Ons verhaal in de flair

EMOTIES • PERSOONLIJK



"Ik leef samen met 2 mannen"

Houden van twee mannen. Twee mannen die houden van jou én elkaar. Drie mensen die samen één relatie hebben. Evy, Bert en Kristof kiezen sinds drie jaar voor elkaar. Kristof praat liever niet mee, maar Evy en Bert doen heel eerlijk het verhaal van een bijzondere liefde.



Productie: Frauke Joossen
Dubbel en dik verliefd


Op het einde van onze babbel vraagt Evy of ik toch zeker de reden van dit interview wil meegeven: zij en Bert praten voor hun papa's. Die van Evy, die van Bert en die van Kristof. Hun vaders willen hun verhaal niet echt horen. Kunnen niet begrijpen waarom drie jonge mensen zo'n rare, moeilijke weg kiezen. Evy: "Ik zou willen dat ze konden zien dat dit meer is dan seks-met-drie. We houden van elkaar. En nee, het is niet zoals het normaal gaat, en misschien vinden mensen het raar. Maar uiteindelijk zijn we gewoon drie mensen die elkaar ontdekten en ongelofelijk veel van elkaar gingen houden."



"Wat begon als een beetje uitdagen, eindigde in een passioneel triootje."

Evy en Bert leren elkaar kennen als ze eenentwintig zijn. Evy: "Het was niet meteen een doldwaze verliefdheid tussen Bert en mij. We leerden elkaar kennen in het uitgaansleven en waren maanden vrienden voor de vonk oversloeg. Maar toen we verliefd werden, was het wel écht. Ik wist: met Bert word ik oud. Hij is mijn rots: rustig, betrouwbaar en lief. Na een jaar gingen we al samenwonen. Het was snel, maar het voelde ontzettend goed. Ik kon met niemand praten zoals met Bert, niemand kende me zo door en door, bij niemand voelde ik me zo goed. We waren vier jaar samen toen we Kristof leerden kennen. Ik heb een eigen zaak en hij kwam tijdelijk helpen. Ik vond hem meteen leuk, Bert ook. Al snel bleef hij na sluitingstijd hangen en praatten we met z'n drietjes over vanalles en nog wat. We gingen samen op stap en op één van die avonden begon het geflirt. Alledrie iets te veel gedronken, een beetje uitdagen, en later bij ons thuis ging het verder. Wat begon als een 'durfspelletje', eindigde in een wilde, passionele nacht met ons drietjes.

Het was een langgekoesterde fantasie van Bert en mij, maar ik had nooit verwacht dat we die ooit écht zouden beleven. Ik voelde me dus verward, wist niet goed wat me was overkomen. Maar we hadden er wél van genoten, zowel Bert als ik. De spanning, het experimenteren, het nieuwe, het 'verbodene'. Toen we er samen met Kristof over praatten, kwamen we al snel tot dezelfde conclusie: voor herhaling vatbaar, maar we moesten er ons hoofd bij houden. Er mochten geen gevoelens bijkomen, anders zou het misgaan, en ik wilde onder geen enkel beding mijn relatie met Bert op het spel zetten. Bert dacht er net hetzelfde over en Kristof gelukkig ook."



Evy over die eerste keer

"Dat Bert en Kristof ook echt samen vreeën, maakte me jaloers, ja."

Evy: "We hadden alledrie te veel gedronken, maar wisten heel goed waar we mee bezig waren. Het was raar, 'mijn' Bert te zien met een andere man. Want het is niet zo dat ze alleen maar met mij bezig waren, Bert en Kristof vreeën ook echt samen. Het gaf me steekjes van jaloezie, ja. En ik ben zeker: met een vrouw als derde partij zou het niet lukken. Met Kristof erbij was ik ook wel jaloers, maar de spanning, de kick was sterker..."



