Welkom nieuwe gebruikers :-)

Mannen! Vrouwen!
Ik zie nieuwe (en oude) gebruikers maar die zijn wel heel stilletjes :-)
Waarschijnlijk druk bezig met alle posts te lezen :-)

In tegenstelling tot de Nederlandse site kunnen jullie hier als nieuwelingen wel posten :-)

Meld me even hier.
En probeer intussen uit te vinden waarom de andere site niet helemaal goed werkt.

Hij werkt wel, maar de admin lijkt het te verlaten te hebben.
Wat zijn goed recht is vooral als je gespammed wordt en je werk niet gewaardeerd wordt, dan geef je het gewoon op.

Ik vermoed dat er nog veel andere mogelijke oorzaken zijn, waaronder ziekte.

De oorzaak, ja dat weet ik ook niet.
Het is echter zeker niet ondenkbaar dat de spambot/botspam aanval van vorig jaar hier mee te maken heeft.
En dat daardoor de emailfunctie van het forum onbruikbaar is geworden, dan wel op non-actief is gezet.
Maar daardoor zit nu ook de registratiefunctie op slot.
Je kunt je wel registreren, maar je krijgt geen mail retour, die het mogelijk maakt om op het forum te kunnen posten en de andere forumonderdelen te lezen.
Maar op z'n minst had er dan toch even een berichtje kunnen worden geplaatst?
Dat vind ik zo merkwaardig.
Er moet toch een ITC oplossing te vinden zijn om zo'n spambot/botspam af te weren?

Het is niet te hopen dat Rene dan wel Monique ernstig ziek is of zoiets.
Want hun website wordt in hoge mate door velerlei mensen zeer gewaardeerd.
Het geeft een schat aan informatie in velerlei opzicht.

Groet, Ingres

Soms geef je het op als je een aanval krijgt op je site.
Dan wil je niets meer te maken hebben met je site en na verloop van tijd vergeet je dat die bestaat.

Ik vraag me af als er een valentijnssymposium is dit jaar en als hij daar misschien zou zijn.

Tja, dat ligt er aan, uit welke hoek die spambotaanval is gekomen, voorzover je dat kunt nagaan.
Ben eens even wezen surfen op het net over spambot, en er schijnen veel websites hinder van te hebben.
Aan de andere kant kan ik mij niet voorstellen dat je je eigen website na zo vele jaren "vergeet".
Die site mag er best wezen.
We hebben er ups en downs meegemaakt, maar de ups zijn er van een soort die ik niet gauw zal vergeten.
Man, wat heb ik soms een plezier gehad!

Als je Rene al eens IRL hebt ontmoet, en hij komt op het symposium, dan kun je er even over babbelen.

Groet, Ingres

Ik heb ooit Rene naar huis gevoerd vanaf het Valentijnssymposium.
Maar deze keer zal ik er niet zijn. heb andere prioriteiten

Dan maar afwachten, of er nog beweging komt.
Trouwens ook op andere fora is het momenteel erg rustig.

Ik kom af en toe wel nog eens kijken hoor.

De polyamorie heeft me nog niet volledig losgelaten.
Maar mijn eerste ervaring (of toch hoe ik mijn ervaring wou begrijpen) was niet zo positief. Nog steeds niet. Elk van ons moest wat tot inkeer komen. Wonden likken.
Het hoofdstuk is toch nog niet volledig afgesloten.

Op polyamoureus vlak gebeurt er voorlopig niks. Het vertrouwen tussen mijn man en mij heeft serieuze klappen gehad, en we komen nu pas stilaan terug "op ons effen".

Groetjes

@Zottedoos.

Hoe ben je of zijn jullie op polyamorie gekomen?

Gr., Ingres

Hallo,

Mijn hele verhaal staat hier al ergens, stap voor stap: https://polyamory.actieforum.com/t402-het-begin-van-een-driehoeksverhouding

Eigenlijk ben ik naar het einde toe beginnen beseffen dat het mijn manier was om te kunnen omgaan met de complexheid van relaties en gevoelens die niet per se one-on-one zijn.

Ik had het woord "trio" eens gegoogled en ben dan onder meer hier terecht gekomen. Ik ging op in de gedachte van openheid, maar de realiteit was niet zo. Uiteindelijk ben ik met mijn man bij een relatiepsychologe terecht gekomen om van onze relatie toch nog iets te maken. Daaruit blijkt dat ik veel te weinig mijn wensen communiceer. Maar als ik er goed over nadenk, ben ik in onze relatie niet de enige die hier een probleem mee heeft.

