Liefde, vrijheid, schoonheid

Liefde geeft vrijheid

Liefde is geen heerszucht. Hoe kun je iemand die je liefhebt overheersen? Hoe kun je hem afhankelijk maken en toch liefdevol zijn? Maar wat er in de wereld in naam van de liefde gebeurt is iets anders: machtswellust, over de ander willen heersen. Natuurlijk is onafhankelijkheid dan ontoelaatbaar. Je doet alles om de ander identiek aan jezelf te maken. Je bent bang voor de vrijheid van de ander, omdat vrijheid zich onttrekt aan iedere controle en vrijheid niet voorspelbaar is. Dus elke zogenaamde liefde probeert op alle mogelijke manieren de vrijheid om zeep te helpen - en zodra de vrijheid vernietigd is, sterft de liefde.
Liefde is heel teer, net als een roos. Je moet haar toestaan te dansen in de regen, in de wind, in de zon.

Liefde is als een vogel in lucht, zijn vrijheid beslaat de hele hemel. Je kunt de vogel vangen, je kunt hem in een prachtige gouden kooi stoppen, en dan lijkt het dezelfde vogel die vrij rondvloog en de hele hemel voor zichzelf had. Het lijkt alleen maar dezelfde vogel, maar het is niet zo: je hebt hem vermoord. Je hebt zijn vleugels gekortwiekt. Je hebt hem zijn hemel afgenomen. En de vogels geven niets om jouw goud - hoe kostbaar je kooi ook is, het is gevangenschap. En dat doen we met onze liefde: we creëren gouden kooien.

We zijn bang, want de hemel is onmetelijk. Er is angst dat de vogel niet terugkeert.

Om hem onder controle te houden moet hij gevangen gezet worden. Zo wordt liefde omgezet in een huwelijk. Liefde is een vogel in de lucht: het huwelijk is een vogel in een gouden kooi. En natuurlijk kan de vogel het jou nooit vergeven. Je hebt al zijn schoonheid, zijn vreugde, al zijn vrijheid vernietigd. Je hebt zijn geest gebroken - nu is hij nog maar een dode imitatie. Maar je hebt je van één ding verzekerd: dat hij je niet kan ontsnappen, dat hij altijd van jou zal zijn, dat hij morgen ook nog van jou is en overmorgen.

Geliefden zijn altijd bang. Er is angst omdat liefde komt als een koele bries. Je kunt haar niet produceren, zij is niet iets dat gemaakt kan worden - zij komt. Maar alles wat uit zichzelf komt kan ook weer uit zichzelf weggaan. Dat is een natuurlijk verschijnsel. Als de liefde komt bloeien er bloemen in je, ontstaat er een lied in je hart, een verlangen om te dansen maar met een heimelijke angst.

Wat zal er gebeuren als dit briesje dat naar jou toegekomen is - koel en geurig - jou morgen weer verlaat? . . . want jij bent niet de grens van het bestaan. En het briesje is alleen maar te gast - het blijft bij je zolang het wil en kan elk moment weer gaan.
Dit veroorzaakt angst in mensen en zo worden ze bezitterig. Ze doen hun deuren en ramen dicht om het briesje binnen te houden, maar als jouw deuren en ramen gesloten zijn blijft het briesje niet hetzelfde. De koelheid ervan gaat verloren, de geur gaat verloren -al gauw wordt het iets walgelijks. Het heeft vrijheid nodig en jij hebt die vrijheid weggenomen- er is alleen nog iets doods overgebleven.

Om met de ander een duurzame liefdesband te kunnen vormen, is het noodzakelijk dat de ander zelfstandig is. Alleen door die zelfstandigheid kan er sprake zijn van gelijkwaardigheid en daardoor van een evenwichtige wederkerigheid.
Wederkerigheid is een voorwaarde voor een duurzame liefdesband, omdat die alleen dan door beiden op evenwichtige wijze in leven wordt gehouden.


Tekst: Osho

Wanneer je de tekst goed tot je laat doordringen, dan voelt Liefde heel anders, grootser en heler....

Al vind ik het beeld van het huwelijk toch niet erg flatterend... Ik heb niet echt het gevoel dat ik mijn man gevangen hou of zelf in een kooitje zit.

De gouden kooi is figuurlijk bedoeld hè...


