Wie herkent zich of droomt van ...

...de volgende quote:

"What i would like to see is a re-examination of family structure. In light of the sort of economic collaps that seems to be the tsunami heading toward our shores, that allowed more coöperative child raising, more coöperative use of resources. You know, there are all these McMansions that are sitting around in the US because nobody can afford them. 6 bedrooms, 4 car garages. Why can't 3 or 4 women and their kids...and the men they're involved with, form a family unit there? Form sort of a little try-able coöperative society to take care of each other? So what they do sexually, i don't know. That's up to them of course, but i think the idea of that we're in organized consumptive units doesn't help us. It might help general electric, but it doesn't help us."

(Negeer de fouten aub )

Persoonlijk zie ik het als een ideaal om te kunnen samenleven/wonen met al je poly-partners.
Het is een droom, maar ik weet niet of ze ooit gaat en/of kan uitkomen.
En als ze kan uitkomen...in welke omstandigheden gaat het dan zijn?
Worden we aanvaard als poly-koppel?
Blijven we alleen over?
...?

Ik weet dat ik zelf een hele opgave zal moeten doen, aangezien ik al +5j alleen leef/woon en ook graag alleen ben.
Ik ben niet bang om alleen te zijn, want ik zie "alleen zijn" niet samen met "eenzaamheid".
M maakt deze verbintenis wel, terwijl ik en B daar heel soepel mee om gaan.
Wij (D&B) zijn graag bij elkaar, maar zijn vaak ook blij als we weer een tijdje uit elkaar kunnen. Terug naar onze eigen ruimte en gewoontes.
Welke raad of tips zouden jullie geven aan iemand met "angst" om "alleen" te zijn?
Of wie herkent zich hierin?

Wie heeft er ook zo'n droom en wil er hier graag over vertellen?

Ik kan me goed voorstellen dat er meer mensen zijn met die droom. Zoals je al aangeeft, kan ik me voorstellen dat het samenwonen met meerdere partners en eventuele kinderen wel betekent dat je nooit alleen bent. En volgens mij heeft iedereen wel eens wat tijd alleen nodig, al is het maar voor wat "geestelijk huishoudelijk werk".

Het is niet direct mijn droom, maar ik kan me heel erg goed voorstellen dat mensen zoiets nastreven. Als meerdere mensen je gelukkig maken, zou je die natuurlijk het liefst elke dag om je heen hebben.

Waarom het niet zou kunnen, zie ik niet direct. Misschien is dat omdat ik ergens een stukje cultuur mis: het zal mij werkelijk worst wezen (om het maar in plat Nederlands uit te drukken ) wat de rest van de wereld vindt van hoe ik mijn leven leef. Natuurlijk, een groot deel van de omgeving zal het raar vinden. En wat raar is, is voor veel mensen per definitie ook verkeerd. Maar moet je je daardoor laten beïnvloeden? Als iets voor jou en je partners goed voelt, is het toch goed? Ieder mens heeft z'n eigen waarheid en die is voor iedereen anders. Leonie Linssen (http://www.liefdedelen.nl/) heeft het regelmatig over "trouw zijn aan jezelf". Sommigen vinden dat een vorm van egoïsme of egocentrisme, maar over het punt dat de relatie met jezelf je leven lang duurt, is geen discussie mogelijk.

Je zegt dat een van je partners er moeite mee heeft om alleen te zijn. In een huishouden van 3 (ik gebruik bewust niet de Franse aanduiding ) is de kans om alleen te zijn kleiner dan als je alleen of met z'n tweeën woont, lijkt me.