Bert: "Het was voor mij een fantasie die uitkwam, ik had na die nacht een ongelofelijk 'wauw'-gevoel, ik verlangde naar meer. En ja, ik was er écht van overtuigd dat we het puur fysiek zouden kunnen houden, dat ik alleen van Evy zou houden. Ik had ooit, voor ik met haar samen was, wel gevoelens gehad voor een jongen. Ik deed er toen niets mee, leerde Evy kennen en voor mij was dat ook het 'dit-is-voor-altijd-gevoel'. Over mijn gevoelens voor mannen dacht ik niet meer na. Tot Kristof. Want na een tijd ging ik wél iets voelen voor hem. Met onze driehoeksverhouding stoppen kwam niet in me op, ik wilde hen allebei. Ik hield van Evy, maar ging ook van Kristof houden..."

Evy: "Ik vond wél dat ik ermee moest stoppen. Dat hadden we immers afgesproken. Ik ging naar Kristof, vertelde hem dat ik verliefd was geworden op hem en dat we niet verder konden gaan. Kristof begreep me, maar voelde intussen hetzelfde voor mij. Het waren zulke verwarrende, verscheurende dagen. Ik hield van Bert, maar was ook verliefd op Kristof. Ik moest keuzes maken, al mijn zekerheden vielen in één klap weg... Toen ik er met Bert over praatte, bleek dat hij en Kristof óók iets voelden voor elkaar. En toen werd het allemaal nog verwarrender. Want dat wilde zeggen dat ik niet degene was die moest kiezen tussen twee mannen, maar dat zij moesten kiezen. Of wij alledrie. Of geen van ons drieën... Bert en Kristof kwamen met het idee dat het helemaal geen keuze hoefde te zijn. Dat we gewoon met ons drietjes verder konden. Maar dat ging toch niet? Dat was toch totaal onmogelijk? Zonder enige toekomst? Het waren vreselijke weken, waarin ik van de ene emotie in de andere werd geslingerd. Aan de ene kant was ik dolverliefd op Kristof, hield ik zielsveel van Bert én was ik vreselijk verscheurd door de wetenschap dat dit eigenlijk niet kon. Uiteindelijk kwam ik op het net terecht op een site over driehoeksverhoudingen. Op het forum kreeg ik tips en advies. Eén van de redeneringen was: je kunt écht wel van twee mensen tegelijk houden. Als je twee kinderen hebt, hou je toch ook van allebei evenveel? Waarom zou je moeten kiezen? Het bezorgde me een beetje rust, en we bleven praten met z'n drietjes. Zodat we uiteindelijk tot de conclusie kwamen: waarom het niet gewoon proberen? We zouden met z'n drieën samenleven, als een koppel."



Bert over de buitenwereld

"De buren zullen wel gedacht hebben dat Evy me bedroog. Het kan me niet schelen."

Bert: "Het eerste jaar wist niemand van onze driehoeksverhouding. Onze buren zullen wel gedacht hebben dat Evy aanhield met Kristof, want ze zagen hem geregeld in- en uitlopen. Maar heel eerlijk: dat interesseert me niet. Wat de wereld over ons denkt, kan me gestolen worden, zolang wij maar gelukkig zijn. De reactie van onze ouders vond ik wél belangrijk. Die reageerden negatief. Evy's mama accepteerde het, maar vooral onze papa's waren categoriek: wat we deden, kon niet. Mijn vader vond het vreselijk. Een tijdlang zagen we alledrie onze ouders niet."



Evy: "Natuurlijk begrijp ik hun reactie. 'Raar', 'abnormaal', 'fout', het waren woorden die keer op keer ook door mijn eigen hoofd flitsten. Het kon eigenlijk niet, waar we mee bezig waren. Maar tegelijk voelde het zo goed, waren we zo gelukkig met z'n drietjes. En ik denk dan maar: zoveel mensen hebben een minnaar of minnares, wij zijn tenminste heel eerlijk. Tegenover elkaar, tegenover de wereld. Dus gingen we ermee door. Intussen is de relatie met onze ouders min of meer hersteld, we zien hen in elk geval weer. Het blijft moeilijk, maar onze ouders hebben zich neergelegd bij onze keuze. Onze goede vrienden weten het ook en de meeste reacties waren positief. Ze begrijpen het niet allemaal even goed, maar hebben iets van: 'Als het jullie gelukkig maakt...' En ja, er zijn er natuurlijk die verzuchten: 'Goh, als mijn vrouw het zag zitten, zou ik het zelf ook wel leuk vinden'. En mensen lijken eerlijker met ons. De gesprekken die ik nu met een vriendin heb, zou ik drie jaar geleden - voor Bert en Kristof - niet hebben gehad. Alsof mensen ons meer toe durven te vertrouwen."