Hoewel ik heel jaloerse reactie heb gehad, en ik dus niet meer goed zag wat polyamorie voor me kon betekenen, blijft het ergens wel in m'n achterhoofd hangen. En kom ik dus nog eens af en toe kijken

Zeker wanneer ik weer wat in de war ben en ik me niet op mijn werk kan concentreren, zoals nu dus.

Nou, ik heb het verhaal gelezen, een beetje afgeleid door de andere verhalen er tussendoor.
(Ben een tijd afwezig geweest hier op dit forum)
Ik weet niet of het daardoor gecompliceerder wordt, dat zul je je moeten afvragen en tevens met de beide anderen kunnen overleggen, maar al eens nagedacht over een tweede partner naast je man voor jou?
Iemand die jou aandacht schenkt.

Die optie is in het verhaal nog niet echt aan de orde geweest, misschien een heel klein beetje.

Vollek!

Volgens het boek van Deborah Anapol (Polyamory in the 21st Century) is polyamory een groeiversneller.
Het forceert je om te groeien omdat je in een korte tijd enorm veel ervaring op doet en feed back terug krijgt die je normaal gezien in een monogaam relatie nooit zou tegen komen.

Het is ook een vergrootglas die de problemen in je bestaande relatie gewoon bloot leggen.

In haar boek vertelt ze ook dat polyamory niets te betekenen heeft als je nu maar 1 geen or meerdere partners hebt, maar wel de mogelijkheid en vrijheid dat er meerderen kunnen zijn.
En verder beschrijft ze dat polyamory op zichzelf niet echt bestaat maar dat mensen afhankelijk van de omstandigheden en periodes in hun leven meer naar monogamie zullen evolueren en later misschien terug naar polyamory.

Er is niets verkeerd aan polyamory, en er is niets verkeerd aan monogamie zo lang de mensen uit vrije wil zelf kunnen kiezen wat het beste ligt voor hen op dat moment.

zottedoos schreef:

Ik ging op in de gedachte van openheid, maar de realiteit was niet zo.

Ik ken dat, het gaat nooit zoals verwacht :-)

Toen ik een tweede partner had had ik extra voorzichtig geweest om heel traag te gaan zodat mijn primaire kans genoeg had om aan te passen.
Ik heb echt op elk detail gelet om zeker te zijn dat ze het aan kon. En toch verraste ze me door te freaken op het moment dat ik het minst verwachtte. LOL
En wat me heel verbaasde is dat ze na een paar dagen 180 graden draaide en er volledig voor ging.

Dit zijn zaken die je onmogelijk kan voorspellen. En nochtans was ik goed voorbereid. Inclusief massaal veel communicatie.

Idem bij ons. Alleen waren we volgens mijn alledrie niet zo'n goede communicatoren ik denk dat je wel een heel goed idee hebt van wat ik als jaloeziebui omschreef.
Mijn man en vriendin hadden er gewoonweg na zes maanden nog weinig begrip voor.
Mijn psychologe verwoordt het zo: eigenlijk voelde ik me op bepaalde momenten de "derde". Terwijl mijn man me voorspiegelde dat ik altijd de belangrijkste voor hem was, voelde ik het niet zo aan.

De feitelijke breuk is er echt gekomen door een samenloop van factoren. Ze had het haar ouders verteld, wat twijfel zaaide bij mijn man. Door mijn jaloeziebuien kon ze het niet meer opbrengen om mij als vriendin te zien. En tijdens een laatste weekendje in de poging om toch nog te willen doorgaan, hadden we nog een vrijpartij, waarbij zij het centrum van de aandacht was en ze zei "ik vind het het lekkerst als jij je afzijdig houdt". Dat was echt een slag in mijn gezicht. Moest ik me dan volgens haar opzij zetten? Mijn man begreep dat ze me daarmee enorm gekwetst had en zag in dat op die basis met z'n drieën doorgaan geen zin meer had.

