wanneer geef je aan ...

Stel : Dat je als poly-(single) op een gegeven moment een vrouw tegenkomt die je boeit. Het eerste contact is gelegd. Bij nieuwe contacten is het vaak zo dat geen van beiden van elkaar iets afweet.

Ik was me nu aan't afvragen .. wanneer je nu best aangeeft dat je "afwijkt" van het standaard beeld? Doe je dat meteen voor je nog maar de ruimte laat om op je verliefd te kunnen worden? Of word je zeer openhartig nadat je weet dat er vlinders rondfladderen.

Wat zegt de ethiek? Wat denk jij ervan?


Nee betrek ik deze vraag op het poly gebeuren maar het kon net zo goed over bi-seksualiteit gaan, over bdsm of over het feit dat je bepaalde fetisjes koestert, of dat je trans bent ... noem maar op. "Afwijkt" dus van het maatschappelijk beeld.


D.

Ha D

Als ik naar mezelf kijk ... Als ik contact krijg, een man ontmoet maak ik al vrij snel duidelijk dat ik een open relatie heb met polyamoreuze instelling.
Dit is zo onlosmakelijk verbonden aan mij, dat ik daar niet om heen kan en wil.
Ik vind het ook wel zo open naar de ander toe, zodat hij weet waar hij met mij aan zou kunnen beginnen. Ook van een ander wil ik zulke belangrijke zaken graag weten,
zodat ik zelf kan bepalen of het bij me past.

Er zijn bepaalde "leefomstandigheden" die voor mij een relatie met iemand uitsluiten.
En daar vraag ik dan ook naar in een vroeg stadium van het contact ...
Zeker als ik diegene erg leuk vind en de kriebels al opkomen ...
Op deze manier voorkom je teleurstelling en verwachtingen.

Ik hoop dat je hier iets mee kan D ...
Maar iedereen is anders he ?

Ik zit niet in zulke situatie hoor Birgit ... het was een vraag die bij me opkwam.
Een beetje de kip en het ei-verhaal.

Ik heb zoiets van .. niemand hoeft te weten hoe ik leef ... zeker niet wat mijn speciale hobby betreft. Dus vertel ik zulke dingen nooit bij een eerste contact.
Daarvoor heb ik reeds een groot gevoel van vertrouwen en een zekere band nodig.
De kans is groot dat ze het meteen op een rennen zetten .. zonder de persoon achter mezelf te leren kennen. En dat zou jammer zijn want ik ben een engeltje. :-)


D.

Ja lief engeltje ... maar daar gaat het toch juist om ... de ander mag toch ook "eerlijk" een relatie in gaan
En dat hoeft echt niet bij een eerste contact.

Dryade schreef:

En dat zou jammer zijn want ik ben een engeltje. :-)

Ook als je wakker bent?

@Dryade.
Als ik een vrouw tegenkom die me boeit vertel ik haar meestal redelijk snel over mijn polyvisie.
Daarom hoef ik nog helemaal niks voor haar te voelen, maar het omgekeerde kan ook altijd, en je kan hierin nooit duidelijk genoeg zijn vind ik.

Je kan daar geen tijd op plakken. Het is eerder een kwestie van aanvoelen. Vertrouwen is iets wat moet groeien. Je legt je hart en ziel toch niet bloot bij een eerste ontmoeting?

Ik wil geen geheimen hebben voor mijn partner. Dan zit ik wel al in het stadium van : met deze man wil ik verder. Dus in het begin van de relatie met mijn huidige vriend en mijn vorige vriend heb ik "mijn geheimen" verteld. Terwijl dat helemaal geen verschil maakte. Omdat het dingen waren uit het verleden, die vandaag geen enkele invloed op mij hebben. En toch ik moest dat gewoon zeggen.

Voor mij is de trigger om het te ZEKER vertellen vanaf het moment dat ik besef dat er ze gevoelens krijgt voor jouw en dat er een kans is dat er een relatie ontstaat. Op die manier heeft ze nog kans om die gevoelens onder kontrole te krijgen voor het te ver gaat.

Het zou enorm smerig zijn om dat bewust verborgen te houden totdat ze dat per toeval ontdekt of dat ze in volle verliefdheid is met jouw.

Ik vind niet dat je het moet vertellen aan familie, vrienden en ander mensen. Op dat vlak is het optioneel. Vrienden hoeven ook niet alles te weten en ik verwacht dat ook niet van hen dat ze alles vertellen.

De andere situatie waar ik het zou vertellen is als ik mensen tegen kom waarvan ik weet dat die ook zijn zoals ik. Of mensen waarvan ik denk dat ze zijn zoals ik maar het zelf nog niet beseffen. Terug dit is optioneel, kans is groot dat ze er nog niet klaar voor zijn.

Ik vind het toch niet evident om daarmee zo snel uit te pakken als je een klik voelt met iemand.
Het overdondert ook de ander als die daar nog nooit van gehoord heeft.
Mijn vrouw heeft na de eerste kus met haar vaste vriend een ganse openbaring gedaan.
En die man was nogal van z'n melk. En hij vond het in eerste instantie vooral vervelend dat ik van alles op de hoogte was.

Langs de andere kant is het wel makkelijker als je aangeeft dat gevoelens voor een ander kan bij jou. Dat neemt een extra rem weg.

Kortrom, ik denk dat er geen absolute waarheden bestaan over het al dan niet aangeven of je poly bent; het blijft ergens een voorzichtig aanvoelen hoe de ander daarop zou reageren; hoe open die daar voor staat.

Nee, gemakkelijk is het zeker niet!
Aan de ene kant heb je de balans, als ik het vertel dan is er kans dat ik haar onthoochel en als ik het niet vertel dan zal ze zeer onthoocheld zijn dat ik niet eerlijk was vanaf het begin.

Aan de ander kant ook je eigen gevoelens, als ik het vertel dan is er kans dat al schreeuwend gaat lopen.

En het ander probleem is, wanneer weet je eigenlijk dat er een klik is. Ik kan bvb stapelverliefd zijn op iemand terwijl ik dat zelf nog niet besef maar mijn partners hebben dat al lang door! Dus het kan zijn dat je het vertelt maar dat ze zelf nog niet goed door heeft dat ze je graag mag.
Maar aan de ander kant, hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt.

Ik heb het voorkeur voor het zo snel mogelijk te zeggen vanaf het moment dat ik ontdek dat ze gevoelens krijgt voor mij. Wat ik niet ga doen is bij elke date direct gaan zeggen: Ik ben polyamore en heb 8 partners, in de hoop dat ze zal denken dat als ik 8 partners heb dat ik dan ergens wel goed moet zijn anders zou dat niet waar zijn.