Nogmaals, dit is niet mijn droom, of toch in ieder geval nu nog niet. Mijn partner en ik zitten nog in een transitiefase van het traditionele monogame model naar een polyamore variant. Waar we precies gaan uitkomen is nog niet duidelijk. We lopen steeds tegen nieuwe dingen aan die we niet hadden voorzien, het is nog steeds een soort hindernisbaan waar we nog niet mee klaar zijn. Tot nu toe hebben we elke hobbel steeds kunnen nemen, maar we weten niet wat we nog allemaal tegen gaan komen natuurlijk. Pas als we het idee hebben "klaar" te zijn, gaan we dromen van mooie plaatjes

Ik herken je droom heel goed, gast. Ik denk zelfs dat wij (mijn vriend en ik) zeker en vast zullen gaan samenwonen met onze nieuwe liefdespartner(s) wanneer wij ze gevonden hebben en een gezin zullen vormen samen. Een relatie op afstand lijkt mij te vrijblijvend en op lange termijn weinig vervullend.

Als je een tweede partner in de relatie zou hebben. Wat zou de beste voorkeur zijn? Mannelijk, vrouwelijke, speelt geen rol?

Ik bedoel, jij hebt een voorkeur, maar is dat dezelfde voorkeur als je vriend.

Ik denk wel dat de natte droom van veel mannen is dat er een tweede vrouw in het spel komt.  Als ik dat aan de collega's vertel dat ik geslapen heb met 2 vrouwen dan zie je de fantasie van die mannen op hol slaan.    
Maar ik geef ze de waarschuwing, die ze steeds negeren, polyamory betekent niet automatisch een trio. Het kan ook een V zijn waarvan de partners (=metamours) niet noodzakelijk een romantische relatie met elkaar zullen hebben. En in veel gevallen is een polyrelatie een V. Zeer weinig een driehoek.

Lived this dream...
En het is allemaal leuk maar ook hard werken...
En als het mis loopt... Heeeeeel pijnlijk

Dubbel jackpot, dubbel risico.  

Ik droom van een vrouw. Mijn vriend (=hoofdzakelijk hetero) zou daar natuurlijk niet tegen zijn hoewel hij zich er zeer van bewust is dat er weinig kans is om een partner te ontmoeten die na mij ook op hem verliefd zou worden en vice versa. Ik heb mijn gevoelens voor vrouwen meestal onderdrukt.(behalve één heftige, maar korte relatie die ik lang geleden heb gehad) Ik heb het gevoel dat ik dat stukje van mezelf tot nu toe onvoldoende ruimte heb gegeven om te ontwikkelen. Nadat ik polyamorie ontdekte, ben ik met mijn vriend uitgebreid beginnen discussiëren over de mogelijkheden en obstakels ervan. Nu zijn we ongeveer een half jaar en veel gesprekken verder en voel ik mij al vrij comfortabel bij het idee ervan en zijn we klaar om het uit één en ander te proberen. We laten elkaar vrij en staan in principe open voor contact met anderen en zien dit zoveel mogelijk los van hun genderidentiteit. Maar als ik dagdroom is het vaker over de ontmoeting met een meisje.

@ kulta: waren jouw mannen ook verliefd op elkaar en/of hadden ze seksueel contact met elkaar?

Het kan gebeuren dat jouw tweede partner verliefd wordt op je vriend. Maar je mag er niet vanuit gaan dat dat zal gebeuren.

Ik kan je wel vertellen dat er verschil is tussen theorie en realiteit. Toen ik mijn tweede partner leerde kennen heb ik extra traag voortgegaan om zeker van te zijn dat mijn eerste partner er ok mee was. Maar toen ze besefte dat we al veel verder waren dan ze al dacht heeft ze toch een paar dagen van streek geweest. Ook al ben je er zeer goed op voorbereid, er komt enorm veel gevoelens los bij alle partners. En die moet je oplossen met communicatie.

Het aller lastige is dat bij de eerste keer dat die emoties los komen, je de juiste balans moet vinden om wat gas terug te nemen zodat je eerste partner zich kan aanpassen, maar niet zoveel gas terug dat je partner dat begint te gebruiken als een wapen. Want je beloont hem met aandacht als je gas terug neemt. Je moet hem juist belonen als hij je vrij laat, niet als hij je jaloers opeist.

