat je in een monogame relatie zit in een monogame groep en je weet totaal niet van polyamorie af. Dan heb je geen ander keus dan niet alles te zeggen aan je partner om hem niet te kwetsen. En als het uitkomt is er ergens wel begrip voor waarom je dat deed. Vooral als 50% van de mensen vroeg of laat ontrouw zijn.

Echter in een polyamore relatie heb je juist een veel grotere vrijheid om iets te hebben met iemand anders en is er geen enkel reden om te liegen tegen je partner. En aangezien communicatie zo belangrijk is bij polyamorie is het juist nodig dat je alles die belangrijk is zoals een nieuwe relatie, seks met iemand anders daadwerkelijk vertelt voor het gebeurt en niet achteraf. Je partner zal mischien wel lastig doen, maar er wordt over gepraat en zo kan je die ook nog geruststellen of bijschaven tot die er geen probleem meer mee heeft. Dit creeert vertrouwen omdat je partner rekening mee houdt met je eigen gevoelens en desnoods wat gas terugneemt zodat je kans krijgt om aan het idee te wennen.
Nu als je plots ontdekt dat je polyamore partner al maanden of zelfs jaren een bijkomende verborgen relatie heeft en al die tijd gewoon gelogen heeft, dan is dat extra pijnlijk.

Het verschil is dat in beide gevallen het erg is, maar bij monogame relatie zijn er nog verzachtende omstandigheden terwijl bij polyamorie dit duidelijk een teken is van slechte wil.

Een kleine opmerking, ik vertel wel dat de partner dus op voorhand moet weten dat je een ander relatie hebt of sex hebt met iemand anders binnen een polyrelatie, er zijn natuurlijk omstandigheden dat het gewoon gebeurt omdat de passie te sterk is. We moeten realistisch zijn deze situaties gebeuren. Maar als ze dat dan nog weken verzwijgt dan is er duidelijk kwaad wil in het spel.

Note: Vandaag luisterde ik naar een podcast (My poly mistakes - Podcast #14) van "Miss Polyamory" (http://MissPolyamory.com) en daar vertelde ze dat ze te lacks is geweest met veilig vrijen en dus Herpes heeft opgelopen omdat ze teveel vertrouwen had in haar polyamore partners die niet zo polyamore bleek te zijn.

PolyToo schreef:

En aangezien communicatie zo belangrijk is bij polyamorie is het juist nodig dat je alles die belangrijk is zoals een nieuwe relatie, seks met iemand anders daadwerkelijk vertelt voor het gebeurt en niet achteraf.

Een kleine opmerking, ik vertel wel dat de partner dus op voorhand moet weten dat je een ander relatie hebt of sex hebt met iemand anders binnen een polyrelatie, er zijn natuurlijk omstandigheden dat het gewoon gebeurt omdat de passie te sterk is.

Ik weet eerlijk gezegd vaak nt op voorhand of er seks zal 'bijzijn'. Soms ben ik een hele avond bij een partner zonder dat we aan vrijen toekomen, omdat er te veel andere leuke dingen te doen waren, of idd omdat er effe gn passie of gelegenheid was.
Intimiteit is er wel altijd, maar zoals ik al eerder schreef kan die net zo goed bv emotioneel of rationeel zijn ipv fysiek.

Daarom weet mijn liefste partner wel wanneer ik met een andere vrouw afspreek, maar 'of er wat gebeurd is' hoort ze dan (meestal) achteraf.
Ook omgekeerd gaat dat vaak zo, alleen interesseert het mij veel minder of ze gevreeën heeft of nt. Dat verschil tss mannen en vrouwen hoor ik wel eens vaker .

De partners die ik minder vaak zie weten meestal nt wanneer ik iemand anders zie, laat staan 'hoe'.
Maar dan komen we weer op mijn invulling van PA en dat is natuurlijk persoonlijk.

PolyToo schreef:

Het verschil is dat in beide gevallen het erg is, maar bij monogame relatie zijn er nog verzachtende omstandigheden terwijl bij polyamorie dit duidelijk een teken is van slechte wil.

Ik denk dat wij wat dat betreft dan een ander uitgangspunt hebben. Ik vind dat er geen verzachtende omstandigheden zijn, nooit!
Praten kan lastig zijn, maar als je relatie goed is dan moet je er best samen uit kunnen komen.

SupernovA schreef:

Ik denk zelf dat als je al maanden een partner erbij hebt, zonder je primaire partner dat te vertellen, je het fout hebt aangepakt. Dat zou betekenen dat je bij jezelf een aantal maanden terug al gemerkt had dat je gevoelens voor een ander hebt. Ik ben zelf van mening dat dat ook het moment is dat je met je partner moet praten. Vertellen hoe je je voelt enz enz.
Veel mensen vinden dit denk erg lastig, maar ik heb in mijn relatie gemerkt dat met elkaar praten erg belangrijk is.

Stel, mijn partner zou me na een paar maanden vertellen dat ie al die tijd een ander heeft gehad dan is het over tussen ons.

Nu is het wel zo dat vaak de andere partner niet veel begrip heeft voor het feit dat de ene partner er nog iemand bij heeft. Ik heb wel eens een vrouw gehad in de taxi wiens man was vreemd gegaan. Ze had hem gewaarschuwd dat het niet mocht, en anders was het uit. Ze deed haar best door met sexie ondergoed en zo aan te komen, maar toch ging die man daarna nog een keer vreemd met diezelfde en werd hij er direct uitgegooid. Tja, als je ze allebei graag ziet en je weet dat die ene er niet mee kan leven, wat doe je dan? Het zeggen terwijl je dan al zeker bent dat het direct uit is? Ik zeg niet dat ik het zo zou doen, maar ik kan er wel in komen. Met veel mensen is er gewoon niet over te praten, ze willen je alleen of je kunt ophoepelen. Tja, ik zal niet zo gemakkelijk oordelen over de zwijger/ster