Emoties

floortje schreef:

Hij zou dit graag verder willen "exploreren", maar enkel en alleen als ik me er in kan vinden.

Hey dat klikt enorm bemoedigend!!!!

Weet je wat ik denk? Je man ziet je doodgraag, en ik heb niet de indruk dat je je veel zorgen zal moeten maken. Het is een turbulente periode, maar je relatie zou ook veel dieper en intenser worden. Mijn partner klaagt totaal niet dat ik poly ben geworden, maar het was voor haar ook een rollercoaster.

Hoi,

Inderdaad als je denk om te beginnen met een poly relatie slingeren de emoties van de ene naar de andere kant.
Misschien moet je werken aan de hand van enkele simpele vragen?
Wij zijn onze poly relatie ook gestart aan de hand van simpele vragen duie we onszelf als koppel gesteld hebben.
De eerste en belangrijkste vraag vind ik of je als koppel sterk genoeg bent om er aan te beginnen.
is deze vraag positief te beantwoorden is het belangrijk om met alle partijen goede afspraken te maken.
Hopelijk heb je er iets aan?

grtjs

In echte polyamore relaties gaan de partners elkaar juist aanvullen. Je moet totaal niet concureren met die andere, je moet zelfs niet twijfelen of die andere nu beter is of niet, het zijn meestal andere kenmerken en interesses die de aantrekking is.

Het probleem is wel dat in het begin de partner wel getrokken zal worden naar het nieuwe. En de neiging hebben om je wat te vergeten, maar dit is een normaal verschijnsel en van tijdelijk aard. Het is wel aan de partner toe om regelmatig te checken als jij er een probleem mee heeft en het is ook an jouw om aan je partner te vertellen als het te snel gaat. Communicatie is enorm belangrijk in de polyamorie!

floortje schreef:

We praten hier zo goed als elke dag tot een stuk in de nacht (wallen, man, niet te doen), maar ik kom er niet uit. Misschien moet het ganse concept nog wat rijpen in mijn hoofd? Time will tell.

Jaloezie is niet minder of niets meer dan een mix van angsten waar je geen raad mee weet.
Eigenlijk heeft het niets te maken of je partner nu wel of niet met iemand anders is, maar is iets dat in jezelf zit waar je aan moet werken. Er is niets dat je man kan doen doen om dat voor jouw op te lossen, dat is iets wat enkel jij kan doen, maar je partner kan er wel voor zorgen dat de omgeving juist zodat je die angsten wel kan los laten in een veilige omgeving.

De vraag is nu waar ben je echt bang van? Hoe komt het dat jij twijfelt aan jezelf terwijl er ondertussen bewijs genoeg is dat je man jouw heel graag ziet. (die wallen he?)

ik kan ook enorm jaloers zijn als m'n mannen alleen 'samen' zijn.. maar dan ben ik eigenlijk niet bang dat ze me gaan verlaten..
nee.. ook niet dat de ene beter zal zijn dan ik..
maar meer het gevoel dat ik iets mis.. dat ze meer genieten van elkaar dan van mij... gewoon jaloers omdat ik er niet bij ben

Het klinkt misschien raar, maar ik denk dat ik het minder moeilijk zou hebben met mijn jaloezie als mijn man verliefd zou zijn op een andere man. Omdat het in dit geval een vrouw is, zie ik het meer als "concurrentie".

hey
klinkt helemaal niet raar hoor
vind het héél normaal.. ik heb het al duizendmaal gezegd.. met nog een andere vrouw erbij.. nee, dat zou niet lukken..

hoi,

Met een andere vrouw erbij is het ook leuk. Bij ons is het zo al is het in ons geval ik die verliefd geworden ben op een vrouw en niet mijn echtgenoot.
Maar nu na 3w voelen ze ook iets voor elkaar iets dat ik al wist voor ik eraan begon.
Doe aan wikka en heb al altijd kunnen zien wanneer mensen elkaar graag hebben en zien al voordat ze het zelf wisten.
Is nu wel raar als ze samen vrijen heb ik het gevoel dat ik uit de boot val dat ik iets mis.
In momenten van twijfel steek ik mijn licht op, op dit forum en leg ik mijn tarotkaartjes soms lukt het om dan rust tot mezelf te brengen.

grtjs

tinkerbel schreef:

Is nu wel raar als ze samen vrijen heb ik het gevoel dat ik uit de boot val dat ik iets mis.

Dt is wat ervaren polies noemen: Monoreflexen!
Aangeleerd gedrag dat je da de indruk hebt dat je iets te kort komt, want als ene monogaam partner bij iemand anders zit dan heb jij dus iets te kort.

Het kan wat tijd over gaan maar uiteindelijk als al die aangeleerde monoreflexen weg zijn en de angst voor tekort verdwijnt en je meer en meer door krijgt dt je juist veel bij wint zal je he zelfs nog heel plezant vinden. Dat noemen ze dan jalief.

Monoreflexen zijn moeilijk uit te schakelen, maar het lukt en eens dat lukt voel je je echt bevrijdt want je bent dan niet bang meer voor verlies.

Die monoreflexen komen me heel bekend voor hoor. En sinds ik dit gelezen heb, heeft het zelfs een naam.

Ik leef in een soort van LAT-relatie en zie mijn lief niet super veel (heel weinig dus). Maar we hebben wel vaak virtueel contact .. of contact via telefoon.

Van nature ben ik zelf relatief seksueel ingesteld ... en wil veeel aandacht. Lichamelijk en geestelijk. Maar door de afstand tussen ons en het feit dat ik kids heb .. lukt dat contact niet zoals ik eigelijk wil. Ik leg me er wel bij neer ... maar mis best wel veel. ;-)
Wanneer ik dan weet dat haar secundaire er is .. doet het verdomd pijn. Want ik zie haar naar mijn gevoel te weinig .. ik heb te weinig seks met haar ... en dat geeft ze op dat moment aan die andere man.

Op het moment dat hij bij haar is voel ik me niet zo goed ... de dag erna is dat gevoel volledig weg en kan ik me weer concentreren op de dag dat ik haar weer zie.

Het is geen verliesangst .. eerder een gemis aan dingen ... die ze op dat moment aan een ander geeft. Wanneer ik dan uitga bijvoorbeeld en me kan concentreren op loslopend wild .. denk ik er niet aan en gaat de avond zo voorbij. Maar ik kan niet steeds afleiding vinden op momenten dat hij bij haar is. Ik zit aan mijn kids gebonden ... en zit thuis savonds alleen te kiezen .. wanneer zij in hun bedje liggen.

Dus .. bezoek is een oplossing. ;-)
Woont er toevallig iemand achter mijn hoek die op bezoek kan komen?

D.