Een van de zaken die je wel moet in het oog houden. Als jij ene nieuw lief vind dan zal NRE (New Relationship Energy) je een boost geven. Besef dan ook dat je op dat moment waarschijnlijk je eerste partner aan het verwaarlozen bent zonder dat te beseffen. Jouw partner moet zich niet opofferen en duidelijk signaal geven dat hij verwaarloosd wordt. Jij moet dan ook verantwoordelijkheid nemen om wat gas terug te nemen hoe moeilijk het ook is.

Jij krijgt dan kadootjes, en etentjes en alle fun, terwijl hij alleen thuis zit. En als je terug komt en hij wil dan ook eens een etentje met jouw dan wil je niet want je hebt het zopas al gehad. Een heel delicate balans. Die je enkel kan leren door trial and error.

Het was een mvv trio...
En ja iedereen was verliefd op iedereen.
In het begin sliepen we allemaal in 1 bed. Toen we daadwerkelijk samenwoonde hadden we ieder wel een one on one avondje...

We zullen ons best doen, dank voor het advies Polytoo.

Je kan al raden, Kulta, dat ik je verhaal heel interessant vind. Ik hoop dat je nog in de buurt zal zijn wanneer ik raad nodig zou hebben later... Ik ben benieuwd naar de hoogte- en laagtepunten van jullie drievoudig gezin of de praktische organisatie van het samenleven, vulden jullie elkaar aan of waren er de klassieke conflicten over de afwas en andere klusjes (zoals dat in gemeenschapshuizen vaak gaat)? Ik merk dat ik gefascineerd ben en misschien zijn de vragen die ik stel te intiem. Je bent natuurlijk vrij om er niet op te antwoorden, ik zou het in ieder geval begrijpen

Altijd welkom om vragen te stellen...
We vulde mekaar aan, we waren allemaal vrij verschillend eigenlijk... Ook in de dingen die we met mekaar deden...
Ik ben iemand die best wat ruimte nodig heeft... Zij hadden dan mekaar en voelde ik mij niet schuldig... Natuurlijk zijn er de dagdagelijkse discussies... Maar als je met drie bent kan je je minder makelijk verstoppen... Als je gezegd hebt dat je iets ging doen zijn er meestal twee getuigen geweest... Etc
Hoogtepunt moet de geboorte van "ons" zoontje zijn geweest...
Dieptepunt... Beseffen dat je een van de twee niet graag meer ziet en dus de hele relatie naar de vaantjes is...

En je iemand moet achterlaten die je wel nog doodgraag ziet... En een kind...
(op gsm posten is niet altijd handig ;-))

Dat begrijp ik, dat zal wel moeilijk geweest zijn, ik wordt er een beetje stil van. Is het lang geleden dat jullie elkaar verlieten? Zijn je beide ex-geliefden nog steeds bij elkaar samen met het kindje?
Hoe gaat het nu met jou? Back on track of ...

Het lijkt me zalig een kind te zijn in een gezin met een stuk of 5 mama's en papa's, altijd wel iemand die je uitleg wil geven of even tijd heeft om te helpen. Als de relaties evenwichtig zijn, zou je een zalig warm gezin kunnen vormen samen.

Is nu iets langer dan zes jaar geleden...
Zij zijn nog steeds samen en weer een derde erbij ook...
We hebben nog hele tijd geprobeerd vrienden te zijn... Maar zeker tussen haar en mij waren er nog teveel gevoelens en eindigde steeds in ruzies... Dus heb ik de harde beslissing genomen om geen contact meer te hebben...

Het heeft een tijdje geduurt eer ik weer klaar was voor een relatie... Wist ook helemaal niet wat voor een relatie ik weer wou.. Mono of poly ... Met man of vrouw...
Maar nu weer lekker in men vel en wat gebeurd gebeurd...
Net gaan samenwonen met het vriendje... Hij heeft dus nog een ander vriendinnetje maar ik niet voorlopig...

Klinkt goed, ik ben blij voor je.