Evy over samenwonen met z'n drieën

"Bij ons is er altijd een derde die kan bemiddelen!"

Evy: "Het is misschien ingewikkelder dan met z'n tweeën. Als ik een discussie heb met Bert, zal ik bijvoorbeeld proberen mijn verhaal te halen bij Kristof, en omgekeerd. Anderzijds heb je altijd een bemiddelaar of scheidsrechter erbij. Als er twee ruziën, kan de derde de boel een beetje sussen of zich er even in mengen. Als je met z'n tweeën ruziet, blijf je vaak discussiëren over wie gelijk heeft. Bij ons is er altijd een derde die er vrij objectief een mening over kan geven. De ene keer krijgt de ene gelijk, een volgende keer de andere."



Bert: "Het moeilijkste aan samenwonen met z'n drietjes is vooral het praktische aspect, denk ik. Omdat we met z'n drieën in een relatie zitten, kiezen we er ook bewust voor dingen samen te doen. Naar familiefeesten gaan we bijvoorbeeld niet meer, omdat er dan eentje is die niet meekan. Onze ouders en beste vrienden weten het, de mensen op mijn werk ook, maar verder kent niemand ons verhaal. Dus als Evy en ik ergens worden uitgenodigd, willen we eigenlijk mét Kristof gaan. Dat wringt soms wel eens. En natuurlijk maken we wel eens ruzie, elk koppel heeft dat toch? Ik denk eigenlijk dat Kristof en ik nog het vaakst in discussie gaan. Haantjesgedrag zeker? Toch ergens de 'hoofdman' willen zijn?"



Evy over jaloezie

"Ik heb avondles, maar wil naar huis. Als mijn mannen vrijen, wil ik erbij zijn!"

Evy: "Ik volg een avondcursus en ben dus elke week een paar uur niet bij 'mijn mannen'. Vooral in het begin had ik het dan moeilijk. Zat ik de hele les te denken aan wat Bert en Kristof deden zonder mij. We vrijen soms met z'n drieën, maar soms ook met z'n tweeën, je weet dus dat dat gebeurt. En dat komt toch in je op op zo'n moment dat je er niet bij bent. Niet dat zij vrijen, maar dat ik er niet bijben. Dan wil ik eigenlijk gewoon naar huis. Jaloers dus..."



Bert: "Ik denk dat ik het meest jaloers ben ons drieën. Het gaat met periodes. Het gaat weken goed, en dan sta ik op een morgen op en wringt het. Dan kan ik boos worden zonder reden. Eigenlijk ben ik dan gewoon jaloers. Want natuurlijk denk je daar wel eens aan. Wat als Evy en Kristof alleen verder gaan? Kristof is een pak romantischer dan ik. Als ik zie hoe ze daarvan geniet, kan ik beginnen te tobben. Evy en hij hebben het meest gelijkende karakter. Dat botst vaak, maar ze klikken ook wel heel erg samen. Wat als ze op een bepaald moment voor elkaar kiezen? We praten erover, telkens opnieuw. Dat helpt. En wachten op een periode waarin ik die jaloezie niet meer voel. Want uiteindelijk vind ik het heel erg mooi wat wij drieën hebben. Het gaat heel goed tussen ons, we zijn gelukkig. Dat dat kan, da's toch prachtig?"



Evy over een kind

"Sinds drie maanden zijn we met ons drieën de trotse ouders van een dochtertje."

Evy: "Bert en ik hadden al een kinderwens voor Kristof er was. Eerst wilden we onze carrière een beetje uitbouwen, een huisje kopen, ons een beetje settelen. Intussen kwam Kristof in ons leven. Het heeft ons niet tegengehouden. We hebben er - weer - met z'n drieën over gepraat. Kristof begreep onze wens, heeft er geen problemen mee. En dus werd ik zwanger van Bert, sinds drie maanden zijn we met z'n drietjes de trotse ouders van een dochtertje."