Ik denk dat er bovendien genoeg mensen zo'n huwelijk hebben: zij zijn beperkt door ongeschreven regels.
Die regels komen weer voort uit algemeen heersende opvattingen en (mono-)ideeën over hoe een huwelijk eruit hoort te zien.

Via via, kwam ik deze site tegen:
klik:
http://seasensuals.spaces.live.com

En daar kun je wanneer je wat naar beneden scrollt een tekst vinden in oranje over liefde.
Ben benieuwd wat jullie daar van vinden.

Veel leesplezier!

Groet van Ingres.

Tja, ik zou graag gehad hebben dat Ingrid minder afhankelijk was geweest, maar ze heeft nu eenmaal die handicaps. Wij zijn wel getrouwd, maar niet zozeer om elkaar vast te houden. Maar om praktische redenen. We waren toen al 5 jaar samen , en niet van plan uit elkaar te gaan. Ik was al niet van plan weg te gaan, met of zonder zo'n rood boekje. Dus het gaat niet helemaal op. Maar er zit wel iets in, dat mensen de ander vaak vast leggen omdat ze die persoon als bezit willen. Ik heb wel eens een vrouw de uitspraak horen bezigen dat haar man na 25 jaar "vreemd" ging, en dat ze hem dan nog één kans gaf. Toen ging hij weer "vreemd", met dezelfde, en hij moest er uit. Want dat kon ze toch niet toestaan. En dan jammeren dat ze alleen is. Ik heb zelf zoiets, als ze gewoon had gezegd;" Oké, die ene dan, maar niet een stuk of 20." Dan had ik er wel in kunnen komen.Dan had ze niet alleen geweest, en was haar man ook gelukkig geweest. Wie weet hoe goed was haar huwelijk dan geworden. Maar ja, de mensen geven het niet de kans, en zijn idd bezitterig. Van mij, en delen, ach, op geen enkele wijze, niet hun partner met een ander, en niks anders ook niet. Tja, angst om niet genoeg te hebben. Wordt ons ook aangepraat, en we laten ons opzetten tegen over elkaar. Moesten we delen, in alle opzichten,, dan was er geen oorlog meer. En dan hadden die paar niet de macht. De bonobo's hebben geen eigen bezit, geen eigen partner, iedereen zorgt voor iedereen (want geen man weet welk kind van wie is, dus voor de zekerheid beschermt hij alle kinderen) En ze hebben geen oorlog, ook geen stammen oorlog. Die comunes in de jaren 60, was ook een aardig idee. Alleen jammer dat het uitdraaide op orgien, dat het alleen daarom draaide. Om de vrije sex (ben er niet tegen, maar moet meer zijn dan dat). Anders was het best een goed idee geweest.

Groentjes,
Willem

Mijn idee, Willem!

willemII schreef:

...... Ik heb zelf zoiets, als ze gewoon had gezegd;" Oké, die ene dan, maar niet een stuk of 20." Dan had ik er wel in kunnen komen.Dan had ze niet alleen geweest, en was haar man ook gelukkig geweest. Wie weet hoe goed was haar huwelijk dan geworden. ......

Helemaal mee eens

Mijn man en ik zijn ondertussen al meer dan 7 jaar gelukkig getrouwd.
Toen we 3 weken samen waren heb ik mijn man ten huwelijk gevraagd en hij heeft zonder aarzelen " jaaaaaaaaaa, uitgebruld".
Weinige zagen het blijven duren, " zo snel ??? " of " nu al ???" waren de meest gestelde vragen.
Toen we 2 weken later konden aankondigen dat we ook al ons eerste kindje samen verwachte waren de reakties helemaal verdeeld.
Nu zoveel jaar later en met nog een partner erbij moeten ze toegeven dat ze verkeerd waren en dat we gelukkiger zijn dan ooit.

Liefde en trouwen is zoveel meer dan alleen maar "houden van en een papiertje tekenen"

Vandaag vroeg ik heel symbolisch aan mijn 2 schatjes " willen jullie met mij trouwen?"
Ze keken elkaar aan en keken dan samen naar mij en zeiden samen" ja , elke dag opnieuw voor altijd" , zalig toch , meer moet dat niet zijn.

..... .....

ok, als je het over trouwen hebt, heel toepasselijk, een trouwfilmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=g8DCt3Lmi28

(is erg leuk gedaan! )

Echt super , ik zie ons ook nog zo iets doen maar dan niet in de kerk

Linde het is echt wel een super filmpje van een trouw
dat is goed om zo de ganse avond te swingen van de trouw