Polynormativiteit :)

Vanmorgen wees iemand op Twitter me op het volgende blog:

http://sexgeek.wordpress.com/2013/01/24/theproblemwithpolynormativity/

Een heel verhaal, met name over hoe PA in de media wordt gepresenteerd.

Ik ben wel een voorstander om polyamory in een voor monogame begrijpbare stukken te kappen. Het is misschien niet precies hoe polyamory echt is, maar het creëert een voor een monogame persoon meer begrijpbare houvast.

Het is een tussenfase die niet correct is maar het helpt wel dat de monogame dit langzaam beginnen te aanvaarden door gewenning.

Poly Couple: Dat is iets dat een monogame persoon begrijpt.
Polyamory is hierarchical: Primaire en secundaire zijn ook zaken die een monogame persoon beter begrijpt.

Het grootste probleem dat ik heb ontdekt bij monogame om er mee naar buiten te komen is het feit dat heel hun wereldvisie in stort. Je het zoveel jaren heel zwaar geïnvesteerd in trouw te zijn en dan komt er iemand af die toont dat al die jaren verloren moeite waren. Of erger! Daar staat iemand die ieder moment je eigen lief kan afpakken want hij/zij zal zich niet inhouden en storen dat je partner al iemand heeft.

Dan vraag ik me af in hoeverre je zulke materie als hapklare brokken moet aanbieden..? Is het idee nou niet juist dat het leven en relaties niet uit hapklare brokken bestaan, maar uit voortdurend denken, praten, aftasten, bijsturen enzo?

Ieder zal zo z'n eigen kijk hebben, maar ik zie het vooral als het loslaten van de vaste regels die door de buitenwereld zijn opgesteld, en zelf met je partner(s) te bepalen hoe je met elkaar wilt omgaan. Leef volgens je eigen normen en waarden, niet volgens die van "de rest". Door nu allerlei regels te stellen, schoffel je nou juist dat principe onderuit en wordt het, zoals ik al een paar keer heb gehoord, "vreemdgaan met toestemming van je partner."

Natuurlijk, dat klinkt geweldig en zal vast aandacht trekken. Maar is dat niet een vorm van misleiding?

Ik realiseer me bovendien dat als je "beginners" gaat leren dat polyamorie inhoudt dat je de ene relatie lager moet waarderen dan de andere, je opnieuw een set normen en waarden gaat opstellen, waarmee je uiteindelijk in exact dezelfde valkuil gaat vallen als in monogamie: de "primair" is de relatie waar niets of niemand tussenkomt, ook een secundair niet. Maar... dat kun je helemaal niet vastleggen, het leven, de liefde en relaties laten zich niet in regels vastleggen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat wat begint als een flirt, uitgroeit tot een geweldige relatie die uiteindelijk een vervanging wordt van de eerste (tijd verdelen blijkt in onze wereld een hardnekkig probleem te zijn). Als je van tervoren juist hebt afgesproken dat dat dus niet kan, loop je tegen dezelfde muur op als een monogamist die na z'n bruiloft de liefde van z'n leven tegen het lijf loopt.

PolyToo schreef:

Het grootste probleem dat ik heb ontdekt bij monogame om er mee naar buiten te komen is het feit dat heel hun wereldvisie in stort. Je het zoveel jaren heel zwaar geïnvesteerd in trouw te zijn en dan komt er iemand af die toont dat al die jaren verloren moeite waren. Of erger! Daar staat iemand die ieder moment je eigen lief kan afpakken want hij/zij zal zich niet inhouden en storen dat je partner al iemand heeft.

Ja, maar moet je dat beeld vermijden..? Klopt het niet? Je partner kan er toch met een ander vandoor gaan? Is dat niet een van de dingen die je je goed moet realiseren, niet alleen in PA maar in elke relatievorm?

Probeer dat beeld in perspectief te plaatsen. Als je partner jou niet kwijt wil en niet gedwongen wordt te kiezen, is de kans dat hij/zij er vandoor gaat juist een heel stuk kleiner geworden.

Nerdnight schreef:

Dan vraag ik me af in hoeverre je zulke materie als hapklare brokken moet aanbieden..? Is het idee nou niet juist dat het leven en relaties niet uit hapklare brokken bestaan, maar uit voortdurend denken, praten, aftasten, bijsturen enzo?

Je gaat ervan uit dat iedereen een polyamore instelling heeft en geen vaste afgeleide structuren nodig heeft.

Nerdnight schreef:

Ik realiseer me bovendien dat als je "beginners" gaat leren dat polyamorie inhoudt dat je de ene relatie lager moet waarderen dan de andere, je opnieuw een set normen en waarden gaat opstellen, waarmee je uiteindelijk in exact dezelfde valkuil gaat vallen als in monogamie: de "primair" is de relatie waar niets of niemand tussenkomt, ook een secundair niet. Maar... dat kun je helemaal niet vastleggen, het leven, de liefde en relaties laten zich niet in regels vastleggen.

Ja maar je vergeet zeer belangrijke doelgroep als je zalen over polyamorie vertelt. En eigenlijk veel belangrijker dan den mensen die beginnen met polyamorie.
Dat is iedereen die niet polyamore is ingesteld maar het woord "polyamore" opzoeken omdat een van hun vrienden, kinderen, ouders, collega's. Ik heb het over mensen die zelf niet geïnteresseerd zijn in polyamorie. Je kan niet verwachten dat deze mensen voldoende ervaring of inbeelding hebben om polyamorie te vatten. Er is enorm veel (Engelstalige) informatie over polyamorie maar nog niet genoeg in een formaat die gewone monogame mensen zouden kunnen verstaan.

Nerdnight schreef:

Probeer dat beeld in perspectief te plaatsen. Als je partner jou niet kwijt wil en niet gedwongen wordt te kiezen, is de kans dat hij/zij er vandoor gaat juist een heel stuk kleiner geworden.

Bij mij is dat zo.