Korte reactie vanuit mijn leven:
Ik had er twee:
Mamma en Nanna
De eerste was m'n gehandicapte moeder
Nanna Was mijn Oma die veel compenseerde
En de eerste was wel impulsief, maar heel lief, ondanks haar handicap
En Nanna, ook haar heb ik even lief, voor de steun en toeverlating, van grote Liefde
Twee moeders als het ware
Wat is fout of wat is goed?
Wanneer je in die omstandigheden opgroeit, is het zo gek nog niet, om van twee partners te kunnen houden,
Een is er, ook gehandicapt en ze zorgt voor gehandicapten, trouw zoals ze is.
De tweede is van harte welkom, die mis ik zo, vertrouwd thuiskomen, als het thuis even niet meer gaat, op wederzijdse basis
Een bericht vanuit mijn kinderhart
Overigens, Mamma en Nanna hebben elkaar gekend, dus een kennismaking staat niets in de weg
Laat staan verkeersborden, die kunnen we heus wel lezen