En uiteindelijk, als puntje bij paaltje komt, zou mijn man me hetzelfde nooit gunnen. Hij was vroeger al extreem jaloers. Nu is dat minder, maar hij zou nooit aankunnen te weten dat iemand anders ook aandacht van me krijgt. Het is daarom ook dat ik nu enorm veel moeite heb met zijn wens om vrienden met haar te blijven. We hebben gewoonweg geen "open" relatie. Hij wil dat ik de deur openzet, maar zelf houdt hij ze voor me dicht.

En ik vertrouw haar niet meer. Ik weet niet wat ze moet gedacht hebben toen ze met hem begon. Ze wist heel goed dat hij getrouwd was. Ze wou een duurzame relatie met hem. Maar hij eigenlijk niet. Hij wou gewoon aandacht van haar, en seks. Maar daar heeft hij tegenover haar nooit open over geweest.

Toen ik me in dit avontuur stortte, wou ik haar in ons gezin verwelkomen, maar ik blijf het gevoel hebben dat dat haar niet interesseerde, dat ze enkel wou wat ik had.

PolyToo schreef:

Vollek!

Roep je bij mij aan de deur of die van Zottedoos?

zottedoos schreef:

Toen ik me in dit avontuur stortte, wou ik haar in ons gezin verwelkomen, maar ik blijf het gevoel hebben dat dat haar niet interesseerde, dat ze enkel wou wat ik had.

Dit is helaas een harde werkelijkheid in de polyamory.
Het trek op dit moment nog veel mensen aan die polyamory faken om hun zin te krijgen.
En het is juist door zo'n mensen dat polyamory een slechte naam krijgt.

Het grootste probleem die ik zie is eigenlijk gebrek in ervaring met open relaties.
Nu gebrek met ervaring in monogame relaties heb je ook in de begin periodes dat je nog geen lief hebt :-)

Het beste raad die ik kan geven is veel communiceren met je partner. Het is niet omdat je niet meer in een polyamore relatie bent dat je de communicatie moet stoppen.
Je bent geen slachtoffer, je hebt iets bijgeleerd, probeer deze (negatieve) ervaringen te integreren in je huidige relatie.
En heel veel lezen over polyamory. Kans is groot dat je jezelf in de vele verhalen herkent en juist een oplossing vindt waar je in vast zat.

Over jaloezie kan ik moeilijk vertellen want heb het zelf eigenlijk niet.

ik zie het ook als een ervaring. Ik heb er wel nog een hele tijd mee in de knoop gelegen.µ

Ik bedoelde dat je wel weet wat ik begrijp als ik spreek van jaloeziebuien, als ik lees dat jouw primaire partner ook de ene keer wit en de andere keer zwart zei. In mijn geval werd het opgevat als wispelturigheid. Maar het zit dieper dan dat. Dat begrijp je wel, denk ik.

@Zottedoos en Polytoo.

Jullie komen er wel uit, ik ga weer.

Groeten, Ingres

zottedoos schreef:

ik zie het ook als een ervaring. Ik heb er wel nog een hele tijd mee in de knoop gelegen.µ

Ik bedoelde dat je wel weet wat ik begrijp als ik spreek van jaloeziebuien, als ik lees dat jouw primaire partner ook de ene keer wit en de andere keer zwart zei. In mijn geval werd het opgevat als wispelturigheid. Maar het zit dieper dan dat. Dat begrijp je wel, denk ik.

Dat zwart wit was eigenlijke een rollercoaster bij haar.
Het eigenaardige is dat ze het mistte doen ik brak met mijn secundaire.

De breuk was puur door gebrek aan communicatie van haar kant. Nochtans was mijn secundaire in het begin heel open en communicatief, maar op een dag besloot meerdere nieuwe relaties te starten en verborgen te houden voor me. Onbewust voelde ik dat sterk aan, maar was nog stapel op haar. Dat gaf een weerslag om mijn primaire omdat ik ambetant rond liep.
De beslissing aan mij kant om te breken kwam er toen ze weigerde met mij te communiceren toen ik begon door te krijgen wat er achter mijn gat plaats vond. Nogal logisch als je zo een hele hoop zaken weg stopt en plots komt dat uit dan vernietigt dat alle vertrouwen in die persoon. Voor mij was dat een noodstop in mijn volle verliefdheid.

En dit is het interessante, na de breuk is de band met mijn primaire enorm sterk verbeterd.
Een enorme ervaring rijker en we voelen ons beide nog meer poly dan ervoor :-)

Het is de stap die je doet...