En jullie wonen in oost-vlaanderen? niet meer bij ons in de regio of wel?

Indeed... Je moet iets over hebben voor de liefde ;-)
Leuven is wel mijn geboortestad en mama woont er in de buurt... Dus zak nog wel af naar die contreien ;-)

Als je nog eens in de buurt bent, lijkt het me leuk om eens af te spreken samen.  

In ieder geval succes nog met het etentje, het zal wel loslopen en misschien wordt het wel super gezellig!

Ik zou ze niet uitgenodigt hebben moest ik het niet zien zitten...
Het vriendje heeft zich er ondertussen ook bij neergelegd dat wij ( de twee vrouwen) mekaars type niet zijn...
Dus komt wel in orde :-)

En ik laat zeker iets weten als ik nog eens jullie kant uitkom ;-)

Woohoow !

super:cheers: 

Ik kijk er al naar uit om jullie te leren kennen!

kulta schreef:

Het vriendje heeft zich er ondertussen ook bij neergelegd dat wij ( de twee vrouwen) mekaars type niet zijn...
Dus komt wel in orde :-)

Oh arme.  

hoi hoi, dit is ook wat wij graag zouden doen. ik en mijn man hebben een relatie met een ander koppel. ik met de man, hij met de vrouw. beiden koppels hebben ook kindjes. van leeftijd van 3-10 jaar.
in totaal zijn er 6 kindjes.
dit alles is nieuw voor ons, maar we genieten zo erg veel van elkaar, en kunnen niet meer zonder elkaar.
het is tot hiertoe al n hele belevenis geweest, maar zijn allemaal enorm gegroeid. en kijken er naar uit om samen te wonen.
dit zal idd niet makkelijk zijn, en er zullen een aantal standaard regels moeten zijn om de 'praktische huishoudelijke' kant in goede banen te leiden.
wij hopen dit jaar samen te kunnen gaan wonen. een geschikte plaats vinden is een moeilijke zaak aangezien we met zoveel zijn, en ook nog n aantal andere voorwaarden aan n huis stellen.
enkel vrezen wij dat de familie, die van onze relatie met 4 weet, en er niet achter staat..., hier het heel moeilijk mee zal hebben, misschien zelfs in die zin dat ze het contact wensen te verbreken.
wij hebben samen besloten dat dit heel spijtig zou zijn, maar we mogen ONS leven hierdoor niet laten beïnvloeden. wij moeten ons leven leven...
xxxxx

Lijkt me ook heel fijn om op die manier samen te leven. Ik wens jullie in ieder geval heel veel succes met de zoektocht naar een goede plek!

Wenneke schreef:

enkel vrezen wij dat de familie, die van onze relatie met 4 weet, en er niet achter staat..., hier het heel moeilijk mee zal hebben, misschien zelfs in die zin dat ze het contact wensen te verbreken.
wij hebben samen besloten dat dit heel spijtig zou zijn, maar we mogen ONS leven hierdoor niet laten beïnvloeden. wij moeten ons leven leven...

Die kans is heel realistisch.

En ik heb ook met mijn familie moeten breken omdat ze mijn huidige partner niet aanvaarde (heeft niets te maken met poly, maar is wel vergelijkbaar).
Mijn hele familie heb ik dus een jaar niet gezien. Mijn grootmoeder heeft zelfs 2 jaar geduurd.
Maar ze zijn allemaal bijgedraaid omdat ik voet bij stuk hield.

Het meest efficiënte om je omgeving je polyrelatie te laten aanvaarden is door gewoon zelf niet te gaan twijfelen.
Na verloop van tijd worden ze het gewoon.

hoi polytoo

twijfelen doen we niet hoor.
maar sommige van onze ouders zijn nog van n 'oudere' generatie en zijn niet makkelijk om hun mening aan te passen.
ze weten wel van onze 'relatie' maar tot op heden aanvaarden ze die niet, en staan ze er niet achter.
maar we denken ook dat dit een kwestie is van vrees voor het onbekende...

xxx