Bert: "Over ons dochtertje is er geen enkele jaloezie. We willen ons kind, als het oud genoeg is, wel vertellen dat ik haar papa ben, noemen Kristof daarom nu al bewust 'oom' bij ons kindje. Maar eigenlijk voeden we haar gewoon samen op. Laatst had Evy een vriendin op bezoek. Mijn dochtertje huilde, ik liep langs de wieg om haar te troosten en ging verder. Even later kwam Kristof langs en pakte hij haar op om haar opnieuw te troosten. Evy's vriendin vond dat ze het niet slecht had bekeken (lacht). We zijn gewoon samen papa, er is gevoelsmatig geen verschil tussen Kristof en mij wat ons kind betreft. We willen trouwens heel graag nog een kindje. En de bedoeling is dan dat Kristof dit keer de 'papa' wordt. En nee, ook daar heb ik het niet moeilijk mee. Ik zie Kristof graag, ik zie Evy graag. Ik zou nooit kunnen kiezen tussen die twee. Ik zou eerder van hen allebei weggaan dan van één van hen."

Evy: "Dat voel ik net hetzelfde. We houden van elkáár, met z'n drieën. Als ik zou moeten kiezen tussen Bert en Kristof, kan ik hen beter allebei verlaten. We zijn zo'n drie-eenheid, dat kun je nooit meer heel krijgen met z'n tweetjes. Het gebeurt nu al dat we een keer met z'n tweetjes een wandeling maken, omdat de derde ergens naartoe moet. Dan missen we de andere écht. We horen bij elkaar. Wij drie, wij zijn één..."



Polyamorie: échte liefde of gewoon overspel?

"Polyparen blijven samen voor de liefde, gewone koppels geven vaker andere factoren op."

Polyamorie is een fascinerend gegeven. Als je bedenkt hoe moeilijk het al is om met z'n tweetjes een goede relatie te behouden, zou je toch denken dat het met z'n drieën helemaal een verloren zaak is? En toch... Uit een onderzoek van de Amerikaanse psychiater Cook blijkt dat polyparen even lang samen blijven als monogame koppels. En wat meer is: de polyparen gaven 'liefde' of 'een band' als belangrijkste reden om samen te blijven. De 'gewone' koppels geven vaker externe factoren op (als godsdienst, familie of praktische redenen). Een verklaring? De polyparen hebben andere relaties, maar hun eerste relatie geeft hen nog altijd voldoening. En polyamorie bevrijdt je van de drang om de perfectie in één partner te vinden... Want de overtuigde polyamorie-adepten zeggen: 'Al mijn interesses en passies kunnen onmogelijk door één persoon worden vervuld'.

Ik heb jullie verhaal met heel veel interesse en bewondering gelezen. Fijn dat jullie met z'n drie zo een leuke relatie hebben kunnen opbouwen. Ik heb in mijn nabije omgeving twee relaties volledig zien stuklopen op polyamorie en het doet wel deugd om ook wat positieve verhalen te horen.

ja, niet ieder verhaal heeft een happy end hé
(was het maar zo )

in ieder geval.. zo zie je maar dat het wél kan hé.. dat er wél relaties zijn die het volhouden..

Leuk om te lezen, Snoeperke!

Heerlijk dat het kan...

groetjes,
Jutta

eventjes "uppen" voor sofie

Zeer mooi verhaal, voelt ook echt aan, uit de ziel.
Wat bij mij heel herkenbaar overkomt is deze zin "En mensen lijken eerlijker met ons", dat is iets waar ik ook al lang achter gekomen ben, echter is dit meestal het geval als ik bij iemand alleen ben en niet in groep.
En ja ook dikwijls die opmerking, als mijn man/vrouw daar ook maar over te spreken was.
Goed gedaan Evy, mag je verhaal ook, op onze site ?
Een goed verhaal mag gerust doorverteld worden of niet

hey
ja hoor het mag zeker op jullie site..
mag ik ook eens de url?
groetjes

Omdat je zo mooi vraagt : http://www.polydating.net/ vroeger http://peeters-guy.com/polyamory/

Mag ik het verhaal kopiëren, of als je naar onze site gaat mag je het verhaal natuurlijk zelf posten.

kopieer het maar

heb me ondertussen ook geregistreerd